babaya söylemek istenip de söylenemeyenler

keşke biraz olgunlaşıp da çocuklarının lokmaları ı saymak, onlara psikolojik olarak ağırlık olmak yerine önce kendi yaptıklarının arkasında durup sonra da ailenin ve çocuklarknın arkasında durabilseydin. her şeyden önce önce gerçekten baba olabilseydin. bazen sana karşı böyle düşündüğüm için kendimi kötü hissediyorum ve bazen de gitgide sana benzemekten korktukça sana benzediğim için üzülüyorum. bir insan hiç mi merak etmez derken bile hiç merak etmiyorsun hayret ediyorum. ne diyeyim babam bizim de kaderimiz böyleymiş demekten başka. başkalarının babalarını bile zamanında senden çok sahiplendim biliyor musun, o insan bana daha çok baba gibi hissettirdi iyi ki de tanıştım yaşar amcamla sağolsun babalık nasıl bir şey onda gördüm. evladını koşulsuz şartsız sevebildiğini ne diyeyim varsın böyle olsun varsın uzakta olalım hep eksik hissedeceğim ama gerçekten varsın böyle olsun

gelirken ekmek al.

sevgi göstermeyi bilmemek senin suçun değildi ama bunu öğrenmeye çabalamamak senin suçundu.

ankara gibi soğuk ve gri babam... her ne kadar ayazın buz gibi soğuk olsa da, o resmi kişiliğinin altında gizlediğin sevgiyi iliklerime kadar hissediyorum. sana hiç şöyle doya doya sarılamadım. bu boktan şehirdeki tek korkum, benden önce vefat etmen. 20'li yaşlarımın henüz ortalarında devletin omuzlarıma yüklediği bu yük senin için en büyük ödül olsa da, ben oğlunun sana daha neler başarabileceğini göstereceğim. söz veriyorum baba, ne istediysen daha fazlası olacak. ölmezde sağ kalırsak. ölmeyiz di' mi baba?

iyi ki varsın. baba olmak böyle bir şeymiş demek ki... bi' de, dik yürümeyi unutma :)

seni görebildiğim yer rüyalar artık..

en büyük şansımsın.

eğer anlayası yoksa söylesen de olmuyor. her türlüsünü denedim sonunda onu olduğu gibi kabullendim.
hatta babası olmayanları düşündüğümde onunla ilgili sızlanmaya utandım. benim adım hıdır, edeceğim budur.

baba dediğin eğer sevemiyorsa altın gibidir, varlığı kıymetlidir, ederi vardır ama o kadar. altın ne yenir ne içilir ne de ona sarılabilirsin. sadece ele güne hava atarsın ya da kullanıp onu azaltıp onla bir şeyler alırsın.

oysa baba ekmek gibi olmalı, her şeye katılabilmeli tek başına her şeye yetebilmeli. varlığı tad vermeli. yokluğu derinden hissedilmeli yeri doldurulamaz olmalı.

ne baba edebiyat yaptım be!
hemen bunun anne halini yapayım kıskandım, ben anayım ya.

umarım sözümü tutacak kadar uzun yaşarsın.

seni seviyorum. seni sevdiğimi hep çok iyi bildin ama hiç söyleyemedim çünkü beni çok sevdiğini bildiğim halde sen de hiç söylememiştin. seni çok seviyorum babam.

şimdiki aklım olsa o gün her şeyi çok başka yapar, başka davranırdım. ama şimdiki aklım da o gün yaşananlardan sonra olan her şeyle şekillendi. buradan bakınca o güne görüyorum yanlış neydi belki doğrusu ne olmalıydı. özür dilerim o gün olanlar için. ama olmak da zorundaydı işte. hayat.

yanımda olma çabanı, beni şimdi bu zamandan anladığını görüyorum. iyiki varsın. biz baş başa çok iyi anlaşıyoruz bence de. bazen yoruluyorum ama beni anladığın anları hissetmeyi seviyorum. teşekkür ederim.

çocukken bunun içinde ne var diye merak ettiğimiz küçük süs viskisinin tadına kardeşimle biz baktık. sonrada döküldü demiştik.

bir kral varsa o da sensin baba bey

vakit varken söylemeli.

babamla geçmişte akılalmaz kavgalar ederdik. hatta sorulduğunda "sevmiyorum" derdim. o zamanlar öyleydi...

aslında benim o kuşakla kurabildiğim bir bağ yoktu diyebilirim. anlamıyordum onları yani. annemi severdim ama pek de anlayamazdım birçok yönden.

30'larıma doğru işler değişti. yani anlamaya başladım artık...

mesela çok küçükleri de anlayamazdım. 2-6 yaş arası ingilizce branş öğretmenliği yaptım 2.5 sene. bu sayede veletlerle de süper iletişim kurabilmeye başladım.

artık babamla iyiyiz. ona söylemek isteyip söyleyemediğim hiçbir önemli şeyin olduğunu/kaldığını zannetmiyorum.

babanız cidden de kabul edilemeyecek kadar "kötü" biri değilse, onu sevebilirsiniz aslında bence. yani iki taraftan biri gardını indirirse iletişim baştan aşağı değişiyor. bu belki yaşla alakalı daha çok. yani 20 yaşımdayken bunu başaramazdım herhalde zaten.

seninle pek anlaşamıyoruz. zihniyet farkı, nesil farkı vs vs hatta hali hazırda çözemediğimiz bir konu mevcut onu da haftaya yüz yüze ayrıca görüşeceğiz zaten. ama şunu çok iyi biliyorum yaptığın her şeyi bizim * için yapıyorsun. sadece tarzlarımız farklı olduğundan ortak noktada buluşamıyoruz. bunu da bi çözmemiz lazım. neyse yine de iyi ki varsın. varlığın biraz da olsa kendimi güvende hissetmeme sebep oluyor.
bir de karşında sigara içmeme izin ver artık eşek kadar adam oldum.

nbr

kendisi ile ilişkimi maslahat güzarlık seviyesine çektiğimden bu yana pek lafımı esirgemiyordum. sonradan fark ettim ki ben ne söylersem söyleyeyim, hislerimin, fikirlerimin, yaşadıklarımın o'nda hiçbir karşılığı yok. asla geçmiyor, asla empati yapamıyor. sanki havaya anlatıyorum. o günden sonra artık hiçbir şey söylemek istemiyorum.

çok pişmanım. senin tüm kemiklerini kırmadığım için, herkese nasıl bir pislik olduğunu haykırmadığım için, zulmüne boyun eğmek zorunda kaldığım için, annemi ve kardeşlerimi senden koruyamadığım için... şimdiki aklım olsa komaya sokardım seni! komaya!!!

artık her şey. zira yoksun ve ne söylesem söyleyim sana ulaşamayacak. ama şunu da belirtmek istiyorum ki; fazlasıyla özledim. yattığın yer incitmesin.

özledim.