babayla olan ilişki

mesafeli bir ilişkidir.

saygı da kusur etmeyiz birbirimize. tek kusur ne ben sevgimi rahat rahat gösterebilirim ona ne de o bana. sürekli çalıştığı için de çocukluğumda bana vakit ayıramadı. anlayamadı nasıl büyüdüğümü.
patron- işçi ilişkisine benzetiyorum ben aramızdaki ilişkiyi. yeri gelir güler ederiz ama saygı ve mesafe hep vardır. aşılamaz.

bazen ilgisini çekebilmek için sevdiği yemeği yaparım, oturur film izleriz. babasıyla samimi olup, arkadaş gibi olan kızları hep kıskanmışımdır. misal benle bu kadar mesafeli olan babam, kız kardeşime geldiğinde arkadaş gibiler. aralarındaki ilişkiye ımreniyorum ister istemez.

yolda sokak köpeğinin kafasını okşayan insanlar gibi gelir kafamı okşar arada * eğreti durmak deyimi cuk oturur buraya.

birkaç gündür arkadaşımda kalıyorum. annem aradı "baban daha evdeki yokluğunu farketmedi" diyor. dur bakalım ne zaman farkedecek dedim, evet bugün 3. gündeyiz.

resmidir ama iyidir neticede.

çok sevdiğim bir yazarın sözüdür;
"babam çok modern bir insandı bizi dövmez,rencide ederdi." çocukluğumdan beri ne bir resmimiz var sadece ikimizin olduğu ne de bir anımız. pardon bir anımız vardı beni zoraki olarak yanına alıp sorumsuz davrandığı için sağ gözümün neredeyse kör kalmasına sebep olan balık tutma mevzusu. onun dışında bir kere bile evladım demedi,bir kere savunmadı halbuki haklı olduğumu en iyi bilen de babamdı. bazen sebepli sebepsiz bir şeye kızar hıncını hepsinde benden çıkarırdı. sadece beş yaşındaydım baba sırf bakkala gitmek istedim diye beni yumruklarının deneme tahtası olarak kullanmana gerek var mıydı,o gece o kadar içecek kadar kendini kaybetmene sebep olan sırf o bakkala gidelim demem miydi? madem bu kadar zor bir görevdi baba olmak neden çocuk sahibi olmak istedin hadi diyelim ben şansa oldum peki ya kardeşim? ona neden her zaman destek olup bir şeyleri hep onunla yaptın? neden benim tek bir kelimeme bile takılıp defalarca kovdun? ulan bir kez olsun bu da benim evladım diye düşünmedin mi? bir kere ya bir kere bir iyi söz dahi etmemenin suçlusu hep mi bendim? sevgisiz,canavar gibi bir çocuk yetiştirmenin temel kurallarını sen yazdın baba şimdi tutup da bana sen neden böylesin diyemezsin ben senin aynanım.

bi kız çocuğu için, baba da iyi bir baba ise aşktır bu ilişkinin adı.

birbirimizin katili olmak üzereyiz. sabır diliyorum sadece.

şununla özetleyebiliriz:
"ben babamın bana yuvarladığı çığın altında kaldım."
(bkz: nilgün marmara)

ne yaptığımı bilmiyorum lakin baba duası almak iyidir.

ben senden razıyım, allahu teala da senden razı olsun, seni cennetine nail kılsın, oğlundan sana selam gelecek, sıcak diyarlardan.

artık, bana hüzünlü gelen başlık.
bu başlık kime dokunuyorsa, allah onun yardımcısı olsun.

karşılıklı oturup birer çay kahve içmek - 1 kez
10 dk'dan daha uzun süre sohbet etmek - 2 kez
ilkokul/lise falan dahil okuluma gelmek - 1 kez
beraber tatil/gezi - 0
aynı sofrada yemek yemek - 0
bunlar son dönemin istatistikleri değil bu arada. tüm hayatım boyunca böyle bir ilişkimiz oldu.
babamın nasıl bir insan olduğunu hep başkalarından dinledim. uzun sohbetlerimizden birinde (2 saat'e yakın) gençliğinden falan bahsetmişti abimle bana. anlattıklarını unutmamak için telaslanip gizlice ses kaydı aldım. yıllardır bildiğimden çok daha fazla bilgiyi bu 2 saatte edindim.
babamla duygusal bir ilişkimiz olmadı ama hep karşılıklı saygıyla yaşadık. biz ailecek onun bu uzak halini kabullendik ve kendimizi alıştırdık.
küçükken çok kafaya takardım ama büyüdükçe normalleşmeye başladı açıkçası.
babasız ve annesinden sevgi görmeden büyüyen bir adam olduğu için de hiç yadirgamiyorum.

3 saniyeden fazla bakışınca bağırmaya başlıyor.

babama adim atmazsam beni merak edip sormaz onunla konusmaya calismazsam iki kelime muhabbet etmez. gecenlerde kiskanilan baba kiz iliskimizin mimarinin ben oldugumu boyle fark ettim. aslinda bu iliski bile olmuyomus onu da anladim

kilo da verdim ama hala dobili diye sesleniyor. ayıp ayıp ey müslimin..

şu sıralar emekli olunca yapılacaklar listesi hazırlıyoruz. bu yaştan sonra adamı kendime şoför yapacak halim yok ama çok konforlu bir plan gibi geliyor.



edit: sırayla birbirimize masaj yapacağız birazdan.

"babam işyerinde saygın bi esnaf sosyal hayatta değerli bi insan olup evde geçimsiz huysuz kalp kıran biri olduğu için annem onu şöyle tanımlardı; akşama kadar kazandığını sabaha kadar kaybeder.." sözü ile yankılanan bir durum. yankılandığı gibi yansıyan, yansıdıkça yitirilen bir bozuk düzen gibi.

annem ile babam 20 yıl önce ayrıldılar. babamın bize ve anneme çok hataları oldu, yılda bir kez falan görüşüyoruz babamla. onu gördüğümde herşey güzel bir problem yok ama görmediğimde de hiç göresim gelmiyor. önemli bir konuyu konuşmak için 2 aydır arayacağım ve her gün aramam gerektiği aklıma geliyor ama içimden hiç arayasım gelmiyor.

üniversiteye başladığımdan beri evden ayrıyım, yazları eve gelir okul başlayınca da evden ayrılırdım. son 4 yıldır çalışıyorum ve bayram-seyran durumları haricinde pek eve uğramam(ki ayrı şehirlerdeyiz artık). ailemle tek ilişkim haftada bir iki kez annemle telefonda görüşmek, babamla telefonla görüşmem olsa olsa öğretmenler günü ve babalar günü kutlaması için olur o da 1 dakika ancak sürer. annemi aradığımda bazen babam açar telefonu bir an ne konuşacağımızı bilemeyiz ve telefonu anneme uzatır.

bu şekil.

tereciye tere satmayı acilen bırakmalı.

ya kardeşim, dedim ki sabah evden çıkmadan evvel, burak elmas ibra edilmedi, seçim var. 1 senelik görev süresi dolmadığı için tüzüğümüz gereği aday olamıyor.

az önce bana yazmış; "burak elmas gitti." diye.

hayret bir şey...

bazı kişiler için yoktur.
(bkz: boş küme)

nasıl tarif edilir ki bu duygu en yakın arkadaşım sırdaşım çılgınlık yapabileceğim deli adam en çokta iş yerime uğrayıp özledim diyemeyip en uçuk bahaneleri bulması ♥️

mükemmel.

galatasaray ile fenerbahçe gibiyiz. maçtan önce biz birbirimizsiz olamayız diyoruz, maç başlayınca yerde yuvarlananlar, boğaz boğaza yapışanlar, rakibi 10 kişi bırakmak için türlü çakallıklar.

son düdük çalınca hiçbir şey yokmuş gibi, "sabah ciğere gidelim mi?" diyoruz.

10/10 sevgi, nezaket, rekabet.

uzun zaman önce ayrıldılar, babam 1 buçuk 2 ay önce tekrar evlendi, evlenmeden önce arar sorardı"nesen aramıyorsun" diye sitem ederdi, kardeşimi daha çok arardı, şimdi hiç aramaz oldu, 1 kere tanıştırmak için yemeğe de çağırmadı zaten onu sevip sevmediğim konusunda kararsızım, açıkcası pek de umrumda değil bu durum.