babayla olan ilişki

iki kız kardeşiz.babam anneme göre her ikimizde duygularını belli etse de önceliği her zaman kardeşim olmuştur. taa ki ben göreve başlayana kadar.
ne zamanki atandım evimden kilometrelerce uzakta bir dağ köyünde yaşamaya başladım babamda işler değişti.40 yaşında boyu kadar oğlu olan bir anneyim. çocuk sever gibi sever beni babam yolda sokakta gördüğü zaman sarılır öper koklar elalem konu komşu umrunda olmaz ufacık kızı olurum ben o an, canım babam.

arada bazı aile yemeklerinde karşılaşıyoruz...

kötüdür.

dün leptopta geziniyordum. dalmışım. saat gece 2 falan. derken babam gördü. bir sürü laf etti. halbuki 10 dakika sonra kapatacaktım. bir sürü de laf söyledi. neymiş, bu saatte leptopta ne işim varmış vb. o kadar bağırdı çağırdı. onun yüzünden o gece uyuyamadım.

kimse baba candır ayaklarına falan girmesin. sürekli çocuğunu aşağılayan, onun onurunu kıran babalar da var.

gut nays.

beni allah yoluna davet eden, beni musibetlerden korumak isteyen, eskiden, geceleyin tam da cem yılmaz'ın anlattığı gibi, elinde çokonatlarla, tatlılarla, dondurmalarla gelip, beni uykumdan dahi uyandırmış, bak sana tatlı aldım, bak sana gofret aldım demiş, bir yaşıma kadar ver bir öpücük diyen, şimdilerde, oğlum 200'le gidiyorsun, vitesi hiç küçültmüyorsun, bu motor bir gün araz verir diyen, sevgili bir babam var.

bana, alkollü geleceğimi bildiği gecelerde, portakal ve mandalina suyu sıkar, iç öyle yat alkolü temizler, der.

cânım. allah gölgesini eksik etmesin.

anneyle olan ilişki.

sıfır sıfır sıfır elde var sıfır.

sevilmeyen bir şeyler vardır ortada. böyle mesafe gibi. yanındadır. dibindedir ya. mutfakta su içiyordur.
bilirsin, hayatını öylesine yaşıyordur. sabah evden çıkıp akşam gelir. yalnızdır.
üzülürsün onun için ama o üzüldüğün insana yanaşamazsın. şöyle doyasıya sarılıp babam sen üzülme diyemezsin mesela.
oysa küçük bir çocukken, elinden tutup seni ne güzel gezdirirdi. ne kadar hayat doluydu. şakalar yapardı.
durup dururken kalkar oynardı kendi kendine neşelenip.bu saçma huyunu ondan aldığını farkedersin.
misafir geldiğinde hevesle hazırlık yapan, gidip balık tutan, sofra kuran neşeli adamı düşünürsün.
gülümseyen, kahkaha atan, özel günlerde annene çiçek almadan gelmeyen...
sonra gerçek hayat... şimdiki zaman...
sırf iki kelime konuşmak için sana saçma sapan şeyler sorar bazen. seni sever bilirsin.
senin için yaşadığını söyler.
o hayat dolu adam kendini bırakmıştır artık.
üzülürsün.
babasıyla iletişimi harika olan insanlar görürsün. sarılıp fotoğraf çeken, beraber plan yapan.
babasını kaybetmiş ya da , ama hep anılarında babayla güzellikler olan.
senin son on yılda babanla iki fotoğrafın vardır. birinde, kameraya bile bakmıyordur.
bir gün artık olmadığında, ölümünden çok onunla yaşayamadıklarına üzüleceğini düşünür daha çok üzülürsün.
ailenin çocuğu değil,çocukları için endişe eden büyüğüne dönüşmeye başladığını o gün anlarsın. ona benzediğini görürsün.
şakalar yapan, etrafını neşeye boğan sen de onun gibi olacağını hissedersin.
büyüdükçe onu daha da iyi anlarsın...

breaking bad falan izliyoruz öyle bi ilişki.

çocuğun hayatını fazlasıyla etkileyecek olan ilişki.
aynı evin içinde 2 yabancı gibi yaşayan baba-çocuk çok var. çocuk anneyle ister istemez daha yakın bağ kuruyor. ancak özellikle erkek çocuklarının tökezlememesi adına babasıyla iyi bir ilişkisi olması gerektiğini düşünüyorum.

çok şanslı olduğum bir ilişki türü bu. açıkçası sanal alemde vakit geçirdikçe insanların ne kadar babasının yanında babasız büyüdüğünü algıladım diyebilirim.

belirli bir sınırlarımızın olduğunu ikimiz de bildiğimiz için saygılı ve karşılıklı bir iletişimimiz var. bazen arkadaş gibi olduğumuzu hissettiğimiz zaman set duvara takılıp en baştan başlamayı çok seviyorum. çünkü arkadaşım değil , benim rehberim olan birisinin her zaman karizmasının üst düzeyde kalması gerekiyor.

bazen askerlik arkadaşı gibi, bazen öğretmen öğrenci, bazen de resmî. değişiyor yani bu durum. yalnız şu bir gerçek ki babama düşkün olduğum kadar şu hayatta kimseye düşkün değilim be. derdimi o çözüyor, yüzümü o güldürüyor, en katı şeyleri söyleyerek de kendime bir o getiriyor.

bundan 2 ay öncesi kalp spazmı geçirmişti, onu kaybetme korkusunu yaşadığım için hiçbir zaman olumsuz yönlerini yazamam, meğer hayatımda olmazsa olmazlardanmış.

benim kardeşim yok, sadece bu dünyada annemle babam var, yani onlar adeta her şeyim be… ama babamla aramda olan şey evlat ebeveyn ilişkisi değil. değişik bir bağ lakin bunu nasıl anlayacağımı inanın bilemiyorum…
sadece başımdan eksik olmasın, her daim yanımda olsun diyorum.

ne yaptım bilmiyorum ama kaptım duayı.

telefonumda ada parsel no olarak kaydı var.

giderken bıraktığı siyah/beyaz fotoğrafları, not defteri, bozuk para cüzdanı, şapkası, kaşkolu, tıraş fırçası, asker künyesi ve bilumum pense, karga burun, tornavida, teneke makası, rende, kırık cetvel gibi alet edevatını sakladığım ahşap kutunun arada bir kapağını açıp tek tek ellemekten ibaret bütün ilişkim.

bir de ne zaman başparmağıma gözüm takılsa aklıma geliveren marifetli elleri. *

arkadaş gibiyiz. çok nadir görüşürüz.

ulan yok yere 11'e söz verdik, hadi trafik filan desek, geliyoruz desek, en çok 11 buçuk, ulan ya... 12 desene ah salak mastor.

benim bir türlü düzeltemediğim ilişki. olmuyor. yapamıyoruz. çabalamayalım istersen.

allah başımızdan eksik etmesin.
bu yaşa geldik bir sıkıntımız olduğunda durumu müsait değilse hala " oğlum sana da faydamız olmadı" deyip durur.

daha ne olacak baba, allah sana uzun ömürler versin.

genelde annem ile haber yollar, annem ile haber alırım. bu üzücü bir durum belki ama en son ne zaman beraber konuşup eğlendik hatırlamıyorum.

çok başka, bambaşka bi ilişkidir. örneğin; üniversite için evden ayrıldığım günden beri her sevgililer gününde uyanır uyanmaz arar canım babam. bi hafta gidip gelmesek ben torunlarımı özledim yarım sabah kahvaltıya burdasın der. buğday tenli olmama rağmen bebekliğimden beri manda kaymağım diye sever. allah başımdan eksik etmesin şirin babam :))

geçen gün aradı sen kaç yaşındaydın diyo.