birini unutmanın en iyi yolu

o yokmuş gibi davranmak.

uyumak bir kaç saat garantili bir yöntem ondan sonrası size ait garantiden çıkıyor.

birini unutmanın yolu yoktur. sadece hatırlanmaz. ara sıra akla gelir.

uzaklaşın yeter.

başka insanlara yönelmek. kendinizi kapatınca geçiş süreci uzuyor.

tembelik etmek.
unutmaya çalışmamak
hatırlamayada çalışmamak .

kabullenebilmektir. neden mi? çünkü insan beyni ayrılıkla ölüm arasındaki farkı ayırt edemiyor. yapılan araştırmalar bunu söylüyor. neden sonuç ilişkisi kurup bağlantı kuramadığı için de sürekli canınız yanıyor. objektif bakamıyorsunuz. ya da bu kişiye göre zaman alabiliyor. yapılacak en iyi şey ise; gündelik rutininizi sürdürmenizdir. kendinize o'nu sürekli anımsatacak şeylerden uzak tutmanız, o yokmuş, hiç olmamış gibi davranmanız sizi sadece avutur. lakin olası bir karşılaşmada eliniz ayağınıza dolanır. bastırılan duygular ve düşünceler aniden canlanır. bu yüzden de birisiyle ilişkinizi kestiyseniz, kabulleniniz. en sağlıklı yolu budur. illa her dostluk, arkadaşlık, ilişki güllük gülistanlık ve bir ömür olacak diye bir kaide yok. belki siz bir insanın başka bir insan için yapabileceği fedakarlıklardan da öte fedakarlıklarda bulunmuş veyahutta vazgeçmiş olabilirsiniz. fakat karşınızdaki de bir birey ve kendi düşünceleri var. hatta bu düşünceler değişebilir olumlu ya da olumsuz yönde. o yüzden ne kendinizi yorun ne de karşınızdaki insanı. uzatmaları da oynamaya çalışmayın zira taşıma su ile değirmen dönmez.

aga unutamıyorum en sevdiğim şarkı ikimizin şarkısı,yemek yapıyorum aklıma bana yemek yapmayı öğrettiği geliyor iştahım kaçıyor dışarıya çıkıyorum onun evinin önünde buluyorum kendimi.

onu hunharca yalamak.

bu eylem her şekilde işe yarıyor.

onu yoksaymak. yoluna bak!

en çok kendini sevmektir. bu ruh haline eriştikten sonra acı verici olaylar karşısında üzülseniz de "beni sevmeyeni ben hiç sevmem" deyip işinize bakıyorsunuz.

en dibi görmektir. en dibi görmeden ne yaparsan yap onu unutmazsın, hep aklının bir köşesinde kalır

başkasına bağlanmak. en kestirme yol bu.

yeni bir aşk,
yeni bir iş,
yine gülecek bi neden lazım.
yeni bi haber,
yeni bi kader,
bunlar için bana şans lazım.
aaahhhh kendime yeni bir ben lazım, ... diye bir şarkı sözü geldi aklıma, bilincimin duvarlarını aşıp... bence de, bunlar. geçmişe çok da takılmamak lazım.

iyi şanslar.

başka biridir. nasıl unuttuğunuzu kendiniz bile anlamazsınız.

yeni bir insana veya amaca sarmaktır herhalde.

kafada bitircen aga

öncelikle unutmak diye bir şey olmadığını kabullenmek gerekir. insan unutmaz sadece zamanla daha az hatırlar ve bu yüzden unuttuğunu düşünür. yeni ilgi alanları oluşturarak ya da yeni ortamlara girip farklı insanlarla tanışarak o kişiyi daha az hatırlamayı başarabileceğini düşünüyorum.

birinin unutmanın en iyi yolu olan biteni kabullenmektir. bazen bir parçamız yaşanılanlara direnir. herşeyin bambaşka olması gerekiyormuş gibi,birşeyleri değiştirebilme olasılığı yuva yapar kalbimizde. bazen teslimiyet zaferdir. olan biteni kabullenip şu ana varmak unutmanın en iyi yoludur bence.

birini unutmanın en iyi yolu falan yok, keşke olsa herkeste işe yarayan off/on tuşuna ihtiyaç duyuyor insan.

(dikkat, buradan sonrası bir miktar edebiyat katli, melenkoli, ergenlik tripleri, isyan bayrakları, acı , keder, hüzün, özlem ve binumum insan sağlığına zararlı içerik barındırabilir!)

sesi şarkı gibi gelen bir insanın gözünde küçülüp yok olması doğal afet gibi bir şey, önce içinde bir şeyler kırılıyor, sonra birileri ölüyor gibi bir sessizlik kaplıyor etrafı. kalbin yas tutmak istiyor, hayat devam ediyor, saçma sapan şeyler kabuk bağlıyor dediğin yaranı deşiyor tekrar ve tekrar ve falann filannn...

unutmaya çalışırken önce kendinle mücadele veriyorsun sonra sana bıraktığı hayal kırıklıklarıyla, hayali biri ile yaptığın savaş ne zaman son bulur, sen ne zaman kazanırsın, beyaz bayrak ne zaman asılır belirsiz, kişiden kişiye değişiyor.
ne demişler:
unutmak kolay önemli olan hatırlamamak!