birini unutmanın en iyi yolu

yoktur kardeşim.

nefret edilir ama unutulmaz kimse. hafıza denen şey ancak alzheimer olduğunda imha ediyor gerçekleri.

şehir değiştir, numaranı değiştir, ondan uzaklaş, gene unutamazsın.
çünkü gittiğin her yere kafan da seninle gelir.

bu böyledir.

içini boşaltmaktır. yüklediğiniz anlam kadar sırtınızda taşırsınız, yük etmeyiniz kimseyi.

ona karşı hissetmiyor olmak bunun dışında hiçbirşey . yok yani yolu yok unutmanın.

ne kadar etik olduğu tartışılsa da, ne kadar kabul edilmese de bir başkasıyla mutlu olmaktır.
çivi çiviyi söker deyimi kesinlikle bu konuyu anlatıyor.

başka biri. birkaç kişiden sonra tamamen unutmuş olacaksınız.

birini unutmanın en kolay yolu onu anmamaktır. onunla olan biz dediğiniz şarkıyı dinlememekle başlayabilirsiniz. başka şeylere yönelmelisiniz. kendinize bakmalısınız, kızsanız gidip saçınızı boyatın bakım yaptırın arkadaşlarla eğlenin. erkekseniz gidin spora başlayın tarz yenileyin.

unutuyorsun da insanlar izin vermiyorlar. bu aralar canım sıkılıyor haliyle moral sıfır. takılıyorum. her gördüğüm uygulamayı indirip deniyorum. orada bile normal sorular gelmiyor. şahsın biri, tüm eski sevgili isimlerini söyle demiş. emretmiş. sonuncusunu sorsa veya ilkini bir nebze. hepsi ne ya. kaç taneymiş onlar. yaşım olmuş 30. liseden itibaren liste mi yapıcam isimleri. bir de ne yapacaksın yani. check mi edeceksin. insanlar senin hiçbir şeyi unutmana izin vermeyecek kadar kötüler. normal insana rastlayamıyorum.

kestirme yollardan uzak durmaktır

onunla ilgili her şeyi silip atıp kendini ona ulaşamayacak hale getirmek -en azından benim için öyle-

onu zihninde göklere çıkartmak sonra da aşağı bırakmak.

uzaklaşmak, gözden uzak olan gönülden de uzaklaşıyor zamanla

birini unutmanın en iyi yolu unutmaya veya hatırlamaya çalışmamaktır. bu konuda ekstra hiçbir çaba sarf etmemek ve her ne hissedecekseniz açık açık hissetmeniz gerekir.

birini sevmek ve özlemek insani şeyler, utanılacak şeyler değiller. niye inkar etme ihtiyacı duyar insanlar bilmiyorum. sevgilinden ayrılınca onu köpek gibi özlersin bir zahmet. şöyle unuttum böyle bıraktım gibi saçmalıkların lüzumu nedir yani?

birini unutmanın en rahat, en kısa gibi başka başka yolları vardır. lakin en iyi yolu kendiliğinden zamanla unutmaktır. uzun sürüyorsa da bu sizin kendi mizacınıza veya geçmişe ve anılarınıza olan borcunuzdur. borç dediğin ödenir.

duygularınızla inatlaşırsanız büsbütün yapışıp cıvıtırlar ruh halinizi. ruhunuza zarar veren şeyler yapmayın.

ekstra çaba sarfetmenin unutmayı zorlaştırdığını gözlemlediğim durum.
mutluluk gibi acı,hüzün de (vs) yaşanmalı hakettiğince.o duyguyu yok saymak görmezden gelmek faydadan çok zarar veriyor çünkü.insan kaybının acısını da yaşamalı doyasıya,siz onu tüketmezseniz o sizi tüketiyor çünkü.

zara dinlemek...

her yerden engelle ve karşına çıkarsa görmemezlikten gel.

kendinize yeni meşgaleler bulmak, hobi, iş, yeni arkadaş, yeni çevre, tatil vs.

unutmanın yolu yoktur, yokluğuyla yaşamayı öğrenmek vardır.

yeni insanlarla tanışmak. tamam başta belki o insanlarda bile bahsedilen birisini arıyorsunuz ama sonra geçiyor. bir de bakmışsınız her yerde yeni yüzler, yeni ruhlar ve yeni davranışlar. unutmamak elde değil bir süre sonra.

ondan vazgeçtiğinizi kendinize söyleyin ama öncelikle vazgeçin tabiki.

unutmadan yaşamaktan neden bu kadar korkuyoruz? hafızayı çoraklaştırma çabası hiçbir yüzyılda bu kadar popüler olmamıştır. unutmadan yaşamak, insana özgü bir davranıştır;tabii minik bir "kıraça" olmak istemiyorsanız.