çocukken hayal edilen tanrı şekli

çocukken tanrıyı hiç hayal etmedim, bizim de ateist bir dönemimiz oldu yani.

uzun boylu sakalli bembeyaz ruhani bir varlik düşünürdüm cocuk aklı

samanyolu dizileri vardı orda hep sakallı bir dede gösteriyorlardı allah diye hep öyle hayal ediyorum hala

hiç düşünmediğim bir şeydir. ama rüyalarımda insan ve devasa bir bulut olarak gördüğüm oldu.

saruman

korkunç sert kafayı yemiş bir mafya babası gibi, hep suyuna gitmek gerekliyd'i

duman gibi bir maddeden oluştuğunu düşünürdüm ben. 5-6 yaşlarında bir gece babam uyumaya giderken "allah rahatlık versin" demişti. sabah aklım cümlede takılı kalmış olacak ki allah'ın ne olduğunu sormuştum. babam da bizi onun yarattığını, onun her şeyi görme ve duyma becerisinin olduğunu vs. söylemişti. "herhalde duman gibi bir şey ki her yere girip çıkabiliyor" diye düşünmüştüm. sonra tanrı algısı öyle kaldı zihnimde. hâlâ tanrının biçimi ne diye sorsalar duman derim.

cami minaresi..

bembeyazdı. elinde bizim uzayımızı tutuyordu. o kadar büyüktü ve en önemlisi sürekli tebessüm ediyordu. nedense böyle düşünmüştüm.

en büyüğünden kocaman bir bulut. bembeyaz, tertemiz, pamuksu, pofuduk ve yumuşacık bir varlık düşüncesi. herhangi bir köşesi, keskin kenarı, sert hatları yok. sonsuz bir saflık, huzur, mutluluk ve rahatlık hissi veriyor. tabi o vakit düşüncelerimde cehennem, kötülük ve karanlığa yer yok; pek de güzelmiş. lakin siyah olmasa beyazın da anlamı kalmazdı. beşer bu gerçeği yaş geçmeden göremezmiş.

bulutların üzerinde yüzüstü uzanan belden üstü insan gibi belden aşağı da hayalet casper gibi ve bizi izliyor zannediyordum. halbuki o insanı değil her an her yerdedir

bulut.

ezan okunduğu zaman ben şey düşünürdüm: allah muhammed ve atatürk böyle yüksek bir dağın tepesinden sırayla okuyorlar ve çok iyi arkadaşlar. uzunca bir süre bu düşüncem devam etmişti

renkli göz, beyaz ten, yumuşak yüz ifadesi beyaz sakal saç ve kukuleta .neden cinsiyeti olduğunu bilmiyorum ama varsa böyle olmalı

ben sanırım çok parlak bir ışık şeklinde hayal ettim. ne zaman düşünsem gözleri kör eden parlaklıkta bir ışık belirirdi gözümün önünde. biraz bulutsu bir tarafı da vardı. tamamen saydam bir görüntü değildi. biraz daha somut bir varlıktı.

ama bu konuda çok iyi bir hikaye dinlemiştim. öğretmenlik hayatımın akışını değiştiren insanlardan biri olan sir ken robinson bir konuşması esnasında anlatır bu hikayeyi.

çok başarılı bir öğrenci sayılmayan ve derslere de katılmayı sevmeyen bir kız çocuğu bir resim dersi esnasında büyük bir şevk ve istekle resim yapmaktadır. öğretmen öğrencileri istedikleri resmi yapmaları konusunda özgür bırakmıştır.

kız çocuğunun bu iştahlı haline şaşıran öğretmen yanına gider çocuğun ve sorar:

- neyin resmini yapıyorsun?

çocuk çok doğal bir şekilde cevap verir:

- tanrı'nın.

öğretmen şaşırır ve der ki:

- ama kimse tanrı'nın nasıl göründüğünü bilmiyor.

kız çocuğu ise bu sefer harika bir cevap verir:

- bir dakika içinde öğrenecekler.

korkunç ve güçlü bir imge. hiç sevimli gelmezdi bana.

büyüklükte değişen ne ki.. şimdi de istediğinizce hayal edin.. ancak hayal edebilirsiniz çünkü..!!

(bkz: saruman)

elmalı turta.