çocukken hayal edilen tanrı şekli

saçı sakalı beyazlamış tonton bir dede böyle bastonu var bulutlara vurunca yağmur yağıyor falan sanardım.

up uzun siyah ,saçlı siyah elbiseli, yuvarlak yüzlü ,gözleri bembeyaz olan bir kadın.

tüm gökyüzünün onun yüzü olduğunu ve bulutların arasından bizi izlediğini düşünürdüm. sanırım yarattığı şeyden sıkıldı ve sonraları izlemeyi bıraktı.

samanyolundaki dizilerde salih ve yanında biri dhaa vardı aniden ortaya çıkıyordu ve zaman zaman ütopik bir yerde sislerin arasında gösterirlerdi hala allahı düşününce aklıma o sahneler geliyor.

ay. hatta filmlerde dizilerde vs. gece göğe bakarak dua ettikleri için tanrının o olduğunu sanıyordum.

gökyüzü

ataerkil sistem erkeği

çok büyük.

soyismini merak edermişim. bir akrabalık bağı kurmak için büyük ihtimalle :)

noel baba

hayalimde canlandıramazdım. hani var, ama görünmez gibi bir şey.

anneannemin babası. neden bilmiyorum ne zaman tanrıdan bahsetseler vitrinde duran fotoğrafı gelirdi gözümün önüne.

beşinci boyut'daki ak sakallı dede gibi bir şey diye düşünürdüm..

ruhsar dizisi sağolsun öteki taraf denildiğinde kafamda blurlanmış bir cennet ve o cennette devasa boyutlarda kafasında şimdi hac marketlerde bulabileceğiniz yün takke olan yaşlı müslüman bir amca vardı. bildiğiniz şu anadolu programlarında "emmi nörüüyonn" dedikleri adamlara benziyordu ama boyut olarak godzilla filan. altında gri bulutlar ve sisler, arka planı ise ne olduğu belirsiz bir fon ve gri tonlarda dumanlar vb... benim için allah oydu.

küçükken oturduğumuz ev camiye yakındı. pencereden bakınca camiden çıkan yaşlı amcalar görürdüm. din, kuran, kitap, allah denildiğinde caminin küçük cemaati ve televizyonlardaki kandil özel programları dışında bir şeyler kafamda pek canlanamıyordu. oralarda gördüğüm amcalar yüzünden birisi allah dediğinde kafamda öyle bir silüet canlanırdı.

keşke çocukluğun saf ve basit hayal gücü hiç gitmeseydi. şimdi tanrı denildiğinde cthulhu, azathoth filan geliyor aklıma. belki biraz da anthony hopkins.

küçük bir çocukken tanrıyı imam gibi ama daha şaşalı giyinmiş, elinde mikrofon olan sert mizaçlı biri olarak hayal ederdim. tabi büyüyünce hayal ettiğim tanrının aslında diyanet işleri başkanı olduğunu anladım. çocukluk işte.

ramazan günleri iftara doğru trt'de çiçeklerin ve doğanın gösterildiği üç-beş dakikalık dua okunan sesin de allah'a ait olduğunu zannederdim ki kendisi de dublaj sanatçısı nur subaşı imiş

ay bizi yukarıdan izlediği için üzerindeki şekilleri de yüzü sanıyordum
bir de yüce honos for sure

çok uzun boylu sakallı ve sarıklı bir erkek zannederdim. birkaç kez bu hayal ettiğim silüeti rüyamda görmüşlüğüm de var

isa tasvirinin beyaz saç ve sakallı hali
tabi boyu upuzun ve sen aşağıdan bakıyorsun bulutlara doğru

çocukken tanrıyı hayal etmiyordum çünkü yanımdaydı.
şimdi ise hayal ediyorum ama yanımda yok.

beyaza bürünmüş, mavi gözleri olan, kudretli bir erkek gibi.
çünkü dünyadaki bütün insanlar hayatlarının bir döneminde en az bir kere tanrının erkek olduĝunu düşünmüştür. güç timsâli haspa.