evlilik

(bkz: hell is loading...)


şaka valla şaka.

herkes evlensin.

20'lerde yapılmasının belki bir mantığı varken, yaşam şartlarının değişmesiyle 30'lar sonrasına ötelenmiş ve sadece erkek aleyhine hukuki bir sözleşmeye indirgenmiş kavram.

gerek yok yani.

geri kalan hayatımızı birlikte geçirmek isteyeceğimiz kişi ile birlikte karar alıp bu fikri resmileştirmek.

her dönem sorgulanan bir yapıda oldu. eleştirilmiş, gerekliliği tartışılmış ve ikilemde bırakmıştır çoğumuzu. hatta çevremizde kötü örnekleri görüp soğuyup iyi örnekleri görüp kesinlikle evlenmeliyim dedirtmiştir. toplum tarafından gerekli görülen yaşayan bir organizma gibidir.

sevdiğinle beraber yaş almak ve zorluklarda bu beraberliği savaşmaya ve kurtarmaya değer görmek harika bir fikir olarak görünüyor.

aşık olmadığı halde, zorunluluktan, soyadının devam etmesi için, ailenin mürveti görmesi için, aile kurmak için, ailen kızı çok beğendi diye, yaş geçti diye..... salak saçma sebeplerle evlenmeyin. insan sevmediği biriyle yıllarca aynı yatağı paylaşamaz. ya boşanma davası ile ya da yaralama davası ile evlilik son bulur!

''ben evlenmem yeaa, hem zaten iki kişi anlaşıyorsa o cüzdana ne gerek var ağğbii '' kafası kız arkadaşlarım, eski sevgililerim, hipster tanıdıklarım istisnasız telli duvaklı gelinliğini giyip evlendi.

'' aynı kişiyle ömür mü geçer'' tarzı erkek arkadaşlarımda şu an elma soyup bıçakla eşlerine uzatıyor.

kısacası büyük konuşmayın.

evlilik illa ölene kadar surecek bir surec degildir. biten iliskiler basarisiz degildir. devam edenler de kurtarilmis degildir. sadece bazi seylerin suresi dolmustur. yalniz dogduk, hayatta bizi bekleyen
ruh esimiz yok, yalniz olecegiz. birbirine deger katan, hayati anlamlandirmaya calisan birlikteliklere devam edin. adi evlilik olan toplumun icini sacmaliklarla doldurduguna degil.

çok uzak ihtimal gibi duruyor.

iki insanın çıktığı hayat yolculuğu.

2 yıllık tecrübeme dayanarak konuşuyorum evlilik öyle başkalarının anlattığı gibi korkutucu bir şey değil. en azından benim açımdan. gerçekten hayatınıza beraber devam etmek istediğiniz biri varsa tereddüt etmeyin derim.

bazı büyüklerimizin zorunlu olduğunu düşündüğü ama aslında böyle bir zorunluluğun bulunmadığı ve aşırı sorumluluk, sabır gerektiren bir şey olduğunu düşünüyorum.

ciddi birşeydir, şakası yoktur. evleneceğiniz kişi çok önemlidir, yoksa 40 liralık bakır renkli tasmayla özgürlük istersiniz. *

kızların sorunlardan kurtulmak için bir tür acil çıkış kapısı olarak başvurduğu ve erkekler içinde temel ihtiyaçların karşılanması olarak görüldüğü surece toplum yerinde saymaya devam edecektir..

üzgünüm ama bunu değiştirmeye ebeveynlerden ve onların etik , ahlaki kurallarından başlamak lazım . babasi imam olduğu için 8 yaşında tesettüre giren kız ilk bulduğu fırsatta kafasından tesettürü çıkaracak ilk erkeğin koluna atar kendini . doğru veya yanlış düşünecek psikolojide olmuyor yavrucaklar o yaşta . çok bilmiş yobaz bir toplum olmayi değistirmedikçe bu soylediğin düzen aynı devam edecektir .

10 gün evliliğe 2080 tl ise, allah korusun 20 yıla...
mesajı aldım kardeşim ve öldürseler boşanmıyorum.

bakın size yazılı olmayan kural söyleyeyim.

birinci sene can cana,
ikinci sene kan kana,
üçüncü sene yan yana,
dördüncü sene göt göte,
beşinci sene git öte.

yazık... hele çocuk oldu mu, bitti bitti...

bazıları için malı mülkü hanımın üstüne yapmak olan müessese.

doğduğundan beri evli olan bir abiniz olarak buraya sayfalarca iyi kötü şeyler yazabilirim.
ama kısa bir özeti;
evlilik seksten ibaret değil. o gemi çok su alır ama batmaz. o fırtınaya gözünüz kesmiyorsa o denize açılmayın. boğulursunuz ve bir süre sonra kurtaranınız olmaz.
haydi şimdi selametle.

evliliğe karşı değilim ama şahsım adına bırakın ufku, uzay boşluğunda bile görmediğim plan.
evli ve mutlu olan tek kişi tanımıyorum, evlenmeyince de mutlu olunmuyor belki ama
yalnızken mutsuzluk daha çekilir. kaldı ki bir ilişkide evlenilince kişileri birbirine daha çok bağlayacaksa bence o ilişkiden hayır gelmez.yani sevgiliyken ayrılabileceğiniz bir sebepten evliyken ayrılmamak kesinlikle hiç samimi değil. iki insanı birbirine bağlayan bir imza olmamalı bence. aman, evlendik iş ciddiye bindi psikolojisinde yaşıyor insanlar. ciddileşmenin tek sebebi resmi makamlardır yani o iki insan arasındaki ilişkiyi etkilememelidir. çok uzattım ama sonuç olarak bence şart değildir.

herkesin aklında cevapsız olan sorudur. sözlükte sık sık evlilikle ilgili başlıklarla karşılaşıyorum. insanların çoğu evlilik hakkında olumsuz yorumlarda bulunsa da kimse kocasından veya karısından kolayca ayrılmıyor. aranızda sizi bağlayan tek şey verdiğiniz emek, harcanan para, çocuklar vesaire olduğunu mu düşünüyorsunuz? birbirlerini ne olursa olsun seviyorlar. evliliğin binbir çeşidi var herkesi içine alarak söylemiyorum ama kendi yaşantınızı belirlemek sizin elinizde. tutku, heyecan gibi duygular her şey gibi devamlı olunca bıkkınlık verir. bu yüzden her an her dakika ilk ayki gibi pembe düşler içinde olmayacaksınız. lakin sevgi, saygı olduğu sürece huzur daim olacaktır. kavgalar, tatsızlıklar, kırgınlıklar olabilir. önemli olan tek şey bunlar yaşandıktan sonra ne kadar hızlı tatlıya bağlayabildiğinizdir. inat etmeden, kibirlenmeden yaşamayı bilmelisiniz. eşinizi bir el gibi değil de diğer yarınız gibi görmeyi bilmelisiniz. anne babalarımızı kendimiz seçemediğimiz gibi onlara müthiş bir sevgi ile bağlıyız. ne kadar kavga da etsek onlardan hiç vazgeçmeden sevmeye devam ederiz. eş olmakta böyle bir şey. vazgeçmenin kolay olduğu hiç bir ilişki sürdürülebilirliğini koruyamaz.

evlenmek istiyorum da işin maddi boyutu çok korkunç. tek maaşla ev geçindirme devri bana göre bitmiştir. hadi asgari ücretle evlendin diyelim en kötü kira olmadan bir şekilde ay sonu gelir ama çocuk yapınca o para yetmez. iyi bir maaş ve yatırım yapmadan evlenmek hayalden öte.. şu koşullarda bankadan kredi çekip, sağa sola borçlanıp evleneyim hatasını yapmayın derim.