evlilik

üzerine uzun uzun yazmak gerekir diye düşünürken aslında herkes için çok farklı işleyen bir kurumsal yapı olduğunu farkettim, daha doğrusu uzun yazmaya üşendim.

şimdi burada bir şey desen sevgi pıtırcıkları çıkar evlilik harika bir şey derler, eskiler rutini görmüşler işin gerçeğini bilirler, yaşı ilerleyenler yalnızlığı bildiklerinden evliliğe başka türlü bakarlar yani envai çeşit sonuç çıkar da çıkar.

özetle herkesin tuttuğu kendine.

giderek zorlaşan, hatta belki de imkansızlaşan şey.*

bazen çok iyi insanlara denk geliyorum, 30 yaşından büyük olup da evlilik, çocuk düşünen insanlara. madem istiyor, neden evli değil ya da ciddi ilişkisi yok? diye kendi kendime düşünmeye, sorgulamaya başlıyorum. ister istemez, bir sorunu olduğunu düşünüyorum. ben mi çok yanlış açıdan bakıyorum acaba? sonra da diyorum ki lan salak, şurada senin de 30'a 2,5 yılın var ama ne evlendin ne de ciddi ilişkin var. kötü biri misin sen? hayır. yani mükemmel değilsin ama kötü de değilsin. o zaman anlıyorum ki bazı insanların karşısına o insan çıkmıyor. bazı insanların karşısına hep kötüler çıkabiliyor. e bunun sonucu ne oluyor? iyi biri çıkınca da sorguluyoruz, altında bir şey vardır diyerek geri çekiyoruz kendimizi. işte bu yüzden evlilik zorlaştı, imkansızlığa doğru gidiyor. üzücü.

tabi bir de ekonomik zorluğu var, ona hiç girmiyorum, biliyorsunuz zaten.

iki milyon verip evleneceksin. boşanmak istersen en avukata iki yüz elli bin vereceksin. mehir vereceksin. ölene kadar nafaka vereceksin. vereceksin de vereceksin.

iki insanın devletten sevişme ruhsatı alması.

arzusu hayaliyle söndürülen kutsal kurum.

türkiye şartlarında kendini maddi, manevi evlilik açısından hazırlayamamış çok fazla insan var. insanların suçu mu? hayatın güçlükleri mi? kabul edelim ki ülkemiz bir avrupa ülkesi değil.. insanlar hayatlarını, şahsiyetlerini kazanabilmek için çok daha fazla yorulmayı göze almak zorunda.
batılı ülkelerde bir çok şey neredeyse insanların önüne altın tepsiyle sunuluyor. ve geriye çok fazla bir zorluk kalmıyor. sistemin ezmediği, savurmadığı, mağdur etmediği insanlar için evlilik bir lüks değil.. istedikten sonra kolay bir geçiş...
bizde insanlar ailelerinden bağımsız bir şekilde, kendi güçleri ve kapasiteleriyle neredeyse bu işlere imza atamaz hale gelmiş durumda. ve ekmek hep aslanın ağzında.
evliliğin burada insanların omuzlarına yüklediği baskı ve sorumluluk çok daha ağır.

belki de bu sebeple evlilik bizde daha büyük bir hadise... maddi, manevi..

modern dünyanın, orta çağ seviyesinde kalan bir kaç olayından biri. tahminimce 10,15 yıl sonra bu çağdışı olay güncellenecek ve insanlar evlilik adı altında köleliğe mecbur bırakılmayacak.

örneğin e devlet uygulaması gibi bir uygulamadan evlenmek istediğiniz kişiyi karşılıklı onayla dijital ortamda imza atacaksınız. ama boşanmak isteyen kişi de tek taraflı olarak yine o uygulamaya girerek evlilik aktini bitirebilecek. sadece dakiklar içinde, avukat parası vermeden, mahkeme mahkeme sürünmeden.

benim evlilik yildonumum bugun.
artik hatirlamak istemiyorum bosandigim eski esimi ben yaa:(
unutulmuyor boyle tarihler sanirim.

cehennem.

benim için hayallerimde, gerçek hayatın ve özgürlüğün başladığı yer.
eğer o doğru insan hayatıma gelirse, kozamdan çıkıp belki tüm hayallerimi gerçekleştirebilirim. daha özgür daha mutlu bir kız olurum

mecburiyetten yapacağımı düşünüyorum. hiçbir fani isteğimle yaptıramaz bunu.

genelde erkekler için cehennem, kadınlar için cennet. aksini düşünüyorsanız detaylıca düşünün.
not; standart evlilikleri baz aldım, elbette şiddet ve daha kötüsünü yaşayan kadınlar var.

kanımca mal ayrılığı rejiminin gerekli olduğu sözleşme, hukuki birliktelik. böylece iki taraf da korunmuş olur. ek olarak ortak hesap açarsınız, gelirinize göre bütçe oluşturup evin masraflarını oradan karşılarsınız.

evlilik para için yapılıyorsa, insanlar boşuna onca masraf yapıp, ümit yeşertip, vakit kaybetmezler. en baştan ayrılırlar. yada samimiyetle evlenirlerse ve sonradan anlaşamazlarsa da, nefretten doğacak onca kavga ve karşı tarafı finansal açıdan da yıpratma dürtüsünden korunursunuz. gerçi mevcut yolsuz ve art niyetli hükümetin yasalarına güvenip de sevdiğim bir insanla bile akp'nin hukukuna kendimi teslim etmek pek mantıklı gelmiyor. ama bu topraklarda avrupa'daki gibi evlenmeden aile olabilme ihtimali zenginler ve magazin figürleri hariç neredeyse imkansız.

dünyanın en büyük kumarı.

niyeyse aklıda

- hep surat asan
- seni beğenmeyen
- insan olduğunu unutup, dertlerini umursamayan
- senden kaçan
- maddi anlamda seni aşağı gören
- maddi anlamda seni aşağı görüp hiç tasarruf etmeyip borca sürükleyen
- hobilerine, eğlencelerine karşı çıkan
- seni daha da çok yalnızlığa iten.
- hiç sorumluluk almayıp tüm yükü üstüne yükleyen
- zor zamanında yanında olmayan.
vs vs vs

valla yeter bu kadar ya
çok şükür bekarım da bekarımm.

evi pırıl pırıl ev hanımlarının gerçekte ne olabilitylerine göz atmak geldi içimden:

"memur çocuğuyum. diğer türlüsünü işyerinin, dişçide gördüm... " der idim o yaşta. işe girdiğim yer ise kapıları kapalı özel konut görünümlü bir yer idi. patronu görmeye gelene "iki dakika bekleyin" diyeceğim bir bekleme alanı dahi yoktu ve bu hep dikkatimi çekerdi. ama fikrimle uyarıda bulunacak yaşta, deneyimde ya da belki de eğitimde biri değildim.
bir gün kapı çaldı ve bir kadın tuvaletinizi kullanabilir miyim dedi. "tabi ki" dedim çünkü işyerlerinde tuvaletler umuma açık olurlar. kadın işini gördü, teşekkür etti çıktı gitti lakin ben kaç vakit sonra girdim aynı wc ye hatırlamıyorum o kısmını; bana iğrenç bir hediye bırakmıştı.
iğrenç kokan bir ishalli külot genelde hep boş olan çöp kutusuna rastgele atılmıştı.
anlatırken dahi midem kalktı !

tabii bu hadisenin dahi üzerime kalmış olabileceği ancak 30 yıl sonra akıl edebildiğim bir şey !

aslında bulaşık kimdeydi gibi soruların sorulmadığı süreçtir, tabiki makinede

dünya koca bir reality show'a döndü. herkes love is blind perfect match ya da bacholer programında gibi yaşıyor anasını satayım.
evlilik böyle bir şey olmamalıydı fofakseyk.
bakınız saygı değer vatandaşlar!

eğer ki zor zamanlar yaşamadıysanız yaşadığınızda çekemeyeceğiniz
her halini bilmediğiniz ya da sürekli maske taktığınız biriyle
o la maz sı nızzzzzzzzzz
anlayın artık ya.
eğer evlilik maddiyata dayalı değilse mantık evliliği yapmadıysanız şunu iyi anlayın
kişiliğini beğenmediğiniz biriyle evlenemezsiniz.
birlikte çekip çevirmektir evinizi kendinizi
bu yolculukta dönüşeceğiniz bir kişi var değişeceğiniz aşikar
ne kadar tahammül edip sineye çekip bir o kadar da kendiniz kalabildiğinizle alakalı.
denge işi.
öyle kolay değil evli kalabilmek. sırf daha vasıflı görünmek kendinizi saydırmak için evlenmeyin.
bak selena gomez'e
yaşlı kadın gibi görünmek için elinden geleni yaptı. sonra da ah gençliğim vah gençliğim sürekli eski halini yad ediyor.
hem sözüm dinlensin hem ardım düşmesin.
eh be insanoğlu şu derin hırs ve yalnızlığını bir türlü aşamadın.

eyvallah ilbix, çok güzel anlatmışsın.
devir eskisi gibi değil değerli arkadaşlar, kimsenin kimseye tahammülü olmadığı bir dünyadayız.
21. yüzyıl bir individualism yüzyılı, bu 80lerde de vardı amerika'da, sonra avrupada, 2010'larda da türkiye'ye geldi bence.

eskiden insanların hayatına 10 tane kadın giriyordu,
e biri annesi biri bacısı, kalan 8'den bir tanesine hayatımın kadını diyordu
the one meselesi oradan patlıyor zaten artık.
bugün dijital mecralardan bir tık ile milyonlarca kişiye ulaşabiliyorsunuz.
alternatifler sonsuz hale geldi.
o yüzden kimsenin birini kaybetmekten korkusu kalmadı.
bireyselleşme çağında da kimse önce 'biz' demiyor, herkes 'ben'ci oldu.

bir de şu açıdan yaklaşalım,
geleneksel metotlarla moderniteyi harmanlamak istiyor herkes.
yok öyle bir şey arkadaşlar.
ya geleneksel evlilik denklemine dahil olur, evlenir çocuk sahibi olur o filmlerde gördüğümüz aileler gibi yaşarsınız ya da 'embrace modernity' diyerek modern şartlara ayak uydurursunuz.

neydi geleneksellik?
evlen, çocuk yap ve hayatını ailene ada.
öyle dışarılarda geziyim, kız kıza/erkek erkeğe bilmem neler yapayım, aman çocuğu bırakalım biz yurtdışına kaçalım gibi başlayan ve daha da geniş kapsama yayılan modern çift aktivitelerine yayılan bu gibi şeyleri yaparsanız, bir noktada çatırdarsınız.
bir de nikahta keramet var/çocuk bereketiyle gelir gibi safsatalarla evde çocuk bakmakla yükümlenen anne ve g*tü çatlayana kadar çalışan bir baba, para olduğu sürece huzur, yoksa huruzun h'si kalmaz. e bir de üstüne yukarıdaki aktivitelere kalkışırsa bu geleneksel model aile, sıçar bir noktada. çünkü günümüzde tahammül diye bir şey bilinmiyor.

ha ben modern şekilde yaşayacağım derseniz de,
buyrun aynı eve çıkın, 2 sene öyle bir yaşayın.
sonra bir ara evlenin, çocuğu fazla düşünmeyin istediğiniz zaman yaparsınız.
birbirinize karışmayın, isteyen istediğini yapar özgür bireylersiniz.
kavga gürültü fazla olmasın, çünkü ikiniz de çalışan para kazanan insanlarsınız.
canınız ne istiyorsa yaparsınız. bir bağımlılığınız /bağlılığınız da yok birbirinize, yarın öbür gün bir şey olsa her zaman çekip gitme hakkına sahipsiniz. geleneksel modeldeki gibi ortada kalacak bir şey de olmayacak. bekar hayatınıza dönersiniz. en kötü ayrı anne baba rollerine geçiş yapılır.

boşanma oranları, geçimsizlikler, mutsuzluklar aldı başını gitti.
bir grup evlenmeye çok meraklı. onları başka bir başlıkta detaylıca inceleyeceğim.

benim de naçizane yorumum budur.

doğru kişiyle yapıldığında tadından yenmez. şahsen doğru kişiyi buldum. huzurluyum, mutluyum, sağlıklıyım daha nolsun :)

zor zanaat.