felsefenin amacı soru sormak mı yoksa çözüm bulmak mı sorunsalı

felsefenin amacı, kişinin kendi gözlemleri sonucunda ortaya çıkan olguyu, başkasının nazarın da haklı kılmaktır.
yoksa felsefenin mutlak bir sorunu çözdüğü görülmemiştir.

önemli olanın doğru soruları bulabilmek olduğunu düşünüyorum.

felsefenin amacı yoktur, filozof(lar)ın amacı vardır diye cevap vereceğim başlık.
"filozoflar şimdiye kadar dünyayı yalnızca çeşitli biçimlerde yorumladılar, oysa aslolan dünyayı değiştirmektir." karl marx

saçma bir sorunsal, felsefe çözüm bulamaz, yol gösterir, akıllı sorular yeni sorular doğurur. düşünmeyi öğretir, düşünmeden mal gibi herşeyi kabul etmeyi engeller. aklı kullanmayı öğretir. doğru soru sorabilen insan akıllı insandır.

boş yapmak.

çözümsüz sorular sorabilmek olsa gerek.

sorduğun soruya karşılık karşındaki bilir kişinin suratına bakıp bunu es geçelim demesi

cevap bulmaktırdan yana oyumu kullanıyorum.

daha çok dusundurmeye yöneliktir. bulunan her cevap cümleyi bitiren nokta iken, sorulan her soru yeni bir paragraftır. aslolan yazmaktır, nokta atmak değil.

soru sormaktir ama felsefenin sorduğu sorular diğer disiplinlerin vermiş olduğu cevaplardan daha doyurucudur. örneğin neden hiçbir şey var olamayabilirken bir şeyler var? sorusunu sormak buna verilecek muhtemel cevaplardan daha tatmin edicidir.

insanın zekası verdiği cevaplardan değil, sorduğu sorulardan anlaşılır diyerek safını belli ediyorum. hiçbir felsefi sohbette amaç sonuca ulaşmak değildir zaten, karşıdakini ikna etmeye çalışırken o argümanlar arasında kaybolmaktır...

kendi kendine sorular sordurarak cevaplar bulmanı sağlar.

soru sormaktir, cevapları aramış olsaydı tek bir cevap ile yetinip o cevaba yönelik yeni bir soru daha sormaz ve konuyu orada noktalardi. her soru üzerinden yeni sorularla birlikte düşünceler bataklığına düşmektir felsefe. manga'dan "cevapsız sorular " uygun olabilir buna.

felsefenin amacı soru sormaktır.

boşluksuz bir soru cümlesi örneği vermek gerekirse, "bu evde kaç oda var?" sorusunun cevabı: "bu evde 5 oda vardır." cevabıdır. bu soruyu soran kişinin belli bir dünya durumu üzerindeki bilgisizliğini bu durumu bilen birisi tarafından gidermiş olduk şu an.

boşluklu bir soru cümlesi örneği verdiğimdeyse bu soruyu "bu sokakta oturan kişilerden kimin evinde kaç oda var?" şeklinde değiştirmem gerekecek. bu soruyu "alilerin evinde altı oda var; ahmetlerin evinde beş oda var.." şeklinde cevaplayabiliriz. bu sorunun cevabındaki boşluğu oluşturan şey sorunun içindedir ve bu boşluğu doldurmamız için kesin olarak dünyaya; bazenleriyse algılara, eylemlere, denemelere başvurmamız gerekebilir.

fakat felsefe böyle bir başvurmaya asla ama asla ihtiyaç duymaz. neden mi? çünkü, felsefi soruların hiçbirisinde bir veya birden fazla olacak şekilde bir boşluk bulunmaz. "mutluluk nedir?", "olasılık ne demektir?" şeklindeki soruların hepsi birer felsefe sorusudur ancak bu soruların hiçbirisinde doldurulması istenen bir boşluğa rastlanmaz. "nedir?" sorusu belli bir boşluk değildir ve bu boşluğu neyle doldurmaya çalışırsanız çalışın dolduramazsınız.

kavram üretmektir, bu da soru sorarak mümkün.

en başta merak etme, sonra düşünme, soru sorma, akıl yürütme, eleştirme, anlam üretme sanatıdır.
cevap verme ve çözüm arama da var işin içinde. amacı sadece soru sormak değil. o sorular sayesinde yanlışa, doğruya ulaşma..

bilimin de felsefesi vardır. sanatın, sporun da vb..
hatta bunların gelişiminin temel nedeni de budur zaten.

bir sorunun birden fazla doğru cevabı vardır. bu durum fizik matematik ve benzeri alanlarda da karşımıza çıkmaktadır. ancak çözümü ararken bir mantığı izlersin ki bu değişkenlerin değişkenliğine göre doğru sonuca ulaşabilesin. felsefe de bir formül arayışının temelidir.

"bir eğik atış sırasında nesnenin hareketi kütlesinin büyüklüğünden bağımsızdır fakat kütleçekimin büyüklüğü bu sorunun cevabını etkilemektedir."

"madem öyle, eşit çevre koşullarında, eşit miktarda barut kullanılan iki özdeş toptan birisine m kütleli, diğerine 2m kütleli gülle koyduğumuzda ikisinin de aynı mesafeye düşmesi gerekmez mi?"

"gerekmez çünkü iki güllenin de ilk hız değerleri farklı olacaktır. mevcut formül, ilk hız değerinin bulunması ile hesaplanabilir olmaktadır."

felsefe ile bilim arasındaki ilişki kısaca budur. felsefe doğru soruyu sorar, bilim kesin cevap verir. ne acıdır ki günümüzde bilim dünyası, kendisinden önce üretilmiş formülleri kullanmaktan öte bir vasfı olmayanlarla dolu...

cevapsız soru, çözümsüz problem yoktur. istenilen cevabın verilmemiş olması, bir soruya cevap verilmediği anlamına gelmez. felsefe sormakla yükümlüdür. cevabı veren bilimdir. bu yüzden felsefe bir bilim değil bilimin kaynağıdır.

sabah sabah ne bu felsefe?*

burada yazılan, çizilen, aman canım bunlar boş boş işler diyen kişiler bile felsefe yapıyor. aman ne hoş.. düşünceni dile getirme isteğine karşı koyamıyorsun işte!
bana bu başlığın sorusunun cevabı yokmuş gibi geliyor. kimi zaman her ikisi, kimi zaman hiç biri. çözüme uzun vadede ulaşabilirsin belki.
-soru sormak,
meraklı bir çocuk olmak için çok mu yaşlıyız? içinde bulunduğumuz yaş, bir sonraki yaşlardan küçük, düşünsenize, 20 sene sonraki senin çocuğu gibisin. bu çocuk sürekli soru sormalı, sorgulamalı bilesin... insan yaşarken, bu ne sorusunu sormuyorsa zaten hayattan kopmuş demektir. yaş geçtikçe bütün sorulara cevap bulduğumuzu zannediyor, geçtik bu işlerden diyoruz. ama öyle olmamalı; sadece kendi gördüklerimiz, duyduklarımız, hissettiklerimiz kadarız. en basit bir örnek; mutsuzsun, tahammülsüzsün, dünya çok acımasız, hep böyle olacak ve değişmeyecek. peki sen tüm bunların içinden sıyrılıp yine yaşamaya çalışmıyor musun? acaba o kafanın içinden neler geçiriyorsun, neleri doldurup boşaltıyorsunda ortaya bir şeyler çıkarıyorsun. felsefe yapmak illaha sokratesten mi konuşmak demek? bence değil. sen bir filozofun yaptığını yapamayabilirsin. ama kim bilir onunki gibi kaç benzer sorgu geçirdin kafandan.

sizi gidi gizli filozoflar sizi...* tartışmanızı seveyim.