her şeye ve herkese rağmen yalnız hissetmek

uuu hoş geldiniz hoş geldiniz. nerelerdeydiniz yahu? yolculuk nasıldı? belediye hep kazmış yolları acele etmeseydiniz keşke. yakıt bitti sizin de değil mi? evet evet buralarda benzinci falan da yok. iyisi mi çekin bir sandalye siz de şöyle buyrun. mutfakta var içecek bir şeyler, alıp da oturabilirsiniz. lavabo da solda kalıyor.
alışırsınız alışırsınız, az buçuk tahmin ettiğiniz gibi işte burası da.

özellikle geceleri insanın üzerine çöken kara bir buluttur. o his geldi mi gitmek bilmez ve insan kendini kulaklıkları takılı, depresif şarkılar dinlerken bulur.

çok boktan bir durum. için de koca boşluk var ve o boşluk içten içe sizi ele geçiriyor. anlam veremiyorsun. geçer diye bekliyorsun ama nafile.

öldürmüyor. önce alıştırıyor kendine sonra sevmeye başlıyorsun yavaş yavaş. sonra, sonra onsuz olamıyorsun.

her 'rağmen' şımarıklıktır.

aidiyet yoksunluğudur. mesele dışarıdan gelen çaba değil, içeriden gelen istek.

hissetmiyorum, öyleyim.
galiba ondan sadece kendimi ben üzebiliyorum.
yoruldum ama neyden bilmiyorum.
yalnızlıktan? yok.
sürekli dalga geçmekten? her şey ve herkes ?
ah..

gerçeklik budur. herkes yalnızdır, her şeye ve herkese rağmen.

gerçekten tarif edilmez hislerden . çevrende bir sürü kişi anlatsan dinlerler anlarlar ama kimseye anlatacagin bir şey yok somut bir şekilde hiçbir sıkıntı yok herkes var ama için de sürekli yalnız olma hissi . bu hisle kimseye aşık olmadığın halde aşk acısı çekme hissi yarışır bu arada . alakasız ama yazmak istedim yazdım.

bu sorun senin içindeki fırtınanın anlatsan bile kimsenin anlayacağına inanmamazlıktan kaynaklanır. karşında ne kadar empati yapabilen birisi olursa olsun senin geçeceğin yollardan geçmediğinden dolayı seni tam tamına anlamaz.

oturup, anlatmaya çalışırsın, dersin 'bak, çok acılar çektim... böyle oldu, şöyle oldu', karşındaki 'anlıyorum seni' der ama hiçbir şey anlamaz. inanın, anlamaz. senin yaşadıkların ona bambaşka, keşfedilmemiş bir dünya gibi gelir. herkes farklı yoğunlukta yaşar duygularını. farklı çevrede çeker acısını. izah etmeye çalışsan duygularını anlaması bile muamma çünkü bir insan duygularını nasıl doğru bir şekilde karşıya aktarabilir ki? bir parametresi yok ki. sadece tanımlar var. duygularında bile yalnız olan insan nasıl fiziksel olarak da yalnız olmasın ki?

ben de beklemiyorum artık anlaşılmayı. anlatmayı da reddediyorum. anlat, anlat, buluruz derdine bir derman diyorlar amma hepsi yalan. hepsi meraktan. *

insanın arayışta olduğuna delalettir.

kişide olmayan yanlıştır. yalnız hissettirenlerdedir kabahat.

sözlükte oylama olmadığı için hissedilendir. ya da beni beğenmiyorsunuz canınız sağ olsun.

yalnızlık ilk birkaç gün zor gibi gelir.herkes eğleniyor siz oturuyorsunuz gibi olur. sonra anlıyorsunuz ki kimsenin derdiyle,tantanasıyla uğraşmıyorsunuz, bağımlılık yapıyor....

bir çok aptala kendinizi sevdirebiliyorsunuz ama sevecek insan bulmak zor

(bkz: monachopsis)

modern insan sorunu, kalabalıklarin içinde oraya onlara ait hissedememe durumu tabi bunda teknolojinin getirmiş olduğu iletişim fırsatları insanları daha tüketici ama samimiyetsiz yaptı.

her şey, ne?
herkes, kim?

yalnızız tabii.

kendinizi kandırıyorsunuz.
eş, dost, arkadaş, sevgili...

herkes, bir yere kadar,
her şey, bir yere kadar...

ötesi; kuru başınız, dört duvar, sigara, çay...

(bkz: ıssız adam) ile (bkz: işşiz adam) arasında takılıp kalmış kişilerin iç döktüğü başlık.

ıssız insanlar birbiriyle manita olsa kimse bu durumlara düşmese. bunlar hep yalnızlıktan. yürüyün olum birbirinize. sanal manal biseyler yapın. iyi gelecektir.

her insan yalnızdır.

sadece kısacık anlar süresince dokunuruz birbirimize.

sonra yine döneriz kronik yalnızlığımıza.