her şeye ve herkese rağmen yalnız hissetmek

en iyisi o yalnızlığa gömülüp kalmak galiba.

eli kesilmiş birine eli kopmuş birisi seni anlıyorum dese de içine şu serpmez. işte böyledir bazen anlaşılmak değil yaşanmamak ister bazı şeyler. o yüzden herşey ve herkes kuru kalabalık gelir.

seni anlamayan, sana yetişemeyen, yaptıklarına tahammül edemeyip bunu üzerine seni baltalamak için elinden gelenleri görüp, bunu bilöelerine rağmen yalandan sana gülüp gülüp dosyasına ya aşanları içinde hissettiğim duygu.

"... dışarıda bir, içeride binlerce kayra vardı. ve o kadar uzun yaşayacaktı ki hepsine bir gününü ayırabilirdi. her gün bir yenisiyle tanışıyordum. tabii elini sıkan kinyas da dünkünden farklı bir adam oluyordu." der hakan günday kinyas ve kayra'sında...

dolayısıyla kendi içim bu denli kalabalıkken, asla hissetmediğim durumdur. son olarak; "...dışarıda geçirdiğim tek bir gün bana yeter, hayatımın geri kalanını delirmeden karanlık bir hücrede geçirebilmem için. saniyeler aylar olur. dakikalar yıllar olur.
o bir günü yirmi yıl, otuz yıl düşünebilirim. ve beş yıl da unutmak için harcarım. bir yirmi yıl da tekrar hatırlamak için, o günü düşünürken düşündüklerimi."*

ne desem bilmiyorum ama içinde olduğum durum. hep neşeli olacak değiliz ya diye kendimi avutmaya çalışsam da bir duyguyu hissettiğimde çok derinden hissettiğim için mi bilmiyorum beni yoran bir his bu. şunu da ayırt edemiyorum. her şey ve herkes var mı? aslında var. ama bunlara kör olmak beni en üzen. kör olarak yalnızlığı arkadaş edinmek.

acilen sevişmen gerek.

herkesin hayalini kurduğu bir kalede hayalleri yaşıyorum ama hayaletler peşimi bırakmıyor. uzandığım her toprakta kendimi fazlalık olarak görüyorum. gidilecek çok yerler, yapılacak çok güzel şeyler varken kendimi ayaklarıma çimento dökülmüşte hiçbir yere gidemiyorum gibi hissediyorum. aşırı farkındalıktan boğuluyor olabiliriz!

belki de her şey ve herkes yüzünden yalnız hissediyoruzdur.

her şey vardır, herkes vardır ama tek biri yoktur çünkü.

yalnız olmadığını düşündüğünde yanılıyorsundur.

gülüyoruz diye başımız bağlı sanıyorlar!

...ve bazen kırılıyor insan saç uçlarına kadar.

rehberimde bir dünya insan var anlatsam anlayamayacak :)

istersen sevişelim. yani sırf sen yalnız hissetme diye diyorum hayatım yoksa sen benim arkadaşımsın sadece.

kendisini seven biri(leri) yoksa %100 doğru bir histir.
sevenleri çok olsa bile onların yanında mutlu olmak ve onları da mutlu etmek lazım. ama günü geldiğinde mutlaka yalnız kalacağını unutmamak daha çok lazım.
her şeye ve herkese rağmen yalnız geldik. yalnız gideceğiz

bugün paylaştığım alıntı bu konuya değiniyor aslında #2402045
insanlığın yozlaşmasını anlatan bir histir bana göre. insanların bireyselliğini, özgünlüğünü kaybedip dış etkilere göre şekillendiği bir zamandayız bana göre, özellikle teknolojinin hayata bu kadar girmesi bunda çok önemli bir etken. etkin değil de edilgen duruma geçmek, yaratıcılığın tamamen kaybolması, herkesin robotlaşması. güçlü kişiliklerin değil de zayıf, bağımlı kişiliklerin ortaya çıkması. ironik ve klişe biçimde bu çağ bireysellik çağı falan denir de bunu demek o kadar saçma ki.
arzu, ötekinin arzusudur diyor lacan ama bu patolojik bir durum bence, arzu; etkin, yaratıcı olmalı.

bireysellik içsel ve dışsal dışavurumun merkezinde otonom kentler robotik ket vurmalar.

merkezci bir çağdayız. arzu bir diğerinin patalojik sonucu.

tabe.

rehberini yokladığında arayacak kimsenin olmayışı.

herkesin sohbet muhabbet kahkaha ile yardırdığı bir ortamda mal gibi tek başına oturmaktır.
yıllar sonra evine döndüğünde eş dost arkadaş kimsenin kalmayışı, dolayısıyla da senin will smith in zombilerin kuşattığı şehirde tek başına kalışı gibi yalnız kalmandır.
rehberinde ki 300 kişiden samimi bir şekilde dertleşecek, içini dökecek kimse bulamayışındır.
yalnızlık bazen iyi gelse de aldanmayın siz o "manyak bir feng shui oluyo şekerim, kendimi buluyorum resmen" diyen o pembe g.tlü kuantumcu dolandırıcılara.
yalnızlık sorundur zamanla büyüyüp sizi kuşatan. yaşamaktan soğursun, keyfin kaçar, mutlu hissederken ışık hızında kapanmana sebep olur. içine çökersin resmen.
iyi değildir yalnız olmak. bunu istediğin zaman yapabiliyorsan "ben az yokum çocuklar, bişey olursa sakın aramayın ne b.k yiyorsanız yiyin gelicem ben" dediğiniz de, "ha tamam moruk döndüğünde görüşürüz" diyen birileri varsa hoştur yalnızlık. bunu tercih edebiliyorsan güzeldir canım kardeşim.
buna maruz kalmışsan, terk edilmişsen, kandırılmışsan, kaçmak zorundaysan bu dünyada başına gelebilecek en aşağılık durumdur yalnızlık.
(bkz: ahmet mümtaz taylan) hocanın "kuduz bir sokak köpeği kadar yalnızım" dediği gibidir yalnızlık.
o sebepten ağır gelir bazen, kaldıramazsın.

tam larktwain başlığı. kalabalıklar içinde yalnız olmaktır, her kişide bir parçanı bırakmaktır, gözden süzülen bir damla olmaktır gibi kısa cümlelerden oluşan melodramatik osuruk bir tanım girmiş mi diye baktım. bulamadım.

larktwain başlığa bekleniyorsunuz.