insanın kendini çaresiz hissettiği anlar

derdini anlatan birine nasıl yardımcı olacagını bilememek. destek olmak bir yere kadar ama acısını dindirmek için elinden hiç bir şeyin gelmemesi çok çaresiz hissettiriyor ve çok üzüyor.

bir tanrının var olduğunu düşündüğüm andı benim için.

sanılanın aksine tanrı düşüncesidir insanları çaresiz hissettiren. bir tanrının var olmadığını düşünseydi insanlık, şimdiye kadar bütün problemlerini çözmüş olurdu, öteki dünyaya bırakmak gafletine düşmek ve din/tanrı adına boş boş yıllarca savaşıp hiçbir şeyi değiştirememek yerine.

tıpkı sigara gibi. sigara insanı sakinleştirmez, sigarasızlık insanı sinirlendirir ve sigara içince normale dönersin yani aldığını verir sana. tanrının varlığı düşüncesi de insanı rahatlatmaz, aksine çaresizliğine sebep olur, kafasını karıştırır, işlerini çözümsüz bırkaktırır, özgüvenini, ben daha iyisini hak ediyorum, herşey daha iyi olabilirken neden olmasın sorgulamasını alır ondan.

boşver allahın dediği olur dediğin yerde başlar çaresizlikler ve çözülemeyen sorunlar silsilesi.

insanlık tanrı denen ne yaptığı belli olmayan farazi ve değişken bir şeye güvenmek yerine kendine güvenmeyi öğrenmeli.

gücü kalmadığı zamanlardır.

ne denese olmaz ne yapsa hesap tutmaz ne dese fayda etmez ya o an işte

uzun süre inandığın bir yalanın gerçekliğini kavradığın andır.

hastane koridorunda bekleyen olmak. tanrı düşmanımın başına vermesin.

çok fazla değer verdiğiniz insanın sesini yavaş yavaş unutmaya başladığınız ya da toprağına sarıldığınız an.

otobüse binecek parası olmadığı andır.

insan kendi çaresini kendi yaratır diye düşünüyorum. istediklerimiz olmayabilir ama o zaman da elimdekilerle ne isteyebilirim sorusunun cevaplanması gerekir.

babam kucağımda baygınken annemin bana dönük olan bakışları. kendimi fazlasıyla çaresiz ve kimsesiz hissetmiştim. o günden sonra büyümüş ve bir yetişkin olmuştum.

senden sakınılan bir şeyin bir başkasına gani gani verildiği an.

dün hoşlandığım çocuk tarafından o kadar kırıldım ki, en son baktığımda ciddi ciddi serdar ortaç - poşet dinleyip hıçkırararak ağlıyordum.. anlık gelen farkındalık ve çaresizlik hissi.. kapanış

(bkz: işin kötü tarafı duygusal bir şey dinlesem bu kadar hıçkırararak ağlayamazdım aga)

hiç susmamak isterken konuşamamak

dün yaşadım bu olayı. babam hastalandı ve yoğun bakımdayken elimden hiçbir şey gelmedi. daha çaresiz bir durum yaşayamam galiba.
çok şükür iyi ama şimdi

benim için hastane yoğun bakımı önünde babamın öldüğünü söyledikleri andı. anneme nasıl söyleyeceğim dedim. kendi acımı yaşayamadım. çaresizlik o andı benim için.

kimseye derdini anlatamadığını fark ettiğin an.

tuvaletini yaparken tuvalet kağıdın son yaprağının kaldığını gördüğünde.

yapılacak bir şey kalmamışken ölümü beklediği andır.

bugün elimde torbalarla ağır şeyler taşıyarak biraz da kendimi zorlayarak eve gelirken kötü olmaya başladım. gözüm hafif kararmaya başladı. eve geldiğimde sadece kardeşim vardı. elimdeki torbaları bıraktığımda gözlerim tamamen kararmıştı koltuğa kendimi atıp geçmesini beklerken kardeşimden çaresizce birşeyler yapmasını su falan getirmesini istedim. ama çocuğa o kadar çok fake atmışım ki bir süre inanmadi gerçekten de öyle olduguma. o an çok caresizceydi benim için.

ağladığım her an.