kendine bir not bırak

erkan anahtarlar koltuğun altında kalık beni ara.

kurban olayım şu erteleme hastalığını bırak..

bak şimdi, otur ve dinle,
aslında neyin doğru neyin yanlış olduğunu sen de biliyorsun. bu söyleyeceklerim heep bildiğin şeyler ama bir de benden duy istiyorum:
kendine bunu yapm...

kızım dinlesene! dinlesene!!! her seferinde aynı şey ama artık. nee hiç konuşulmuyor senle bir şey
bak son kez anlatıyorum dinle!
kendine bu şeki...

naparsan yap be!

yaralandigin yerde iyilesmeyi bekleyemezsin canim

otur, sıfır!

şaka şaka, yat uyu lan manyak.

lann cok malim dedirten baslik.

notu okul notu olarak anladim. 4, 5 gibi 1 sey zannettim. hani kendime 5 veriyorum hesabi.

birakacagim not da bu dogrultuda olacak; oglum sen malsin!

eppur bal senin midene dokunuyor
eppur bunu unutma
eppur bal sana iyi gelmiyor
eppur balı unutma eppur allaşkına nolur

moje sana bal iyi gelmiyor
moje senin bala alerjin var
moje bal yeme
moje ölürsün lan ölürsün.

elma kurdu bal sana dokunuyor.
bal yiyince gün boyunca uyuyorsun.
yeme sakın şekerin çıkıyor.*
30 yılda bunu da öğren alla alla!

coup bal senin köpeğin olsun
kaymak da burada...
ekmekleri fazla kızartma.
coup, afiyet olsun.

her şeye rağmen kendimi seviyorum ya. konuşunca yamulan ağzımı bile hatta bsbdbsbs bir de anlımda bi yara izi var onu zaten eskiden beri seviyorum. cildimi, dişlerimi seviyorum. karakterimi de seviyorum, illa ki kusurlarım var ama yine de seviyorum kendimi. insanlarda bıraktığım izlenimi, sevdiğim şeyleri sevmeyi, sevmediğim şeyleri sevmeyişimi seviyorum. kendime kocaman sarılıyorum. bugünlere hiç kolay gelmedim, hâlâ düze çıkmış sayılmam ilaçlar vs vs. ama yine de omurgasız olmadığım için mutluyum. böyle bir aileye sahip olduğum için, beni karakterli yetiştirdikleri için çok mutluyum. her şey için teşekkür ederim allahım. çoğu zaman her şey dayanılmaz gelse de biliyorum, hayata tutunan bir yanım hep var. benden o yanımı almadığın için çok teşekkür ederim allahım.

neyse konu dağıldı allaha not yazmış gibi olmaya başladım. öyle işte.

gıdım gıdım gidersin sen. azıcık hızlansan bir engele çarpma ihtimalin çok yüksek. koşmayı sevmezsin; yorulursun kalp ritimin hızlanır, hızla geçerken etraftakileri farketmezsin. kimseyi geçme gibi bir derdinde yok. kendi kendine, kendinle, kendi başına, kendi derdinde.. biraz kendini unutsan, kendi üzerinde çok düşünmesen, akışta kaybolsan da arada kendini bulamazsan ne güzel olurdu. ne bilim öyle atlasan bir yola engelleri düşünmeden koşmaya başlasan. düşe kalka güle oynaya, güle güle gitsen uçsuz bucaksız sonsuz bir döngüde yuvarlanıp dursan. durup durup tekrar koşsan. büyütmesen düşmeyi, abartmasan gerçekleri.. her düşüşte ıslık çalsan, şarkı söylesen. ağlarken gülmeyi, denizlerle dalga geçmeyi öğrensen. o zaman var ya cillop gibi çok şeker bir kız olursun. kalbin atar atar ritmiyle coşarsın. sevgiler, saygılar, hürmetler...

gazoz icmeyi unutma. evet.

“güçlü ol ey kalbim, güçlü ol
daha çok işimiz var…”

(bkz: yıldızlı pekiyi)

olur da bugünleri atlatırsam, geriye dönüp baktığımda karanlıktan gözlerim kamaşacak.

sevgili kendim,
az önce çamaşır makinesine beyazlarla renklileri birlikte attın. renk geçirmeyen mendil koyarak bilime, ama yine de endişelenerek kadere güvendin.

eğer çamaşırlar renk değiştirirse bunu beklenmedik bir sanatsal ifade olarak kabul et. eğer değişmezse, demek ki gereksiz stres yapıyorsun. her halükarda bir şey öğrenmiş olacaksın. şimdi derin bir nefes al, yumuşatıcının kokusunu düşün ve sabahı bekle.

bak gördün mü, hepsi geçti.

napcan şimdi?

mutluyken mutlu olduğunu fark et.