nazım hikmet ran

bugün pazar.
bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
toprak, güneş ve ben...
bahtiyarım...

onlar ümidin düşmanıdır, sevgilim,
akar suyun
meyve çağında ağacın,
serpilip gelişen hayatın düşmanı.

çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına :
- çürüyen diş, dökülen et-,
bir daha geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler,
ve elbette ki, sevgilim, elbet,
dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya,
dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle : işçi tulumuyla
bu güzelim memlekette hürriyet.

bursa da havlucu recebe,
karabük fabrikasında tesviyeci hasana düşman,
fakir köylü hatçe kadına,
ırgat süleymana düşman,
sana düşman, bana düşman,
düşünen insana düşman,
vatan ki bu insanların evidir,
sevgilim, onlar vatana düşman.

der vikipedi kendisi için.

ancak bizlerin 'mavi gözlü dev'idir
"senin adını kol saatımın kayışına tırnağımla kazıdım..."
tecrit günlerinden kalan bu cümleyi,
ona dedirten hasreti ile
vatanına ,
aşk ina duyduğu sevdası ile..
anıyoruz..

bugün ölüm yıl dönümü olan, değeri zamanında bilinememiş bir şairimizdir. bu dünyadan bir nazım hikmet geçti. bütün şiirleri birbirinden güzel ama ben bir tanesini bırakayım buraya.

ben
senden önce ölmek isterim.
gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
ben zannetmiyorum bunu.
iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
fedakarlığımı anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi oradan atana kadar...
ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
toprağa beraber dalacağız.
ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
ben
daha ölümü düşünmüyorum.
ben daha bir çocuk doğuracağım
hayat taşıyor içimden.
kaynıyor kanım.
yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
ama ölüm de korkutmuyor beni.
yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
içimden bir şey
belki diyor.

o yalnız ağaran tanyerini görür
ben geceyi de
sen yalnız geceyi görürsün
ben ağaran tanyerini de.

ayrılık şiiri: #1061591

"allahtan büyük ne var ? demişler; çocuklar var, demiş.
öyle ya çocuk allah korkusunu bilebilir mi?
bilmez.
kim kimden korkmazsa, o ondan büyüktür."

-nazım hikmet ran

"ran" osmanlicada "kalbin katılaşması, kasvetlenmesi" demektir. ancak soyadının bu anlamdan kaynaklandığı gibi bir iddia yoktur. bir deyişe göre piraye seçmiştir, sıfat fiil eki olduğu için de aralarında espri konusu etmişler ve herkes kendine göre yorumlasin demişler.
run forrest run'ın bununla hiç alakası yoktur.

"her daim kendin ol
sen , seni anlayana mucizesin" demiş bir insanoğludur..

*

ben bir ceviz ağacıyım
gülhane parkı'nda
ne sen bunun farkındasın
ne polis farkında

"tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil."
en sevdiğim ve içinde kendimi bulduğum şiiridir.

yeğenimin adını verirken ilintili tuttuğumuz şair.

almanya'nın magdeburg şehrinde bulunan yetimhaneden kaçan ludwig karl friedrich detroit adındaki çocuk daha sonra gemilerde çalışmaya başlar. henüz 12 yaşında istanbul boğazında gemiden atlayıp kız kulesine kadar yüzer. mehmed emin ali paşa kendisine getirilen bu çocuğu pek sever ve ismini mehmet ali yaparak himayesinde tutar. harbiye'de okuyan mehmet ali bir çok savaşta verdiği katkılar neticesinde paşa rütbesine kadar yükselir. öyle ki osmanlı'nın en değerli paşalarındandır.

paşa'nın torunlarından biri türkiye'nin ilk ressamlarından biri olan ayşe celile hanım'dır. o da bir erkek çocuk doğurur.
işte o çocuk nazım hikmet'tir.

"en güzel deniz:
henüz gidilmemiş olandır.
en güzel çocuk:
henüz büyümedi.
en güzel günlerimiz:
henüz yaşamadıklarımız.
ve sana söylemek istediğim en güzel söz henüz söylememiş olduğum sözdür..."
nazım hikmet

kaynak 1 kaynak 2 foto kaynağı

yeğenimin ismini dolaylı yoldan kendisinden aldığımız şair.

nazım hikmet'in de dediği gibı;
"durup dururken içimde birşeyler kopuyor ve tıkıyor boğazımı..."

hoş geldin kadınım şiirine zaafım olan, bir aşkına ne muazzam şey seni sevmek bir diğerine ne güzel şey hatırlamak seni diyen örnek aşık şairimiz. maalesef kendisiyle ayrı da bir bağım var anonim kalayım kaderim benzemeş inşallah diyeyim geçeyim.

sen yanmazsan
ben yanmazsam
nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?

"nasıl öfkelenmem düşündükçe memleketimi?
çırpınıyor ayakları altında bir avuç hergelenin" sözü ile,

insan olan vatanını satar mı?
suyun içip ekmeğini yediniz.
dünyada vatandan aziz şey var mı?
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

onu didik didik didiklediler,
saçlarından tutup sürüklediler.
götürüp kâfire : «buyur...» dediler.
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

eli kolu zincirlere vurulmuş,
vatan çırılçıplak yere serilmiş.
oturmuş göğsüne teksaslı çavuş.
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

günü gelir çarh düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
günü gelir sualiniz sorulur :
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

şiirini sevdiğim yazar.

tosun paşa filminin yazarıdır. pek bilinmez.

sana düşman, bana düşman,
düşünen insana düşman,
vatan ki bu insanların evidir,
sevgilim, onlar vatana düşman…" (nâzım hikmet.)
kötü insanlari görünce kendi kendime mırıldanır dururum bu dizeleri.