osmanlıca

osmanlıca sadece arapça, farsça karışımı bir dil olmadığı gibi sadece arap alfabesini de barındırmaz.* osmanlıca diye ayrı bir dil de yoktur aslında. osmanlı türkçesi kullanımı daha doğrudur.* yani bildiğimiz türkçedir. sadece yazım dilinde farklı bir alfabe kullanılır. halk arasında kullanılan dil de günümüz türkçesinden çok farklı değildir. ancak kullanılan resmi dilin ve öğretilen dilin içersinde oldukça fazla arapça, farsça kelimler yer almaktadır.
türkiye cumhuriyeti kurulduktan sonra hem eskiye dair izleri silmek adına hem de türkçeye daha uygun bir alfabe olduğu gerekçesiyle latin alfabesine geçilmiştir.* bu durum dil öğrenimini kolaylaştırmıştır tabii. ancak okuma oranındaki farklılığın başka bir sebebi de cumhuriyet döneminde gerçekleştirilen okuma-yazma ve eğitim-öğretim seferberliğidir. osmanlı özellikle anadolu coğrafyasında böyle bir girişim gerçekleştirememiştir.
son olarak, türkçe başlı başına büyük ve köklü bir dildir. tabii ki diller doğarlar, gelişirler ve etkilenirler. ancak bu toprakların insanı kendi dilinin ve kültürünün öneminin bilincinde olmalıdır.

konuştuğunuz dil değil, yazıştığınız dildir.
geçmişinize bu kadar kin, nefret ve öfke beslemeyin. türkçe konuşup, o alfabe ile yazdığınızı düşünün. zor değil.
aradaki küfürlü yazım gözümden kaçmadı.*

osmanlıca konuşmak ? what ? uyduruk saray diline de ayrı bir güldüm.

detaylı serzenişim için sizi doğru tabir olan (bkz: osmanlı türkçesi) başlığına yönlendirmek istiyorum… sevdalıları içinse söylemekten bıktım usandım, yıldım yıkıldım ama yine söyleyeceğim ki yok öyle bir dil.
#1304348

osmanlı imparatorluğu zamanında, yüzyıllarca kullanılmış dil.

her duruma özel kelimeler barındırması bana çok kullanışlı geliyor.

japonca gibi bir dil. japonca'da da her hal için ayrı bir kelime var.

yıllarca kullandığımız, bir çok dile ait kelimeyi bünyesindeki barındıran bir dil ile 1928'den beri kullanmaya başladığımız bir dili ben kıyaslayamadım.

dilerim, yeni dil eski dilden daha zengin olur.
aynı kelimeleri, dönüp dolaşıp kullanması zor oluyor. bazen aklıma bir durum geliyor, onu betimlemeden tek bir kelime ile anlatmak istiyorum, ama yapamıyorum.

anlattıklarıma örnek teşkil edecek, biri japonca'dan, biri arapça'dan osmanlıca'ya eklenmiş iki kelime bırakıyorum.

şimdiki gibi pespaye bir dil degildir, dillerin şahı feleğidir, bizim şu an konuştuğumuz dil osmanlı türkçesinin sekiz de biri kapasitesinde bile değildir işte bu sebeple ne düzgünce düşünebiliyor nede konuşabiliyoruz herkes konuşurken aaa ııı ım şey gibi saçmalıklar kullanıyor akıcı ve zengin konuşmaktan bi haber haldeyiz.

aynen kardeşim harika bir dil.*

arapça kelimelerin osmanlıca olduğunu düşünüp inananlar var.
(bkz: cahilim demenin alternatif yolları)

evet uyduruktur. saf dil mi? saray eşrafı kullanırdı, anadolu insanı değil. osmanlıca'dan önce ne konuşuyordu türkler? öz türkçe. anadolu'da da konuşulan yani. ciddi ciddi anadilinin osmanlıca olduğunu sanmıyorsunuz umarım. yeni dil ne yahu? türkçe'nin harf inkilabından sonra icat edildiğini sanıyorsunuz herhalde!
osmanlıca saf bir dil değil, oradan buradan kelimeler girmiş ama ne hikmetse şimdiki türkçe ile kendilerini tam ifade edemiyorlarmış! ee yani? oradan, buradan bir sürü kelimenin, tamlamanın girdiği bir dil mi senin duygularını tam ifade etmeni sağlayacak ki bunu savunanlar da anadolu insanı yani kendi ataları hiçbir zaman osmanlıca falan konuşmadı. dede korkut da mı bilmiyorsunuz?
ayrıca inceleyin latin alfabesini kullanmak ilk kimin aklına geldi. halkın okuma, yazma bilmemesinin ve güçlüğün nedeninin ise harflerden kaynaklı olduğunu kim düşündü? ben bi ipucu vereyim; ilk atatürk'ün aklına gelmedi.

osmanlılar arap alfabesini kullanmış, türkçeyi resmi dil yapmış, edebiyat dili farsça olmuş, ilime de arapçayı katmışlardır. bu üç dili birbirine karıştırmışlar sonra da osmanlıca demişlerdir. zaten türkçeye, farsça ve arapça girdikten sonra türkçe ikinci plana atılmış. arapça ve farsça o dönemde çok yoğun olarak kullanılmış -ki zaten bir arap özentiliği de yoğun, divan edebiyatı da var. o yüzden türkçenin ikinci plana itildiğini reddedemezsiniz yani...

omtisâl-i “câhidû fllâh” olupdur niyyetüm. din-i islam’ın mücerred gayretidür gayretüm.

fatih sultan mehmet'ten* bir beyit. türkçeye dair ne var şimdi burada?

nefret ettiğim ders. fazla laiklikten yapamıyorum herhalde. oysa yapabilsem bana derya gibi bilgilerin kapıları açılacak ahh.

daha önce yazılmıştır sanırım.

osmanlı türkçesi.

üniversite’de sınavdan 100 aldığım derstir.

harf devrimine bok atanların en büyük rahatlığı eski yazıyı okuyamıyor olmaları. osmanlıca bürokrasi ve ulema için uzmanlaşılan bir iletişim enstrümanı, ama aynı anda kendilerini halktan (avamdan ıyy) ayırmaya yarayan bir ayrıcalıklılar diliydi. cumhuriyet düşüncesiyle uyuşamazdı, kitle eğitimi için hem alfabe sisteminin basitleşmesi hem de dilin sadeleşmesi gerekiyordu. osmanlıca denilen (modifiye arap alfabesiyle yazılan.) türkçe son derece elitist. arapça & farsçadan gelen kelimeler orijinal biçimleriyle (diğer dillerden gelenler duyulduğu gibi.) yazılmalıydı, bu yüzden üç dilin gramerini (arapça-farsça-türkçe) belirli düzeyde bilmeniz gerekir. sadece imla meselesi değil yani. en basitinden arapça çoğul yapmayı -gramatik manada- bilmeniz gerekir (müzekker-i salim, müennes-i salim, mükesser vs.), ya da farsçada birleşik sıfatla nasıl tamlama yapıldığını (sitâre-sipâh gibi).. ki doğru düzgün yazabilesiniz, okuyabilesiniz. dil reformu o zaman tartışılan bir meseleydi, genç cumhuriyet cesaretle ve halk yararına çözdü meseleyi. osmanlıcaya (eski türkçe diyelim) ve zorluklarına gayet hakim bir kardeşiniz olarak söylüyorum, yapılması gerekeni yaptılar (iyi ki), sonsuza kadar hayırla yad edilmeliler.

türkçenin ses yapısına, harflendirilmesine, sözcük yapısına hiç uygun olmayan arap harflerinin, arap istilaları sonrası zamanla türklerce benimsenmesiyle birinci kılıç yarası alınmıştır. osmanlıca denilen saray yavrulaması esperanto ise yüzyıllar sonra türkçenin kolunu koparan ikinci felakettir.
arapça-farsça aşurenin üstüne biraz türkçe tuzu dökünce ortaya güzel bir şey çıktığını sanan dincilerin tabularındandır. aman hepsi allame-i cihan imişler de bir gecede cahil kalmışlar.

ta 15 yaşımda kendim heves edip öğrenmiştim. bakın ben bunu oyabiliyorum ya deyip hava atmaktan başka bir yararını görmedim. tarihçi falan değilseniz bir işe yaramayacak bir dildir.
cumhuriyet'in 100 yılında yaşasın dil devrimi.

harbiden de yaşasın dil devrimi.
gerici bir dildir, köhnemiştir, kullanılmayan eski lisân-ı uthmânî’dir.
gericiliğin engellenmesi için gerekilenler zaten yapılmıştır, halkın okumasının önüne geçen bir şeytandır bu dil. nitekim şeytan allah’ın kelamının yayılmaması için uğraş verir, fakat bilakis başarısız olmuştur.
yeni latin alfabesi, çağdaş medeniyetleri yakalamamıza önayak olmuştur.
nitekim okuma yazmayı öğrenen halk, dinci şarlatanlara inanmayı bırakmıştır.

kendim bu lehçe-i türkî’yi bilhassa isteğimle öğrenmiştim fakat o kadar lüzumsuz olduğunu görünce öğrenmeye devam etmekte fayda göremedim. fakat şöyle bir artısı var ki notlarımı osmanlıca tutarım ki, okumasını bilmeyen okuyamasın benimle beraber gizli kalsın diye, ki bu konuda gerçekten işe yarıyor.

hiçbir şey.
hiç: farsça
bir: türkçe
şey: arapça

bir süre kursa gidip okuyup yazmayı öğrendim. bol bol osmanlıca metin okuyup kendimi geliştirmeye çalıştım.
geldiğim noktada sıfırın azıcık üstünde birin oldukça uzağındayım.
çünkü sesli harflere yüz vermeyen osmanlıca her kelimenin üzerinde on dakika düşünmeme sebep oluyor.
bu acaba okutucu harf mi yoksa kendi sesiyle mi kullanılmış diye çeşitli kombinasyonlar yapıp duruyorum.
osmanlıca metinler zihin jimnastiği yaptırıyor adeta.
merakınız varsa oturup öğrenin, hayatta hiç işinize yarar mı emin değilim zira osmanlıca metinlerin %90'ı günümüz alfabesine çoktan çevrilmiş.

arapça, farsça ve türkçe'nin karışımı. ama günümüzde arap da fars da türk de pek anlamaz. daha çok ilber ortaylı gibi tarih profesörleri bilir. imkanım olsa öğrenmeye çalışırdım.

osmanlıca, aslında yoğun arapça ve farsça etkisindeki osmanlı türkçesidir. uydurma, yapay bir dildir çünkü osmanlı bir ırk/millet adı değil bir hanedan/aile adıdır. yazı sistemi olarak perslerin p, j, ü, ö, ç, g ve i harekeli harfleri ekleyerek son şeklini verdiği arap alfabesiyle daha doğrusu arap-iran alfabesiyle yazılır. osmanlıca, üst tabaka olan saray eşrafının konuştuğu süslü dil olarak bilinir.

be beyli bala bula bamburleyli bap bup.
ce ceyli cala cula camburleyli cap cup.

diye uzar gider.

türk dilinin arap alfabesi ile yazılmasıyla oluşturulmuş yazım dilidir. aslında türkler 11. yy dan itibarek arap alfabesini kullanmaktaydılar, elbette bunda islamiyetin kabulünün büyük etkisi vardır.
osmanlıca da cümle alt yapısı yüzde yüz türkçe iken, sözcükler arapça, farsça ve türkçe karışık olarak kullanılmıştır.
halk kendi arasında sade bir türkçe kullanırken, yazımda özellikle dini ve hukuki terimler yoğun arapça ve farsça alıntılarla kullanılmıştır.