sevdiği halde vazgeçen insan

sevmek kötülüğe kafa tutulan bir eylemdir. kişilerden vazgeçilebilir ama sevmekten vazgeçilemez. (bkz: seviyorum öyleyse varım)

hayatımın dönüm noktasına -varlığına en ihtiyaç duyduğum zamanda- bir de o nokta ekledi ve gitti...

hep en lazım oldukları an'da vazgeçerler.
bu kişilerin zamanlamaları muazzamdır.

attila ilhan olabilir bu insan
“aysel git başımdan seni seviyorum”
(bkz: aysel git başımdan)

insan acılarla kıvransa da
ve o aşkta bir daha doğsa da
dünyasını yeniden kursa da
düşler ve gerçekler ayrı ayrı yaşar

tabii ki sezen aksu

seven insan asla vazgeçmez.. vazgeçiyorsa eksik birşeyler vardır.
oturmamış, askıda kalmış sevgi azlığı vardır, zannımca..

zorunda kalmıştır

umudu kalmamış insandır.
sevgi iki kişilik bir oyundur; tek başına sev, sev de nereye kadar demiş olmalıdır.

sevilmediğini ya da sayılmadığını fark etmiş, asil, iradeli ve güçlü insandır.

vazgeçmemiştir de artık bir molaya ihtiyaç vardır. bazen iki insanın da iyi olması sağlıklı bir ilişki etmiyor ne yazık ki.

bakın yengenizle yine bir gün kavga etmişiz. o zamanlar gencim atina taraflarında 1+1 samanlıkta kalıyorum deniz manzaralı küçük ama güneş gören bi yer. yengenize hermes ile mesaj yolluyorum sağolsun hermeste mavi bir kuş edasıyla gidip geliyor. bir gün yengenizin penceresine baktım ne zaman baksam hep orada olan yengeniz yok. resim gitmiş aha dedim engelledi beni hermes'te gelmeyince iyice kanaat getirdim ki engellemiş beni. sonra işte heraklesi de yanıma aldım doğru kapısına gittim. yok işte 12 görevi yap sevdiğini anlayayım gibi bişeyler diyor. tamam "gülüm" dedim. aşkın gözü kör o gazla tamam dedim ama konudan bihaberim. neyse sağolsun bizim kayınço herakles halletti herşeyi. ben yapmışım gibi dayandım kapıya.yengeniz enteldir çıkmış cama bana bişeyler diyor malum olimpos kıyılarındayız rüzgar sert esiyor sesi çok az geliyor. ne diyorsun kalbimin sahibi dedim. demesin mi yok efendim "inkar et babanı adını yadsı inanayım sana" . biraz kızgınım " kızım ne babası, benim baba öleli olmuş on bin yıl ne inkarı adam buralarda bile değil toz ve gaz olmuştur ,hangi adı ne yapayım yadsı ne demek ya " derken anlattı falan soyadını değiştirdik onunkini aldım. iç güveysi olma hikayemde böyleydi. demem o ki seven insan herşeyi yapar asla vazgeçmez dedirten başlık.

gider mi insan çok seviyorken?

sevmek yetmiyor bazen cümlesinin eylemleşmiş hali. insan sevilmek de istiyor, değer görmek de istiyor. sevilmediğim yerin daimi müşterisi de olsam değersiz olduğumu anladığım an tereddütsüz çeker giderim.

benim. sevdiğim herkeslerden vazgeçmiş haldeyimdir. severken, oradayken, öperken bile aslında tam olarak orada değilimdir. uzaktan izler haldeyimdir bizi.

oooo şizofreni diyorsunuz değil mi? evet.

çocukken annem sık sık terk edip giderdi. annemle bizi ayıran şeyin annem değil kapı olduğuna inanırdım ilk başlarda. kapı oradaydı ve nefret ederdim o kapıdan. evimizin bir kapısının olmamasını çok isterdim. bir gün ağlamamızı kullandığını anladım, cilve yapmak için kullanıyordu terk etmeyi. ağlayıp yalvarmamızdan besleniyordu. ağlamayı bıraktım. gitmekle tehdit ettiği bir gün açtım kapıyı, dedim git.

o zamandan sonra kapı oldum. ne tam içerde ne de tam olarak dışardayım. ınsanın kendi hayatının tam ortasında duramaması, giriş kapısı haline gelmesi çok acayip bir durum. kendi hayatımı izler haldeyim. bazen oluyor arkam hayatıma dönük. insan denilen o basit varlığın sevgiyi nasıl sömürüp kullandığını daha çocukken gördüğüm için olsa gerek, bu hale geldim. kendi hayatımın bile dışında kaldım.

doğru mu yanlış mı bilemem. ama olan bu. seviyorum ama vazgeçmiş haldeyim. bi geliyorum 3 ay kalıyorum, bi gidiyorum 6 ay yokum. kaçıngan bağlanma diyorlar sanırım bu duruma. beni alıp şöyle iyisinden tedavi etmeleri lazım bence. ah keşke.

hepimize üzülüyorum gençler. iyi çocuklardık aslında ama ne hale getirildik. yasık.

yapacak bir şey kalmayınca hiçbir şey yapmamak en doğrusu. (ramiz dayı)

yar olmayanın yara olmasına müsaade etmeyen insandır.

aşık değildir. sevgi, mantıklı ve zamanla büyüyerek artan bir kavramdır. aşk ise mantık dinlemez. insan sadece sevmişse, anılar rahat bırakmaz, özler. ama aşk varsa, isterse dünyanın en kötü şeyini size yapsın; siz yine bırakamazsınız, o sizi bıraksa da siz kendi içinizde onu bırakamazsınız. gittiğinizi sanırsınız ama giderken bile, yine ona dönüyorsunuzdur.

bir şeylerin yanlış gittiğini fark eden ve duygularıyla değil de mantığıyla hareket eden kimsedir.
bazen bağrımıza taş basıp olay yerinden uzaklaşmak gerekir. duygular yanılır belki ama mantık asla.

istemeyen birine zorla sevgi verecek değiliz ya istemiyorsa vazgeçeriz bu kadar basit. sonra o sevgiyi ararsa da kendi sorunu beni ilgilendirmiyor.

kötü bir son, sonsuz umutsuzluktan iyidir.
böyle düşünmüş olma ihtimali yüksek sevgi bazı şeyleri güzelleştirir , ama her şeyi düzeltmez güzelleştiremez.

bazı şeyleri kabullenip kabuğuna çekilmek onunlayken acı çekmekten daha iyidir. o olmadan da sevebilirsiniz onu.