sinirlere hakim olmanın yolları

hayatindaki huzuru önplana cikarmak. esas asli yol bu bence. psikolojik.

hemen durup sıfırdan ona kadar meme tutuyorum.
geçiyor.

tamamen kişisel iradeden beslenen bir durum aslında. herkesin kendi kendisini durduracak gücü vardır ama kişi durdurmayı istemezse, o zaman eylemler bütünü doğar. her aksiyon bir seçimdir, cinnette dahil.

sinirlerine dur demek. evet.

sakin olmak.

patlama noktanın geldiğini hissettiğin an derin nefesler alıp içten 10'a kadar saymak iyi bir metottur.

sinir harbi yaşanılan sırada ağzını tutmak zira elim ayağım boşalırken bile sadece gülümseyebilmeyi öğrendim.

sonuçta o sırada kafamın içinde karşı tarafın ağzını burnunu kırdığımı kim bilebilir, işte şimdi bunu okuyan olursa.

onun pamuk prensesteki cadı gibi eriyip yok olduğunu düşünmek. yok etmek onu hiç etmek.
zihninde bir hiç ise sinirlenmen zordur.
yapışkan bir mahluk ise sizi sinirlendirir ama en nihayetinde o bir asalaktır. ağzına kürekle vursan nolacak varlığı da yokluğu da bir ama ağzına kürekle vuruyoruz yürekten amin.

benim de aradığım yollardır, birkaç tane var mesela yastık yumruklamak ya da yüzünüzü yastığa gömüp bağırmak gibi. ancak bu esnada "ben neden bu kişiyi değil de yastığı dövüyorum" düşüncesine kapılmamaya dikkat edin. şahsen çok çabuk sinirleniyorum ve ses tonum ile davranışlarıma direkt olarak yansıyor. bir de hafif sinirlenmek diye bir kavramım da pek yok gibi, bir anda zirveye çıkıyor. neyse size bir söz hatırlatayım bu konuda, eğer küçükken evinizde sinirli bir adamla büyüdüyseniz evinizde her zaman sinirli bir adam olur. eğer yoksa o kişi sizsinizdir. *

allame_i cihan da olsan, 40 yıllık doktor da olsan dönüp dolaşıp geleceğin yer psikiyatridir.
gel bakalım gel.*