yaş ilerledikçe artan şeyler

sabrım gittikçe artıyor onunla beraber anlayış.

umursamama

kolestrol

30 unu geçmiş biri olarak kendimdeki dramatik değişiklikler şunlar;
kaytsz hocamın dediği gibi sabır kesinlikle çok artıyor.
bununla birlikte kargaşa ve kaosa olan tahammül ve içinde bulunma arzusu ekstrem şekilde azalıyor.
yakın veya uzak farketmez insanlarla tartışma arzusu ekstrem şekilde azalıyor. haklı olsan dâhi...
odaklanma ve rasyonel düşünce artıyor.
psikolojik ve mental dayanıklıliginiz çok artıyor.
olaylar karşısındaki negatif veya pozitif etkilenme seviyesi itidal seviyeye iniyor.
gelecek kaygısı ve korkular azalıyor.
hayattan beklentiler makul seviyeye iniyor.
bir kişiye, bir hadiseye, bir duruma takılıp kalma durumu minimum seviyeye iniyor.
işin psikolojik mental ve ruhsal bölümü dışında uyumak arzusu daha da artıyor.
20 lerimin sonundayken yıllarca günde 10 saat ayakta çalışır eve gelir 3-4 saat ağır powerlifting antrenmani yapar 5 saatlik uykuyla aynı döngüye girerdim.simdi ise uykuya karşı gelmek mümkün değil.

yorgunluk.
anlama ve anlaşılma ihtiyacı.
özerklik ihtiyacı.
lüzumsuz olay/kişi/tutumlara karşı farkındalık ve dolaylı boşvermişlik.

en ufak toksisiteye dahi tahammülüm kalmadı. dolayısıyla sabırlı ya da anlayışlı değilim azınlığa karşı.

enflasyon.

altı yaşıma döndürün lan beni.

kaygı.

eksilen tanıdıklar ve artan yalnızlık.

izlediğim filmler çoğalıyor ama izlediklerimden çoğunu unutuyorum yine, iki ileri bir geri sistemi ile izliyorum filmleri.

umutsuzluk.

farkındalık, delilik, kahkaha bideee şey hah :)) unutkanlık.

her şeye en çok da insanlara karşı tahammülsüzlük.

idrar kaçırma.
bir gün hepinizin altına bez bağlanacak. her nefis ölmeden önce bunayacak. ıhıhıhıhıhı

mal sevgisi. işleri güçleri para pul.

nedense dert diyesim geldi. "hangimizin yok ki?" değil mi?
bir gelecek, iş, ev vs. sahibi olamadan ilk dert sahibi olmak ağır geliyor.
yaşama olan isteksizlik ve sevgisizliğim de artıyor. bu sefer "hangimizin artmıyor ki?" diyemezsiniz.
hayat diye dert yaşamayı sevip isteyen çok..

endişe
umutsuzluk
inançsızlık

hastalıklar.
beyaz saçlar.
kilo.
yalnızlığın yükü.

bel ağrısı, üşütmeme gayreti

kaygı seviyesi artıyor ama umursamazlık mı desem duyarsızlık mı desem bilemedim o da artıyor.

yalnızlığa meyil. şu kişiyle görüşmek bana bi şey katmaz şu kişi bana zarar veriyor şu kişi kafa açıyor vs vs derken yalnızlık en güzeli gibi gelmeye başlıyor.