yaşlandığını anlamak

az önce çıt çıt etti bir yerlerim, 30 u görmeden eklemler mefta olacak.

sadece saç sakalda değil vücudun çeşitli yerlerinde de beyaz kıllar görünce anlaşılır. vücut tıraş edilir, en az on yıl gençleşilir. bu kadar mı fark eder

bazen insan anlıyor, böyle bir iplememe modu geliyor. silkerler modu da diyebiliriz pek tabi buna.
kafa rahatlığa erişiyor falan.

anladım.

çok da abartılacak bir şey değilmiş. gençken aklıma gelmezdi yaşlanacağım. aslında farkındaydım tabii ki. yani bir tat bir doku oyunundan cem yılmaz'ın milenyum için söylediğini uyarlarsak yaşım her sene bir bir ilerledikçe biliyordum bir yerde kırk yaşıma varacağımı.

yolda bir kazaya uğramadığım için de düşe kalka da olsa yaşlandım. iyi de oldu. yaşlılığın bana getirdiği en büyük özgürlük ben bu yaştan sonra deme hakkı oldu. bundan da çok memnunum.

artık toplu taşımada insanlara yer vermek için taciz edilmiyorum. genelde eğer oturuyorsam ben bundan yaşlıyım, şundan da yaşlıyım, şunlar benden yaşlı diyerek saçma bir seçme ve yerleştirme yapıyorum kafamda.

yaşlandıkça sakinleştim. en azından ortalama bir karadeniz insanına göre oldukça sakinim. trafikte değilsem haftada bir iki kez çok sinirleniyorum. o da hemen geçiyor zaten. bu benim için muhteşem bir ilerleme.

bazen eve gelince koltuğa otururken dizlerimi sıvazlayıp allah la ilahe illallah buna da şükür diyorum. yaşlandıkça dedemleşiyorum sanırım. dışarıda bir yerlerde dolaşırken ya da bir yerlerde otururken zamanlı zamansız yatsı okundu mu diye sorasım geliyor.

velhasıl yaşlandım. yirmili yaşlarımın sonlarına doğru kitap okurken sağ baş parmağıma bakmaya başladım. hani kitabı tutarken sayfanın üzerinde kalan parmağa. o parmağın derisinin sıkılığı bana yaşlanmadığımı gösteriyordu. bir süre sonra bir takıntı oldu bu. sürekli baktım o parmağa.

sonra zaman geçtikçe yani, ki zaman hep geçer, artık o kadar genç olmadığımı anlattı bana baş parmak. şu an o parmağın üzerinde bir dövme var ve bu dövme bana kırk yaşımdan sonra ne kadar şanslı bir adama dönüştüğümü anlatıyor.

yaşlandım. dinginleştim. ehlileştim. ve daha bir sürü şey.

vallahi genç hissetmedim ki hiç, hep yaşlıyım...

chatgpt sohbetlerim sağlık üzerine dönüyor

doğum günlerinde daha bir hissedilen..

salıncakların koruma şeyleri yüzünden binemiyorum.

sığamıyorum da zaten her salıncağa.

ilk defa bu sene hissettim. gerçekten uzun uzun aynaya bakıp yüzümdeki değişikleri izledim. çizgilerime bakıp kabul etmeye çalıştım ama epey zorlandım. yaşlanıyorum korkusunu yaşamaya başladım gerçekten. ben bu seneyi duygu olarak ciddi ağır geçirdim ve halen aynı hissiyatla devam ediyorum.
nasıl oldu böyle diye garip bir şaşkınlığım var. ufak tefektim ben nasıl oldu böyle? tabii ki de çok yaşlı değilim orta yaş denilen bir yerdeyim ama bunu söylemek bile ağır geliyor fark ettim. bu konuda abartılı tepkiler veriyorum. saçmala yaşın ne, sen mi yaşlısın diyen oluyor. değişik bir yaşlılık psikolojisine girdim işte.. yaş alıyorum sadece yaşlı değilim farkındalığına umarım ulaşırım. çünkü daha şimdiden bu tepkiyi vermek pek normal değil.