yukarı ayrancı

biraz 80'li 90'lı yıllar yükleyeyim dedim ruhuma; yok olmaya yüz tutuyordu çünkü ve gittim, bu semtten daire kiraladım.

her şey eski, sanki her şey 50 yıl öncesinden kalma...
kediler bile.

güzel insanları severim ben.
mesafeli ama içten.
yaşam tarzıma saygı duyacak, arada selamlaşıp, ayaküstü derin sohbete dalınabilecek insanlar.

asansör yerine, merdivende omuzlarımız teğet geçsin birbirine...

amerikan mutfak da neymiş?
liechtenstein mutfağa da sığarım ben.
koca koca kalorifer petekleri, paslanmış pencereler...
her bir detayda sonsuz yaşanmışlıklar...

sessiz bir muhit, orası en güzeli.
her daim sessiz ve sıcak.
ankara'nın göbeğindesin ve kuş seslerini duyabiliyorsun, daha ne isteyebilirim ki?

yabancıların ve misafirlerin park yapmasının yasak olduğu, yaparlarsa şayet araçlarının çekileceği minnacık bir otoparktan sesleniyorum;
henüz kimsenin aracının çekilmediği.

aşağı ayrancı ile çift yumurta ikizidirler.