üstünü çıkar söylediklerin anlaşılmıyor

karakterim. herkesi birbirinden ayıran da budur zaten bence. herkes sinirli olabilir ama kimse aynı seviyede ve aynı şekilde tepki vermez olaylara. herkes gülebilir, ağlayabilir, şaşırabilir ama aynı değildir hiç kimsenin tepkisi. o yüzden bana göre bizi herkesten ayıran şey, tüm duygusal durumlara karşı aldığımız tutum yani karakterimiz,huylarımız.

düşündüklerimi açık açık belirtemiyorum, istediğim gibi yaşayamıyorum, giyinemiyorum. yaşım gereği zaten tamamen özgür olamayacağımın bilincindeyim ancak ben yaşadıklarımı yaşıma bağlayamıyorum maalesef. bir t-shirt giymesine bile izin verilmeyen birine kısmen dahi olsa özgür denilebilir mi? hiç sanmıyorum. hayatım yasaklarla dolu, o yasak, bu yasak. artık bu yasakları koruma içgüdüsüne de bağlayamıyorum, sadece kontrolcü bir aileye sahibim.

zaten 2 x kromozomun olunca hayata 1-0 geride başlıyorsun, bunu hepimiz biliyoruz, olaya bir de aile dahil olunca daha da geriye düşüyorum. ben de yaşıtlarım gibi deneyimlemek istiyorum bazı şeyleri, ne bileyim onlarla buluşmak istiyorum, bu bile olmuyor. aileme kızmamam gerektiğinin de farkındayım, onlar akıllarınca beni koruyorlar ama ben bu kadar da korunmak istemiyorum. rüzgarı saçlarımda hissetmek istiyorum, arkadaşlarımı toplayıp oturup onlarla beraber sohbet edebilmek istiyorum, yüz yüze.

ben dışarı çıkacağımı duyduğum zaman titremek istemiyorum mesela, bir şey giyerken 10 defa düşünmek istemiyorum. ailem bunu giyersem bana kızar mı stresini çekmek istemiyorum. çok mu şey istiyorum? balkonuma çıkmak istiyorum, onu dahi yapamıyorum. bu kadarı da abartı değil mi? akıl karı mı? bunu sorguluyorum işte, bu durum bana anormal geliyor.

vaatler havada uçuşuyor, istediğimizi yaparsan sana onu alacağım, en lüks markalardan kıyafet alacağım sana deniliyor. istemiyorum. sanki hayat lüks eşyalardan ibaret, huzurlu olmak istiyorum, isterseniz beni dünyanın en zengin insanı yapın, umurumda değil, stressiz bir hayat istiyorum ben. sadece sorguluyorum. insan evladıyla böyle bir pazarlığa girer mi, girmesi doğru mu? evladını olduğu gibi kabul etmeye çabalamak yerine onu niye manipüle etmeye çalışır insan? hiç mi düşünmez bu yaptıklarım bu çocuğu nasıl etkiliyor diye?

hep aynı şeyleri duyuyorum, ben seni yetiştirememişim, ben bunu hak edecek ne yaptım, sanki dünyanın sonu. bir örtü parçasının bu kadar umursanması beni deli ediyor. her konusu açıldığında daha az ağlamaya başladım. içime öküz oturmuş gibi hissediyorum ama artık ağlamaya bile mecalim kalmadı. hüngür hüngür ağlamak istiyorum ben oysaki, yarınlar yokmuşcasına. ama olmuyor, onu bile beceremiyorum.

özgüvenim kırılıyor, durmadan kendimi sorguluyorum. neden ben bunları yaşıyorum? hak edecek bir haltlar mı yedim? muhtemelen yemişimdir. üzgün değilim, şu an kendimi yorgun da hissetmiyorum, sadece anlam veremiyorum. ben hiçbir zaman açık giyinmedim, yaşıma uygun olmayacak davranışlarda bulunmadım, o zaman sorun ne? olduğum gibi kabul edilemeyecek miyim ben hiç?

eğer bana baş örtmek farz olduysa ne yapmak istediğime karar verebilecek yaştayımdır, değil mi? sorumluysam ne yapabileceğimi tercih edebilecek olgunluktayımdır da. ama onlar işlerine geldiklerinde 10 yaşındaymışım gibi davranıyorlar, işlerine gelmediğinde kocaman genç kız oluyorum, zannedersin 20lerimdeyim. daha reşit bile değilim neyim kocaman kız anlamıyorum. ne çocukluğumu yaşayabiliyorum, ne lise yıllarımın tadını çıkartabiliyorum, e ben ne anladım bu işten?

smiley was here'ın kısaltması. sözlüklerde smiley kullanmak yasak diye düşünen insanların çıkardığı bir şey.

ısrarla yapmadığım şey.

bize "ke" şeklinde öğretildi. sonradan "ka"ya dönüştü sebepsiz yere. bir de üzerine, sesli harfi okumadan sessizi okumaya çalışmakla çıkan "kı" benzeri bir şey çıktı, "ka" yetmezmiş gibi. cidden daha neler göreceğimizi ben de merak ediyorum.

bu arada;
(bkz: grup)
(bkz: gurup)

edit: grup ile ilgili bilgi entry'nin ilk hali içindi. teşekkür ediyorum başlığı açan arkadaşa dikkate aldığı için.

adam ile rasim arasındaki tek ilişki, her iki kelimede var olan a ve m harfleridir.

(bkz: zorunlu askerliğin bitmesi gerekliliği)
meslek olarak yapanlar yine yapsın ama erkeklerin hayatından zaten 6 ayı çalıyor. bir de kadınlardan mı çalınsın?

askerlik kadınlara da getirilirse el mahkum tabii ki giderim ama ne öğreniyorsunuz askerlikte? 50 tane adamı bir tane koğuşa tıkıyorlar yatak düzenlemeyi, tıraş olmayı öğretiyorlar.

ne eksik ne fazla.

halk arasında kristal, ateş buz, met gibi isimlerle de bilinen metamfetamin, kuvvetli bağımlılık yapıcı etkisi olan renksiz ve kokusuz bir maddedir. burundan çekilebilir, ağız yoluyla alınabilir ve damar yoluyla kullanılabilir. metamfetaminin kısa/uzun süreli kullanımı dolaşım, solunum, nörolojik sorunlarla birlikte anksiyete, saldırganlık ve depresyon gibi birçok ruh sağlığı sorununa neden olmaktadır.

detay

......................
kullanmayalım, çevremizde kullanan varsa uyaralım ve bırakması için gerekli yönlendirmeleri yapalım.

genellikle kendi kendime boş yapıyorum

ve gün gelir tinder'ın etkisiz hale getirdiği, instagram'ın banladığı, twitter'ın şutladığı o ergenler kafa sözlüğü keşfeder:

kendi içinde "insanı yalnızca pahalı şeylerin mutlu edebileceği" önyargısını barındıran başlık. fakat başlık altında maliyeti düşük mutluluk sebepleri barındıracağından okuması keyifli olacaktır. bir tane de ben örnek vermiş olayım: etipuf yiyip, sonra da ambalajını üfleyerek döndürmeye çalışma oyunu oynamak. etipuf en son bıraktığımda 50 kuruştu, insanı mutlu etme kapasitesi de epey yüksek.

iticilik kişisel kavram içerdiği için kişisel beyandır. size itici gelen profil başkasına dehşet-ül vahşet gelebilir ve yazarın özel mesaj kutusu dolabilir. tabi bunun övgü ile mi yoksa sövgü ile mi dolacağı yazarın profil fotoğrafının kimine itici kimine ise çekici gelmesine bağlıdır. yani kimi, yazara profile yönelik ahlaksız teklifte bulunabilirken, kimi ise göz numaramı yerinden oynattın hay bin kunduz! diyebilir...

bunun yıllardır ne zaman yapılacağını bekleyen milyonlarca taraftardan biriyim, zamanlama cidden harika oldu şampiyonluğumuzun arefesinde* bu konuyla alakalı gerek burada gerek ekşi ve diğer sözlüklerde epey entry okudum ve fazlasıyla gülme fırsatı buldum, karın ağrısı ve hazımsızlık çeken rakip takım taraftarı arkadaşlara teşekkürü borç bilirim*

ne bekliyordunuz sevgili yazar kardeşlerim? emre belözoğlu'nun belgeselini mi yapacaklardı? yoksa aykut kocaman'ın falan mı? yeter artık biraz rütbenizi ve haddinizi bilin yahu*

şaka bir yana takımın başında kaldığı 9 sezonda 8 kez şampiyon olmuş ve 9.şampiyonluğuna doğru yürüyen birinin belgeseli yapılmalıydı zaten. seversiniz sevmezsiniz ama saygı duymak zorundasınız. fatih terim bu ülkenin en başarılı hocasıdır ve medar-ı iftiharıdır.

son olarak onun bir cümlesiyle bitirelim; "biz ismi geçenlerle rakip bile değiliz".

bugün doğum günüsü ise doğum günüsü kutlu olsun efendim. mutlu yıllar hepi bört dey tu yu!

az önce engellediğim yazar

kutuphaneye yeni kavusmus miniklerin hayal dunyalarina bir kapi da neden biz acmayalim dedirten, sosyal sorumluluk projesi.
bir kitap, bir cocugun hayatini degistirebilir.

kettle' da su kaynatırken de aynı durum söz konusu. su kaynayıp tık sesini duyunca büyü bozuluyor ve hayat devam ediyor.

teorik bir zaman makinesi.

frank tipler tarafından düşünülen alet, sonsuz uzunluk ve yüksek yoğunluklu bir silindir fikrine dayanıyor. bu silindirin tam ortasına dikey bir eksen koyuyoruz ve silindiri bu eksen etrafında döndürüyoruz. tipler'e göre bu, kapalı bir zaman döngüsü elde etmeyi sağlıyor çünkü silindir boyunca ortaya çıkan hareket uzayı büküyor ve bükülmüş bu bölgeye giren kişi bir zaman döngüsü içerisine düşmüş oluyor.

işler teoride mümkünmüş gibi dursa da, sonsuz uzunlukta bir silindir gerektirdiğinden, pratikte tabi ki mümkün değil.

görsel ngxinzhaomonk.blogspot. com'dan alıntı: