böyle bir şeydi sanırım. sen yine de bi araştır derim.

normal kişi.

şart mıdır kendi beğendiklerinizi başkalarına dayatıp sonuç alamayınca insanlara hakaret etmeniz? şimdi kalkıp bilmem hangi bilim kanalını takip etmiyorsanız şu ya da busunuz diye ağzıma geleni saysam hoşunuza gider mi? herkesin ilgi alanı ve hoşlandığı tarz aynı olmak zorunda mı?

ayrıca şöyle bir baktım video başlıklarına dün. bilmem kaç dakika aralıksız geğiren bir insanı izlememek beni cahil yapacaksa tamam, o cehalete ben razıyım. incelemesini yaptığı kitaplara gelince... lise döneminden sonra okumayı bıraktığım tarzda kitaplar, gördüğüm kadarıyla. mesela gerçeğin yolları'nı analiz etsin, izlemezsem eşeğim.

bence insanlar hakkında böyle şeyler üzerinden yorum yapmayın. sonra kötü sürprizler yaşar, üzülürsünüz.

eğer bilmiyorsan söylenecek en mantıklı kelime. faruk eczanesine bağlamanın ne mantığı var?

ayfer tunç “bir deliler evinin yalan yanlış anlatılan kısa tarihi” adlı romanıyla yazın dünyasına bir hareketlilik getirdi ama bence ayfer tunç’un en iyi kitabı “aziz bey hadisesi”dir ve bu öykü kitabının en iyi öyküsü de kitabın adını taşıyan öyküdür.

ayfer tunç bu kitapta bize 5 öykü anlatıyor. beş güzel öykü. kitabın ilk öyküsü ve adaşı olan “aziz bey hadisesi”de tanburi aziz bey’in ölümünden sonra hikaye başa sarılarak anlatılıyor. birçok raslantı aziz bey’in hayatını şekillendiriyor.

aziz bey’in kişiliği dedesinin ve babasının kişiliğinin bir karmasıdır. gururludur aziz bey ve duyguludur da. babasına kafa tutup sevdiği kızın ardından beyrut’a gider, kızdan yüz bulamayınca, dil bilmez, iz bilmez ortalarda kalır. bir ermeni ona yardım eder ve tanbur çalarak hayatını kazanmasını sağlar. babası aziz bey’in tanbur çalmasına oldum olası karşıdır. ama aziz bey’in hayata kalması için tanbur çalması şarttır. ki bu cümle çok önemlidir.aziz bey istanbul’a döndüğünde annesini ölmüş bulur ve babası tarafından affedilmez. babası ölenen kadar onu affetmeyecektir.

aziz bey istanbul’da bir üstad olarak yaşamını sürdürür aynı gece birçok yerde sahne aldığı olur ve bu debdebe salaş meyhanelerde son bulur. son çalıştığı meyhaneden saygılı bir şekilde kovulmaya çalışsa da hüznü ve gururu buna engel olur ama sonunda yaka paça atıldığında, artık yaşamasına gerek kalmamıştır çünkü aziz bey’in hayata kalması için tanbur çalması şarttır.

diğer bir “kadın hikayeleri yüzünden” de kendi halinde bir esnaf olan bir adamın, yan dükkana taşınan kız düşkünü esnafla bir akşam felekten gece çalmasıyla başlar.o adamın kadınlarla olan münasebetinden ve eve geç kaldığında karısının yüzündeki merak ve endişeden büyük haz alan adam, her gece yeni senaryolar kurguluyıp, karısını kadınlarla ilişkisi olduğuna inandırır. bu esnafımızın küçük oyunudur. ama bu oyun kontrolden çıkınca karısının kendini asmasıyla son bulur;

“…ama kalbi olan bir kadındı. ben yok sandım.”

soğuktan kurtulmak için bir hamam giren semavi bey’in öyküsünün adı “soğuk geçen bir kış”tır. semavi bey karısına o kadar düşkündür ki onu bir saniye yalnız bırakmaz. lafın gelişi değil gerçekten bir saniye bile yanından ayrılmaz. artık bu dayanılmaz hale geldiğinde kadın semavi bey’e beni hiç bırkamayacak mısın diye sorar, semavi bey bin saniye bile deyip aşkını ispat ettiğinde kadının elindeki gaz lambası yere düşer ve kadın alev alır. o günden sonra semavi bey ateşe dayanamaz. ısınmak için gittiği hamamda karısına kavuştuğunda bunlar geçmektedir aklından.

diğer üç öykü de yukarıda anlatılanlar kadar kaliteli ve okunmaya değer. bu öyküler bulup okumak sana düşer. kırmızı azap, gerçekle kurguyu birbirine karıştırır mesela; bir kar yolcusu kurtlarla garip bir oyun oyanayan adamın aşk öyküsüdür; mikail’in kalbi durdu ise hem aşk hem düşmanlıkla karılmış muzip ve hüzünlü bir öyküdür. benden bu kadar, gerisi sana kalmış…

tam geçen yıl bu bayram aramızdan ayrılan canım babam bu bayram sensiz. ve hep eksik.

best oğlu best bir manga şarkısıdır.

gidiyooooooruuuuum buralardaaan diye böğürmüşlüğüm çoktur. sözler aklınızdadır, şuraya usulca şarkıyı bırakayım.

(bkz: behzat ç.)

benim için net "ender" marka çikolata. taş gibiydi. tadı da kötüydü. ucuz diye herkes onu alıyordu sanırım. gittiğimiz her evde onu ikram ederlerdi. mecbur bir tane alırdım. yiyemezdim de. aylar sonra çantamda bulurdum çoğu zaman.

neden karnini elletmedigini sorardim. bir de eve bir kedi daha istiyorum, onunla ilgili ne dusundugunu sormak isterdim.

evlerinin önü boyalı direk diyerek giriş yapmış yazardır.

küçük iskender'in çin lokantası şiirinin bir dizesini hoş bir şekilde kapatan kelime.

sevgilim, sevdanın sevdaya ettiğini etmez et, kemiğe
sarayın çıkışlarını tutarken uyuşturucu ve kaftan
merdivenlere yığılıp ölen son şehzade
son fırsat, kaçınılmaz son düet, son soytarının son yemini
son sonsuzluğa dokunan küstah kızıl kanaviçe!

az önce sol akışta anneanne başlığını gördüm, tanımları okuyunca 10 yıl önce vefat eden pamuğumu, anneannemi çok ama çok özlediğimi fark ettim. herkesin anneannesiyle o kadar güzel anıları var ki, inanılmaz özendim bu tanımları yazanlara. ben de anneannemi çok severdim, huysuz ama tatlı, tonton, minnoş ponçik minik cüssesiyle dünyanın en güzel yaşlısıydı benim gözümde.
ben kaybettiğim anneannemi anımsayıp bu kadar hüzünlendiysem anneler/babalar gününde ortalığı kasıp kavuran "en güzel anne benim annem, dünyanın en mükemmel babası benim babam" temalı paylaşımlarda anne/babalarını kaybeden insanların canı nasıl yanıyordur kim bilir.
oldum olası sevgimi sadece muhatabına göstermeyi tercih eden biriydim. "kocişkomlu, annişimli, babişkolu" reklam kokan instagram hikayelerini gördüğüm anda itici geldiği, samimi bulmadığım için anında atladım.
sevgi mahremdir, özeldir. kimsenin gösterdiğimiz sevgiye tanık olmasına gerek yoktur. sevgimizi sevdiğimiz kişiye göstermenizdir önemli olan. hala hayattayken bir "seni seviyorum"u çok görmemek gerek, sonrasında boğazınıza yapışan yumru, ne kadar yutkunsanız da inmiyor aşağı.

günün ardı kırık bir tevekkül
ya da bayati makamı bir hüsran
ya bi' baksana sen bana
hangi yüzüm bu sana bakan
dün o sardunya konuştu
kedinin altını çapaladım
suları maviye boyuyordum ki
tam o an ona rastladım
bana baktı görmezden geldi
görsün dedim, belki beni bilmedi
çok güzeldi ama inadına bir mavi
adını sordum, sen koydun ya dedi
çıkamıyorum işin içinden, bu nasıl şiir?
ya beni sev, ya da yokluğumda delir.

ps : dışarısı çok sıcak lan, öyle böyle değil!

2 dünya savaşında birleşik krallığı luftwaffe saldırılarına karşı savunan royal air force (raf) pilotlarını anlatan parça. birinci dünya savaşında avcı uçaklar ve pilotları her iki taraf için büyük propaganda malzemesi olmuştur. savaşta 5'den fazla düşman uçağını düşüren pilot "flying ace" olarak anılmaya başlar ulusal kahramanlar olarak görülürler.

ikinci dünya savaşında nazi almanyası'nın birleşik krallığa çıkartma yapabilmesi için royal air force'un mağlup edilmesi gereklidir yoksa çıkartma kuvvetlerinin adaya ulaşması neredeyse imkansızdır. radar teknolojisini özellikle ada savunması için kullanan krallık pilotları gün boyu baraklarda oturup sirenlerin çalmasını beklerdi. sirenlerin çalmasıyla pistlere koşup (running), aceleyle uçaklarını havalandırarak karşı saldırıyı başlatırlardı (scrambling).

şarkıda özellikle supermarine spitfire ve messerschmitt bf-109 savaş uçaklarından bahsediliyor. supermarine spitfire döneminde yapılan en iyi savaş uçaklarından birisidir ve luftwaffe'la karşı direnç gösterilmesinde katkısı büyüktür. ilk modellerinde bir karbüratör problemi olması sebebiyle doğrudan dalış yaptıklarında yakıt karbüratörü doldurup motoru boğuyor ve stop etmesine sebep oluyordu. bunun önüne geçebilmek için raf pilotları dalış öncesi yarım takla atarak yakıtın karbüratöre aniden dolmasını engellerlerdi (rolling).

liyakatsizlik.

sol karıncık ile aort arasında bulunur.

olmaz abi bize gelişi o (bkz: yalancının)

görünce evde "bu da ha baş lan gıç mü ca de le ye de vam" naraları attığım başlıktır.

leopar desenli her şey.*