öhöm öhöm, bugünün karikatürü de sevgili köylü yazardan ironiler için gelsin.*
bu sözlüğün en sevdiğim yanlarından biri sadece yaşıtlarımızın değil canım annelerin/babaların da burada bizimle birlikte yazması. onlardan biri de köylü yazardan ironiler evet o bir anne!
o bir trabzonlu abla, o bir kadın, o bir destekçi ve anlayın artık her şeyden önce o bir insan tamam mı?!*

sarışın olmak kötü bir kader kendimden biliyorum.güvenmiyorlar abicim hep bi ama acaba oluyor hatun kişisinin gözünde.ani kontroller vesaire,lanet bişeydir sarışın erkek olmak ama güzeldir.

şöyle bir kitap için bir başlık açılıyor fakat ilk tanım tek bir cümleden ibaret. ne kitap hakkında bir bilgi ne bir yorum ne de yazardan bahsedilmiş. bu şekilde açılan bir çok başlığa denk geliyorum. bunun amacı sanırım başlığı fazla uğraşmadan ilk açan olup, enrty girildikçe puan yükseltmek. yönetimin böyle önemli başlıklarda, böyle özensiz açılmış ilk enrty silmesini öneriyiroum.

tanım: george orwell tarafından yazılmış ve hayvanlar üzerinden insanların yozlaşmış yapısını anlatan metaforlar ve simgeler ile dolu şaheser. konu olarak, hayvanların haklarının çiftçiler tarafından ihlal edildiği bir çiflikte, domuzların liderliğinde isyan eden ve daha sonra domuzlar tarafından yeniden sömürülmeye başlan hayvanları anlatır.
orwellin bütün işleri gibi okuması keyifli ve akıcı bir kitaptır.

perşembe geceki kafa filmler radyo yayını'nda fuzzy lee' nin okuduğu
şiirim olur kendisi.
memleketime özlemimin tavan yaptığı, ne gidebildiğim
ne kalabildiğim bir zamanda yazmıştım.
memleket özlene özlene bırakıldığı gibi olmuyor. bam başka bir boyuta evriliyor.
****
sadece sevdiklerini memleket sanır insan
memleketteyken
memleketin havasını suyunu ayırmaz diğer memleketlerden
memleketteyken
yemeği, türküleri sıkıcı gelir
memleketteyken
her dakika görülen tanışlar yorar
kuşları fark edilmez
denizine alışır gözler
alışır da görmez bile
ta ki
gurbet çıkana kadar nasibe
ömrün bir kısmını memlekette bırakıp
yeni bir memleket aramak sanır
bu gidişi gönül
sanır da yanılır
olur mu el türküsü senin türkün
olur mu el dili senin dilin
olur mu el yemeği senin yemeğin
olur mu el havası senin havan
olur mu ova, deniz gibi
olur mu el memleketi senin memleketin
ne olur da
ne olabilir
meclislerdeki yüzler
sana yabancı gelir
bir yerde bir tanış denk gelmez memleketten
ağaçları başka, kuşları başka
ne buralar olabilir memleket
ne bırakılan memlekete olabilir bir dönüş
zamanında memleketinde yaşıyordun
sen artık onunla avun gönül
hüznünü de şükre yor
güzel günler gördüğün
her santimini bildiğin
sonradan daha çok sevdiğin
memleketinde yaşıyordun
masalın olan şimdi
anlata anlata artırdığın
trabzon
bıraktığın trabzon’dan çok daha büyük
sende onunla avun gönül
ankara’da.

kırmızı çizgilerimi aşmaktan.

her şeyin yolunda olduğuna ikna olmaktır ya da inanmaktır. mutluluğu belirli nedenlere bağlayabilirsin, koşul üretebilirsin ama bu daha çok yolu uzatır. belki de biraz basite indirgemeye ihtiyaç vardır. diğer hiçbir şeye ihtiyaç yoktur.

bütün medya kuruluşları bir cümlesini bile haber yaptığı için gayet normaldir.

vay babayin derdine.. kardeşim bu kadar takılmayın yahu, manyak olursunuz yemin ederim*

tanım: var olmayan bir fun club'a inanan yazar beyanı.*

yazarlara kıskançlıktan çatlayın dediğim hadisedir.

insandır.
uyumsuz, geçimsiz, sosyopat, karamsar, agresif...
say say bitmiyor yahu! ne çok yormuşsunuz beni. *

beni 4 yerimden bıçaklasan hayatımı bu kadar batıramazdın.

20 yıl sonra elime bir kalem bir kağıt alarak katıldığım serüvendir. o zamanlar orta iki derdik şimdi 'ne diyoruz?' bilmiyorum. işte tam o sınıfta bir sene yeteneklerimi ölçmeye çalışıp bir iki yarışmaya katılıp sonra tam olarak neden olduğunu bilmemekle birlikte kendisine küstüğüm şeyler toplamıdır.
yeteneği olanlar devam etsin efem. ben her şeyden az az takıldığım için malum akılda beş karış havada hemde maymun iştahlı olunca bir hobi ya da yetenek vs üzerinde çok sebat edemiyorum.
siz benim gibi olmayın. saygılar, sevgiler.

gayet naifçe hakkını verdiği bir cevap olmuş. kadında kadife gibi ses var kilosundan sanane alüminyum! yeminle alüminyum stoklarım tükendi neyse ki sipariş geçtim gelecek. *

“yazmak kafacı bir eylemdir“ diyerek en kafadar duygularımla selamladığım ve kalinka dansı yapmaya başladığım devrim gibi devrimdir. neolitik tarım devrimini bilemem ama fransız devrimi filan yanında halt etmiş. napolyon’un da dediği gibi: eğer dünya tek bir devlet olsaydı başkenti kafa sözlük olurdu!...

ve şimdi ben
harcayarak tüm karma puanlarımı
taktım sol göğsüme the matrix nişanımı
size göre sağınızda
elimdeki mavzerim
klavyemdir benim...

ebubekir sıddık.

test kitapları. bitirdin beni yks2021.

makarna

atacağınız her kazma sandıkta fena şekilde girecek. doğa katliamı.

türk toplumunun başarısızlığının altında yatan şeydir. sorumluluk bilinci bazen abartılırsa başkalarının sorumluluklarını ellerinden almanızla sonuçlanabilir. kimden mi bahsediyorum? tabii ki ebeveynlerden.

sorumluluk baskısı yetişkin bireyler üzerinde o de o derece baskındır ki çocuklarının sorumluluklarını ellerinden alarak onların yapmaları gereken işleri de kendileri yapmaya başlarlar. "çocuktur ne bilir" mantalitesiyle olaylara yaklaşır, çocuğunun oynadığı oyuncağa bile yeri geldiğinde müdahale ederler. özgüvensiz çocuk yetiştirmenin temel anahtarı, çocuklara sorumluluk vermemekten geçer.

türk toplumlarında anlamsız bir yük yükleme eğilimi mevcuttur. ebeveynler taşımamaları gereken yükleri taşıyıp, çocukların taşıması gerekenleri de üzerlerine alırlar. sonuç olarak o çocuklar da sorumluluk almaktan uzak, sorumluluk almaktan kaçan özgüvensiz tiplere dönüşür.

günü gelir ve çocuklar büyür. iş yapmaları gerekir, ciddi işler. ciddi sorumlulukları almaları gerekir. ama bu konuda tecrübesizdirler. tüm o yükler bir anda üzerlerine yüklenince hepsini taşıyamazlar. türk gençliğinin gençlik çağlarında bocalamalarının sebebi de işte budur. en verimli çağda, sorumluluklarını yerine getirmekten uzak bir yaşam örneği gösterirler. çünkü tecrübesizdirler, çünkü küçükken kendilerine güvenilmemiştir. sorumluluk almayı bilmezler.

türk toplumunun başarısızlığının ardında insanların en üretken olmaları gereken çağlarında, özgüvensiz bir yaşama sahip olmaları gelmektedir. sorumluluk almayı öğrendiklerinde ise iş işten çoktan geçmiş olur. bu yüzden çocuklarımıza sorumluluk almayı öğretmekle birlikte, onların yapmaları gereken işleri asla ve asla bizler yapmamalıyız.

boş dinleyici olarak katılma opsiyonu varsa gelinir dediğim toplantı.