üstümde gökyüzü...

türk dizi tarihinin en saçma savunma cümlesidir.

bazen profil sayfalarına girip bakıyorum. kurucu diyor mesela. normal senin benim gibi yazıyor okuyor ama adam sözlük kurmuş. genel başkan gibi bir şey. bir diğerinde yönetici diyor. yönetimde adam. karar merci. taşın altına elini sokan kişi. bir şeyler ters gittiğinde gel bakalım denilecek kişi. işi zor allah sabır versin. bir de moderatör var. ver yetkiyi git yat. vicdanlı biriyse gözün arkada kalmaz. meğer olam zalımın teki ise ortalık toz duman. tanıma gelecek olursak ben bu yapıya klasikleşmiş şerif ve adamları demek istiyorum. kötü kovboylar kasabayı basarsa bu iyi karakterler duruma müdahale eder.

orhan pumuk'un türkçesi ilber ortaylı'dan daha arı, daha sade, daha güzeldir. "türkçesi bozuk" demek nedir ya! hazımsızlık hissediyorum bunda. ilber hocayı da severim ama orhan pamuk'a bayılıyorum.
ilber hoca kullandığı bol farsça ve arapça kelimelerle çok güzel türkçe konuşuyor zaten(!).

uyutmayacak bir diyaloğun unutulmayacak sorusu.

saygı,empati yapabilme ve kibarlık.

bir düşü gerçekleştirme olasılığı yaşamı ilginçleştiriyor." paulo coelho/ simyacı

bunu kim uydurduysa gerçekten empati duygusu yok olmuştur.
ağlamak gerçekten zor başarabildiğim bir olaydır ama yüreği hafifletir, sanki gönülden kopardıklarını gözlerinden damla damla atmak gibi hissettirir.
yalnızken sığındığım bir liman gibidir ağlamak, keşke kimse ağlamasa ama olmuyor işte. dolayısıyla ağlamanın cinsiyeti olamaz.
ağlamayı becerebilen erkeğe de selam olsun benden.

yarım bıraktığım kitap. çünkü köylünün o sefilliğine o zavallılığına o çaresizliğine katlanacak yürek yoktu bende. yaşar kemal köylünün açlığını öyle bir anlatmıştı ki benim de yediğim lokmalar artık boğazıma düğümlenir gibi oluyordu. her sefaleti bu kadar da olmaz canım diye yakınarak okuduğumu fark ettiğimde artık kitaba devam edemeyeceğimi de anlamıştım. bir gün kendimi hazır hissedersem yeniden, sabırla okuyacağım. bana göre yoksulluğun kitabıdır. insan bu kitabı okumaya başlarken yanına sarsıcı bir sefalete karşı dayanma iradesini de almalıdır.

"belki şurada küçük mutlu bir ağaç vardır" diyen, üç beş adımda şaheser yaratmanın mümkün olduğunu savunan, eskiden programlarını trt'nin yayınladığı kıvırcık saçlarıyla hafızalarımızda yer tutan ressamdır.

içişleri bakanına yakışmayan üslupla yine asma kesme raconu. içişleri bakanı değil de bir siyasi parti lideri gibi konuşuyor.

--- alıntı ---

araştırmayı, abd’deki northwestern üniversitesi bilim insanları yaptı. beynin elektrik sinyallerinin senkronizasyonu üzerine çalışan nöroloji uzmanı prof. dr. moran cerf ve ekibi, birlikte zaman geçiren insanların beyin dalgalarının da zamanla ‘benzer’ görünmeye başladığını belirledi. bbc’nin ispanyolca servisi’ne bu dalgaların bazı vakalarda iki insan beyninde birebir aynı bile çıkabildiğini vurgulayan prof. cerf, “birbiriyle vakit geçiren insanlarda her iki beyinde de uyum oluşuyor” dedi ve sözlerini şöyle sürdürdü: “sadece iki hafta sonra bile aynı filmi izleyen, aynı kitapları okuyan, aynı tecrübeyi paylaşan ve sadece birbirleriyle konuşan iki kişi, dil, duygu ve bakış açısında ortak kalıplar geliştiriyorlar.” prof. cerf’e göre, zamanla gelişen bu ‘beyin ikizliği’, sosyal olduğu kadar duygusal ilişkilerde de oluşabiliyor. prof. cerf, çalışmalarının sonucunu ise şöyle açıkladı: “hayatta alınabilecek en doğru karar, kiminle vakit geçirdiğinizi akıllıca seçmek.”

--- alıntı ---
buna benzer jim rohn’un da şöyle bir tespiti var; “dünyanın en zeki insanı da olsanız, bulunduğunuz ortam vasat ve vasatın altındaki kimselerden ibaret ise, düzeyinizi koruma imkanınız yoktur. hepimiz, beraber en çok zaman geçirdiğimiz beş kişinin ortalamasıyız."

bu araştırmaları ve tespitleri kendim yaşadığım deneyimlerle desteklemek isterim.iş ortamında ve evimi paylaştığım partnerimle ,doğal olarak uzun zaman geçirmek zorunda kaldığımdan onlardan etkilendiğimi ve tabiri caizse kendi benliğimle ilgili asimile olan şeyleri fazlasıyla hissetmiştim.
sonuç olarak şuna varabilirz ki ,çevremizde etkileşim içinde olduğumuz kişileri eğer elimizdeyse dikkatli seçmekte yarar var bence.

yazar olma fırsatını bize veren kafa sözlük mevzusudur. sağ olsun.
her türlü sözlükte çaylaklık yapan bir numune olarak şahsımı da eklemenizi rica edeceğim başlıktır.

ilk duyduğumda ne olduğunu anlayamadığım*, ve beni şaşırtan kelimedir.

dedim herhalde benimle tşk geçiyor, sonra kavradım işin aslını. teşekkür ediyormuş meğer...

şahsımda var olan durumdur. of lanet! buna mı takıldın diyebilir, bana gıcık olabilirsiniz ama sinirimi bozuyor, napam? bir tek bende mi böyle, sizde de böyle mi diye düşünmeden edemiyorum. görmemezlikten geleyim diyorum, bakarken gözüm seyiriyor.*

bir netflix belgeleseli.

--- alıntı ---

bir yönetmen, güney afrika'da yosun ormanında yaşayan bir ahtapot ile sıra dışı bir dostluk kurar ve kendi dünyasının gizemlerini paylaşan bu hayvandan çok şey öğrenir.

--- alıntı ---

çok güzel bir belgesel. bir insan ile bir ahtapotun dostluğunu konu alıyor. bir ahtapottan bu kadar çok şey öğreneceğim aklıma gelmezdi. aslında bildiğimiz şeyler hatta doğuştan bizde olan şeyler fakat çevre, toplum bunları görmemizi engelliyor. bana yeniden hatırlattığı birçok şey oldu bu güzel ahtapotun. ahtapotlara özel bir ilgim var. herkese tavsiye ederim.

edit : en iyi belgesel dalında oscar almış iki gözümün çiçeği.

valiz hazırlamak ne kadar zevkliyse bu da o kadar sinir eden işlemdir.

silifke'de doğmuş, 11 çocuklu ailenin en küçük çocuğu.
10 yaşında annesini kaybetmiş,
ilkokulda sarhoş bir iğnecinin sinirine yaptığı iğne yüzünden bir bacağı diğerinden 2.5 cm kısa kalmış,
babasının ortaokuldan sonra onu okutmak istememesi üzerine valizini alıp ankara'ya abisinin yanına gitmiş, liseyi orada okumuş.
lisedeki hocasının sayesinde psikolojiye yönelmiş, istanbul'da üniversitede psikoloji bölümünü bitirmiş.
doktora eğitimi için bursla amerika'ya gittiğinde ingilizceyi pek iyi bilmediğini fark edip çaresiz hissetmiş, intiharı düşünmüş,
intihar edeceği günün sabahında rahmetli annesinin sesini duyup vazgeçmiş ve mücadeleye devam edip, başarılı bir şekilde derslerini vermiş.
amerika'da evlenmiş (eşinin adı emily), çocukları olmuş.
röportajda "annen yok, kimsen yok" derken boğazının düğümlenmesi içime dokundu.
buradan

hayatı bir mücadele hikayesi.
öldüğünü alışverişten dönen eşi yıldız cüceloğlu fark etmiş, allah rahmet eylesin.

geçen sene yapılması gereken ama yapılmayan hadise.

bari bu sene 6 takım düşüründe lig 15 takımla falan oynansın seneye.

zaten süper ligin hakkı o kadar, hatta fazla bile.