vavien, yeraltı, yazgı ve hatta komedi olmasına rağmen aile arasında filminde dahi kolay kolay burhan altıntop görebileceğimizi sanmıyorum. ama başlık "engin günaydın dendiğinde akla ilk burhan altıntop karakterinin gelmesi" olsa ona belki ben de katılabilirdim. serkan keskin dendiğinde de ismail abi geliyor aklıma ne yapayım. ama masum'da da, sonbahar'da ve daha pek çok film veya dizisinde de serkan keskin'i izlerken ismail abiyi görmüyorum. sanırım bu da çok başarılı olmalarından ve o rollerin içinde onları fazla görmemizden kaynaklanıyor.

ben denemedim ama sadece yumurta sarısı ile güzel olabilir, nasıl bir empatiyle okuduysam ilham geldi,

aralıklı açlık yapıyorum, sabahı bekliycem artık, yorumları okuyunca resmen canım istedi, normalde hiç aklıma gelen yaptığım yediğim bir şey değildir, üstelik diyette yapacak yemek bulamıyordum, sadece sebze ve yumurtayla beslenip aklıma gelmemesi de enteresanmış.

15. gün
bu gün benim doğumgünüm sevgili günnük.
geçen yıl da böyle yasaklarla kutlamıştım ama bu yıl geçen yıldan daha iyi hissediyorum blöfümü görüp artırmışlar.
gazze bombalandı bu gece örneğin, bakanlığın turistik videosu ortaya çıktı. "enjoy i'm vaccinated"mış!
biz çıkalım isterseniz siz başbaşa takılın bakan bey.
sabah karın ağrısıyla uyandım ki regl olmuşum.
kendimi birinin eline şunu tutar mısın diye bırakıp koşarak uzaklaşmak istiyorum ya böyle doğumgünü mü olur?

3 dk sonra
ay gece gece evi süslemiş tatlımlar ya!* her şeye rağmen sizi çok seviyorum lan köftehorlar! hepinizi! hayatı, sözlüğü, arkadaşlarımı, ailemi, baharı, sabahı, sabah kuşunu, penceremin önündeki yemyeşil ağacı, ağaca yuva yapan kargayı, saksımın orta yerine s**çan kumruyu, her şeyi... her şeye rağmen şu an mutluyum işte.
anima şarkısındaki gibi...
sizinle her şey çok güzel
burda hayat sahiden de mükemmel...
o kadar şahane bir his ki nerdeyse kırıyor insanın kalbini.

lise son, tek sayısal sınıftık 5 erkek bir de ben. çok garip anılarım vardır.
gazoz içiyordum, pasif agresif arkadaşım şişe güzelmiş molotof yapalım mı dedi. yapalım dedik sakince. boş şişe, çamaşır suyu, biraz kurumuş ıslak mendil, çakmak ile yaptığımız molotofu okulun ilerisinde bulunan evin boş otoparkına attık. atan kişi şişeyi yanlış tutunca gözüne çamaşır suyu sıçradı. molotofumuz da patlamadı zaten. puff diye bir ses çıktı birazcık yandı sonra söndü. sessizce okula döndük sonra... gerilla anımız da böylece son buldu.

mantıklı bir aşk evliliği.

kilolu olmam sebebiyle pek tercihim yok maalesef kot pantolon alanında.

ben istanbul maltepe camii'nin arka sokaklarındaki kıyafetçi bir abladan alıyorum kot pantolon ve eşofman gibi ihtiyaçlarımı.

karton toplayan adam çocuk sahibi olmaya layık değil. ölsün. ülkenin yarısı ölsün belki o zaman çocuk yapmaya layık olanlar kalır geriye.

ha bu arada arkadaşlar ne oldum değil ne olacağım sözünü düşünün. bugün milyonluk olup 3 çocuğa bakabilecek insan yarın iflas edip sıfırı çekebilir. yani aşırı büyük konuşmalar yapmadan önce bir düşünün. düşünün sadece.

sen yapıncaya kadar aynı işi birileri yapar ,sen
son anda yapacağın için onlarınn eksiklerini görür ve daha iyisini yaparsın.

trt haber'de yayınlanan, yaşlı insanlarla yapılan belgesel. izlemeyi seviyorum. hüzünlendiriyor. hüzünlenmeyi seviyorum.*

ergenlik yasini gecmesine ragmen ergenlik tavirlar sergilemesi, simarik ve cirkef insanlar bana itici geliyor, kalitesiz geliyor, sakin halimde sinir ediyor, uzak durulmasi gereken insan kategorisine giriyor vs. insanlar ile ilgili negatif ne kadar ne varsa, hepsini icine aliyor. *

tiyatro oyuncusu olmak isterdim. hayatımda mutluymuş gibi yaptığım tüm zamanların tecrübesini dökerdim ortaya. radyocu olmaksa büyük hayalimdi.

fevkalme’mul: umulmadık şekilde, beklenenin üstünde

bu tanım karamsarlık ve azıcık bilgi barındırır.

oooooof of. duygu karmaşası yaşıyorum. en son günaydın sözlük başlığında bir haber beklediğimi söylemiştim, geldi. çok sevindim, çok mutlu oldum. yarım saat falan sürdü çünkü mutluluk yerini planlama aşamasına bıraktı. oha dedim, bugün bir dönüm noktası ve bir end of an era.

planlamaya devam:
ulan dedim şu saat evde olamayacağım bir eğitime başlıyorum. şimdi bile sorumluluklarıma zar zor yetişirken, sevdiğim şeyleri yapmayı bırakmak zorunda kalacağım. yıllardır yazar olma hayallerini taşıdım içimde. bu platforma da o yüzden sıkı sıkı tutunuyorum belki. içimde beni engelleyen bir şey var.

çok şey yapmak isteyip hiç bir şey yapamamak başlığına da yazmıştım:
evinde mutlaka kirli bir köşe vardır, orayı temizle rahatlarsın diye. lanet olası bir terzi de değilim ama kendi söküğümü dikemeyenim. anlayacağın üzere çok şey yapmak geliyor içimden ama evimi bok götürüyor ve benim kılımı kıpırdatasım yok. rezil bir başak burcuyum.

maratonun sonu bataklık:

hakikaten öyle sanırım. koştum, koştum, çok çabaladım, didindim, bugünümdeki huzuru elde edebilmek için büyük savaşlar verdim. yoruldum, aniden sigaradan çökmüş ciğerlerimin maduru oldum ve yıkıldım yere.

metaforu, hayalleri, alt satırdaki ince mesajı kenara bırakayım, dümdüz: bıktım.

korkuyorum psikoloğa gitmekten. mühim bir teşhis koyarsa çocuklarımı elimden alabilecek bir sistem var avrupa’da. ottan foktan sebepler yüzünden ailelerin yaşadığı mağduriyetler okudum gazetelerde. canımı sıkıyor bu durum ve daha bir çok durum.

kendimden de soğudum. tam bir aptalım. uyutmuyor düşüncelerim ve çocuklarım. peşpeşe hasta oluyorlar kreşte. onlardan bana, benden tekrar onlara geçen, corona olmayan bir eziyetten yeni kurtuldum. toparlandık ama her düzen gibi uyku düzenimiz de alt üst oldu. sürekli başım ağrıyor. düşünmek mi ağrıtıyor, korkularımın ağırlığı mı, az su içmek kadar dandik bir sebep mi? hepsi birden de olabilir, bilmiyorum.

canım sıkkın:

gerçekleşen bir hayalin sevincini kursağımda bırakmama, terzi olmayıp kendi söküğümü dikemeyişime, onca hastalığa, derdine derman olsun diye psikoloğa bile gitmeye çekinmeye, ebeveynler için intiharı lüks bulduğum halde aklıma geldimi tüm gün sümük gibi beynimin bir köşesine yapışmasına, ne için yaşıyorum ki, hayat mı bu, öperler ameneke düşüncelerimin olmasına, çocuklarıma yetememe korkusunun içimi yemesine, sokakta gördüğüm bebenin sigara içmesiyle dünyanın çöküşünün bilincine varmama, kendime az kalmama canım sıkkın.

göremiyorum.

her türk evladının şiir defterinde ve yüreğinde yurt tutmuş bir şiir. nice bayramlarda bu soylu millet haykırmıştır orhan şaik gökyay'ın bu şiirini. ruhu şad mekanı cennet olsun.

bu vatan kimin

bu vatan toprağın kara bağrında
sıra dağlar gibi duranlarındır.
bir tarih boyunca onun uğrunda,
kendini tarihe verenlerindir.

tutuşup kül olan ocaklarından,
şahlanıp köpüren ırmaklarından,
hudutlarda gazâ bayraklarından.
alnına ışıklar vuranlarındır.

ardına bakmadan yollara düşen
şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
huduttan hududa yol bulup koşan
cepheden cepheyi soranlarındır…

ileri atılıp sellercesine
göğsünden vurulup tam ercesine,
bir gül bahçesine girercesine,
şu kara toprağa girenlerindir.

tarihin dilinden düşmez bu destan
nehirler gazidir, dağlar kahraman
her taşı bir yakut olan bu vatan
can verme sırrına erenlerindir.

gökyay’ım ne desem ziyade değil,
bu sevgi bir kuru ifade değil.
sencileyin hasmı rüyada değil,
topun namlusundan görenlerindir…

paralarımı biri çalıyor ama kanıtlayamıyorum, ay sonunda da nasıl bu kadar param kalır diyorum sadece.

(bkz: pırasa kafa) isimli yazar arkadaşımızın ukdesi.

genellikle gereksiz ve çok konuşan insanlar için kullanılan bir deyimdir.

genelde okula başladığınız ingilizce öğretmeniyle sene sonunu getiremezsiniz. uzun boyludurlar. sürekli değiştileri için çoğunun ismini hatırlamazsınız. 17cm topuklu ayakkabıların çıkardığı ses yüreğine korku salar. derste söylediği birşeyi kimse anlamaz. çünkü ingilizce konuşur.

hangisi daha fazla yüzsüzdür? bilemedim.
-komünist amerika’ya demediğini bırakmaz, ama orda yaşar. bütün teknolojisinden yararlanır.
-müslüman batıdaki insanlara kafir der, cehennemde yanacak der, ama onların ülkesinde sosyal haklarından, teknolojisine kadar her şeyinden yararlanır.

fiat'ın bursa'da ürettiği c segmenti bir otomobil. avrupa pazarında fiat tipo, meksika-orta doğu pazarında ise dodge neonolarak satılmaktadır.