kasmayın bu kadar gidin bugün ne ihtiyacınız var ise alın.

1 şişe viski, 1 şişe rakı ve 30 biram ile kapanmaya fazlasıyla hazırım.

(bkz: seviştigini anlatmazsa ölecek erkek tipi)
simdi biz ekşiden buraya niçin geldik? niye geldik? nasıl geldik? *

çekicilik dediysem yanlış anlaşılmasın takdir ettiğim insanlardır. like ve beğeniyi hak ederler. *

#155880 ile buradayım. belki artık genç değilim ama hala dinliyorum. müziğin hasıdır. enstrüman çalmaya başlayan gençlerin birinci tercihidir. (gitar çalmaya başlayan çocuk drake şarkısı mı çalacak, müzik hep elektronik, cuppa cuppa tarzı oldu.)

kimse seks yokmuş gibi davranmıyor arkadaşlar. seks hayatın olağan akışındaki olağan bir durumdur. ama burası sözlük ya hani, cinsel fantezilerinizi yaşamanız için yada sürekli bunları bu platformda dillendirmeniz için kurulduğunu sanmıyorum. bu nedenle de moderasyonun bu başlıkları başıboşlara taşıması gayet normal bence. cinselliği tabu haline getirelim gibi bir şey de değil bu, zaten ülkemizde tabu olan bir durum olduğu için üzerine rahatça konuşabilmek tabii ki gerekli. ama sözlüğe gelip de her gün bir başka cinsel içerikli başlık açmak, ne bileyim ya saçma yani. bir süre sonra burası da ekşi ve uludağ gibi olmasın lütfen sevgili kafacılar zaten oralardan kaçtık buralara. çünkü bir zaman sonra yine mi seks hikayesi yazıyorsun feridun abi'ye dönecek iş.

mide problemlerine çok iyi gelmektedir. en azından kendim için. aylar boyunca ppi kullanmak zorunda değilsem* bunu kendisine borçluyum. gastrit sorunu yaşayanlar da baya faydasını gördüğünü söylüyorlar. formül şu: sabah akşam aç karna zeytinyağlısından bir kaşık atılır, 1 saat civarı beklenir ve yemek yenir.

bu yazıyı belki dün yazdım, belki de bugündü. tam hatırlamıyorum. önemi var mı onu da bilmiyorum. muhtemelen yoktur ama yine de içimde tuhaf bir uzaklaşma duygusuyla oturdum bekliyorum.

albert camus’un anlatmak her zaman zordur zaten. anlatmaya başlamamak için binbir neden bulur insan ama kaçınılmaz son her zaman gelir. o yüzden onunla ilgili yazıların ne zaman yazıldığı da hiçbir zaman mühim olmamıştır ve muhtemelen de hiçbir zaman olmayacaktır.

albert camus bir röportaj esnasında kendisine bir muhabir tarafından en absürt ölüm şeklinin ne olduğu sorulduğunda trafik kazasında ölmek olduğunu söylemiştir. ve bilin bakalım ne oldu? camus bir imza töreninden dönerken trafik kazasında öldü. absürtlük camus’yü ölürken bile yalnız bırakmadı. var oluşunun anlamlanması için ihtiyaç duyduğu şey belki de buydu zaten.

romanın kahramanı mersault da bir absürtlük denizinde yüzmektedir. belki bu yüzden onu ilk deniz kenarında görürüz. mersault her şeyi aynı kayıtsızlık karşılar. doğal bir ölümle giden annesini de, cinayete kurban giden arap’ı da, yaşadığı ilişkiyi de...

mersault doğal olmayan bir inziva içinde çok doğal bir şekilde yaşayan ve kayıtsızlıkla kaplanmış bir yaşayan ölüdür.

okunmaya değer mi bilmiyorum ama okumazsanız eksik kalacaksınız. yine de siz bilirsiniz.

çok yalnızım sözlük..

nasıl ‘ aile otelleri’ varsa +16 restoran ya da kafelerin olması derece normaldir kanımca.
etrafta ağlayıp bağıran, zaman zaman tepinen çocukların , bir lokma yedireceğim yavruma diye masa masa gezen annelerin, iyi temizlenmemiş mama sandalyelerinin, top havuzunda bağırışıp dövüşenlerin var olduğu yerlere alternatif bir ortam.
ebeveynler de bir gün olsun böyle bir yere gidip kafa dinlemelidir hatta.
*

ağız şapırdatmamak
ağız şapırdatarak yemek yiyenlerin ne kendisine ne başkasına saygı duyduğuna inanmıyorum
insan neden böyle bir şey yapar anlamış da değilim

her gün en az 20 başlık açtıklarına tanıklık ettiğim, cahiliye devri toplumuna taş çıkartan, insan müsveddesi, ne idüğü belirsiz kitle.

"kadınların aptal olması", "eşcinsellerin ahlakımızı bozması" gibi hayret verici, bir başka deyişle olabilecek en ucuz ve en boş cahil provokasyonlarıyla sözlüğü kirletmeye ant içmiş bir güruh.

kim veriyor bunların yevmiyesini acaba? ismi lazım değil sözlükten buraya nasıl bu kadar sorunsuz göçmüşler, orası da ayrı mesele. bu satılmışların konuştukları düşünce özgürlüğü değildir, insanlık suçudur; sabır testidir, utançtır.

nitekim ne bok yedikleri beni bağlamaz, ama sözlük deneyimini baltaladıkları bir gerçek. insanca derdimi anlatmaya geldiğim platformun, henüz omurgasız seviyesine erişememişlerle pisletildiğini görmek beni çok yaralıyor açıkçası. biraz sitem edeyim dedim. belki bi' faydası dokunur.

gözlerim maviliğin ruhudur.
fecirlerin tebessümü içer.
berraklığında ilah çocukları uyur
ve emer sükutu beyaz gölgeler.

çok tatlısın*.

içimde bilemediğim bir kırgınlık var bu gece. peki kime? ben de bilmiyorum. belki biliyorumdur. gerçi bilip bilmediğimi de bilmiyorum ya neyse, peh!

biraz kendime kırgınım sanırım, kendimi bu hale getirdiğim için. her geçen gün kilo alan, günde paket paket sigara içen, benliğinden uzaklaşmış bir merdum görüyorum karşımda. ne kitap okuyabiliyorum ne de film izleyebiliyorum. sevdiklerimi bir tık üzüyor ve kırıyorum sanırım. he bir de utandırıyorum. annem öyle dedi bugün çünkü. utanıyormuş benden, nasıl bir kızmışım ben böyle? ben de bilmiyorum ki, nasıl bir kızım ben?

bugün sanki ben ,ben değildim. demeyecegim şeyleri söyleyip, yapmayacağım şeyleri yaptım. bunun farkına vardıkça da kendi içime kapandım ve müzik dinleyerek uyudum. uyandığımda bir şey değişmemişti. hala sevdiklerimi rahatsız ediyor ve saçmalıyordum. üzgünüm, garibim biraz

sonra sana kırgınım birtanem. beni bu kadar erken bıraktığın için. bu dünyada beni yalnız başıma bırakıp gittiğin için ama çok da kırgın değilim. sen de haklıydın çünkü. küçücük bedenin daha ne kadar dayanabilirdi bu acıya? seni hala çok seviyorum.

rüyalarıma kırgınım biraz, eskiden çok güzel şeyler görürdüm rüyalarımda. şimdi hep kabus hep kabus. artık uyuyamıyorum bile. nereye kadar?

ama şöyle bir baktığımda en çok kendime kırgınım sanırım. neyse, bu da geçer yarına. şarkılarım ve ben biraz oturup konuşalım en iyisi. küçük bir terapi. kapatın gözlerinizi... iyi geceler.

open.spotify.com/track/506P...

bakmayın siyah beyaz olduğuna. önlük hariç her şey çok renkliydi o zamanlar.

gerçek anlamda dinini yaşayanların sevdiği, siyasal islamcıların ise adını duymaktan rahatsız olduğu sahabe.

özellikle hz.osman dönemindeki akraba atamalarını yoğun bir şekilde eleştirmiştir. beytülmalın halifenin yakınları arasında pay ediliyor oluşu karşısında neredeyse bir tek onun sesi çıkmıştır. bu da başına iş açmıştır.

bir yerden sonra eleştirileri o kadar sertleşmiştir ki, sonunda şam'a sürülmüştür. lakin o doğru bildiğini söylemeye şam'da da devam etmiştir. eğilip, bükülmemiştir.

burada da muaviye'nin -ki kendisi aynı zamanda hz.osman'ın yeğenidir- yönetim yanlışlarını, savurganlığını ve halka karşı tutumunu eleştirmek suretiyle geri adım atmamıştır.

ebu zer, o dönemin vicdanıdır. hatta "her muaviye'ye bir ebu zer lazım" sözü de buradan gelir.

evinde ekmek olmadığı halde kınından sıyrılmış kılıcıyla başkaldırmayan adama şaşarım. sözleriyle de, dönemin sosyal adaletsizliğine karşı tepkisini ortaya koymuştur.

böyle bir insana saygı duymamak mümkün değil. nerede haksızlığın ve zorbalığın karşısında duran birisi varsa, gönlümüz ondan yanadır.

günümüz emevi islamının temsilcileri onun adını zikretmekten çekinse de, adını zikredenler olduğunu görmekte güzel.

edith piaf'ın en güzel şarkılarından. o dönem hayatını anlatan bir film izlemiş ve çok sevmiştim kendisini. anahtarlığımdaki bebeğin adını edith koymuştum adını unutmayayım dinleyeyim diye.

bir hımym hayranı olarak size şu versiyonunu bırakmak istiyorum;

odada aşk acısı çekerken oturma odasından gelen hadi lan yemek yiyoz sesi kadar rahatsız edici bir sestir.

not: başlık sahibini yine kendi başlığıyla başbaşa bırakıyorum.

ıvanmılınskı'ye katılıyorum, krem peynir sözlük olsun.