normal sözlük

insan her şeye alışan bir yaratıktır ve sanırım bu onun en iyi niteliğidir.
-dostoyevski

kimi zamanımız bizden zorla alınıyor, kimisi sinsice çalınıyor, kimisi de boşa akıp gidiyor.
-seneca


hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
- hakan günday

kokusunu içinize çektiğinizde şanslı ve mutlu olduğunuzu düşündüren şeylerdir.
benim için sevdiğim yemeklerin kokusu, kek, çikolata ve kahve kokusu diyebilirim.

gizli gizli gezindiğine yemin edebilirim, lakin ıspatlayamam.

annemle babamın son anlarını ve onlar için karaladığım bir kaç dizeyi aklıma getiren başlıktır.

son defa dokunduğunu bilemeden dokunmak sevdiğine...
sarılmak, ömrünün geri kalanında yanında olamayacağını anlamadan...
sesine hasret kalacağını düşünmeden seslenişine cevap vermek...
gözlerini bir daha gözlerine değdiremeyeceğini tahmin bile edemeden o kapıdan çıkıp gitmek ve senden gitmesi en sevdiğinin...
son anında yanında olamadım feryatları çınlıyor kulaklarda!
10 dakika sadece 10 dakika...
emanetin, en sevdiğin bizde babam sen rahat uyu...
kıymetlin kıymetlimiz...

bu fotoğraftan 10 dakika sonra babam aramızdan ayrıldı. ve biz bir veda bile edemedik. son anında yanında olmuş olmak bile çok kıymetliydi benim için. kalbinizdeyse eğer giden vedanın önemi kalmıyor dostlar.

2022 yılının ilk gününde sonrasında geri dönüp ne kadarını gerçekleşirtirdiğime bakmak için bir liste oluşturayım:
-en az 50 kitap okumak. *
-ingilizce seviyemi b2'ye yükseltmek. *
-kemanda 1. pozisyonu tam anlamıyla öğrenmek. *
-felsefe ve tarihle ilgili okumalar yaparak bu alanlardaki bilgilerimi genişletmek.
-istanbulda gezmedeğim yerleri gezmek. *

2022 yılı için hedeflerim bunlar şimdilik. eğer bütün bunları gerçekleştirebilirsem 2023 veya 2024'te ikinci bir dil, ikinci bir enstürman ve yurtdışında bir gezi gibi hayallerim de var.

onun atesini dusurmek icin alnina sirkeli bez koymaniz sabaha kadar basinda beklemeniz, ama onunsa sizi aglatip siz aglarken uykum var deyip arkasini dönmesi ve rahat rahat uyumasi

normal sözlük kitap kulübü ile okumaya karar verdiğimiz ancak benim yine onlardan çok sonra bitirebildiğim kitap. jose saramagonun 2005 yılında yayımlanan romanı. benim ise yazar ile ilk tanıştığım kitap.
genel olarak önceki girilerde konusundan bahsedildiği için özellikle konusunu anlatmayacağım ancak, yazım dili ile ilgili konuşulacak çok şey olduğu kanaatindeyim.

yazımı bir hayli farklı. upuzun cümleler, birbirine bağlı konuşmalar, virgüller noktalar ve sıfır diğer imleçler. virgüllerle birbirine bağlanmış konuşmalara alışmak zor oldu ilk başta. sonra, alıştım ve kitabın ritmini bu virgüllerin oluşturduğunu düşünmeye başladım. biraz zor olsa da okuması zevkli bir yapıt. oldukça sade ve kendini kaptırabileceğin derecede bir öyku kurmacası var. genellikle okuyucu ile konuşan anlatıcılı kitapları okumaya devam edemem ve bundan çok rahatsız olurum ancak, bu kitapta bu durumu yaşamadım. anlatıcı 3.göz iken sizin duruma bakan 4. göz olmanız rahatsız etmeyecek kadar konforlu bir durum bile olmuştu.
sanırım yazarın ustalığı da bu. diğer kitaplarını da okumak için listeme aldım.
farklı bir yazım tekniği ve sade bir anlatımla, size farklı bir pencere açan bir kitap okumak isterseniz, teklifsiz başlayabileceğiniz nadir kitaplardan.

bir adım bile ileri gidemediğimizi düşündürdü.

adem'le havva'nın yaratılış ve dünya'ya bırakılış sürecindeyiz hala.

bir balıkçı bir balık düşürdü teknesinden o sıra.. . yok böyle bir gürültü ya rabb.
tüm balıkçıllar üşüştü birden..
yok böyle bir gürültü ya rabb!..
kaptı bir martı lakin durmadı pelikanın çirkin gagası.. ...
o sıra sessiz sakin tamburumu icra ediyordum ben. karıştı peşrev, hüsrev
...
o sıra icra ediyordum ne güzel.. ah taksim.. karıştı peşrev, hüzzam taksim, ağladı tamburi cemil bey...
yok böyle bir gürültü ya rabb..
bir balıkçı düşürdü demliğini yere. bir balıkçıl geldi o sıra.. her karış bir yerine . aman. düğüm dilimlendi. amaan
yok böyle bir gürültü ya rabb. bir balıkçı düşürdü yere bir balığını teknesinden.
karıştı tamburumun telleri bir balıkçılın bestesine...

dilimlendi düğüm

türkiye'nin tina turner'ıdır.

annem 64 doğumlu, der ki, "törnır gibiydi, dansları, sahnesi, hayran olurdu herkes, çok güzel kadındı."

hakikaten de, çok güzel kadınmış vaktinde, halen güzeldir, sahne şovu da o dönemler için fevk seviyede, şansı ya da bağlantısı yoktu sanırım. hani ajda filan , yanında figüran kalır. zaten hiç sevmem onu, allah'ın plastiği...

birine derdini anlatmak.

gollum'un tek atacağı versus.

kara kapılardan geçmiş, mordor sayısız kere hol almış, yüzük taşıyıcısını shelob'a yem etmiş gollum/smeagol, dobby denen ev cinini perişan eder.

#1573123 abla senin kuçulardan biri buraya gelmiş.

fotoğrafını çekiyorum çünkü elimde şuan *

1970'li yılların ortalarında televizyon yayınları başlayana kadar radyo, insanların büyük keyif cihazı olmuştu. eskiden radyo günlük hayat, saatler ve haberlere eşlik eder, koca möbleli ve lambalı radyolar, kocaman pilleri ile evlerin baş köşesinde, en değerli eşya statüsü görürmüş. önden çevrilen iki yuvarlak düğme ile yan yana tuşları olurmuş. istasyon ibresinin hareket ettiği cam panelde ankara, istanbul, sofya, moskova, varşova, paris, münih, kahire viyana, atina, prag, tel aviv gibi şehirlerin isimleri yer alır, fakat çıka çıka sadece ankara radyosu çıkarmış. düğmelerden biri ses ayarlamada kullanılırken, diğeriyle de uğultulu ve parazitli sesler arasında istasyon bulunurmuş. bu radyoların ısınması şart olurmuş, ısındıktan bir hayli sonra da hasbelkader şimdi zeki müren'den solo şarkılar dinleyeceksiniz... gibisinden anons duyulurmuş. radyo kullanımı o zamanlar sabır isteyen bir işmiş. hatta bazı radyo sahipleri evlerinin çatısına büyük antenler çekerler ve istanbul polis radyosu veya ankara uzun dalga radyosu gibi istasyonları dinlemek için çaba gösterirlermiş. lambalı radyolara, günümüzde bile müziği seven, hassas, duygulu insanların nostalji yaşatan antika bir eşyası olarak rastlanabilir.

umarım hiçbir temiz kalpli kadın, bunlardan birine vurulmaz. kan, ter, gözyaşı var yol boyunca. sonu mu? sonu yok. ya da sonu b*k.

baş edebilmek için ciddi derecede deli gibi aşık olmanız lazım. bir annenin çocuğuna duyduğu merhamet gibi merhamet göstermeniz lazım her ne yaparsa yapsın.

her şey insana bir şey katar. ben hep böyle bakarım. ama zor. sancılı. acılı. bunu unutmayın.

edit: filmi varmış, izlemedim. ben insan profili hakkında yorum yazdım sadece.

*.

bazı tanımlarıyla şaşırtan başlık.

tabii ki istanbul diyorum, karşılaştırmaya gerek bile olmadığını düşünüyorum.

haberin devamı için

bu hafta için ''arkadaş siz de mi ya?''

dediğim radyo programıdır.
nedir mavra mı var, yayın mı yok, internet mi gitti nedir?
biri çıksın bir açıklama yapsın?
ne dinleyeceğiz biz bu hafta?
yan komşunun elektrik süpürgesini mi?

sonradan gelen edit: kendi kendime yanılsamalı bir sanma eylemine girmişim. panik yok... sıcaktan bunlar hep... durduk yere paranoya yaptım... sıcak da değil de şey, nem nem...
(bkz: klişe)