başarısız yemek yapma anısı

genelde ilk yaptıklarım da dahil pek başarısız olmamışımdır ama bir keresinde dalgınlıkla tuz yerine şekeri bastım yemeğe, iğrenç bir tat oluşmuştu. hatta çevirirken her tarafa yapıştı falan böyle. öh.

yok. çünkü yapmıyorum.

trileçe. umutla başlamıştım ama kremşanti donmadan karameli döktüğüm için ikisi birbirine girmişti ve çok şekerli olmuştu. üzülmüştüm...

bulgur pilavını severim. annem o zamanlar kardeşime hamileydi yani 9 yaşlarındayım. bir gün canım çok bulgur çekti, ancak annem mide bulantısından mutfağa dahi giremiyordu. ben de dedim ki, iş başa düştü. girdim mutfağa. aldım kocaman bir tencere ve sonra yıkadım bulgurları.* ardından bir paket bulgurun tamamını döktüm tencereye. ardında 3 yemek kaşığı da salça. mis gibi bulgur di mi?

hiç olmadı hep başarılıyım şükür.

şekerler yerde vaziyette yapmış olduğum sucuk çorbası

pandispanya yapamıyorum ya kabarıp normal keke dönüşüyor ya da iyice tepsiye yapışıp bisküvi kıvamını alıyor.

kısır yapmak istemiştim. kısırlık ince bulgur yerine pilavlık bulgurdan kullanmışım, felaket bir şey çıktı ortaya. kimse yemediği için çöpe gitmesin diye tek başıma yemek zorunda kalmıştım...

ramazan da iftar için revani yapacaktım . epey de misafir gelecekti .her şey yolundaydı aslında .nasıl olduysa hamurlamış gibi oldu ( hâlâ çözemem) . tadına da bakma fırsatım yoktu . kendime de epey güveniyorum harika oldu efsane görünüyor diye. sonra bir akrabam 'olmamış' diye tek kelimeyle beni yıktı. surat ifadeleri hâlâ aklimdadir. sadece dedem beğendi tadı kek gibi olmuş çok güzel olmuş diye fazladan bile yedi .ama o kadın o kadın.. olmamış olsa bile öyle denmez ve vicdansız kadın.

irmik helvası yapayım derken yanlışlıkla kocaman bir kaya parçası yapmam.

ilk makarnam ya . resmen bulunduğu tencerenin şeklini almıştı

yemek yapmakta baya iyiyimdir. ilk defa yaptığım yemekleri batırmam mesela ama tatlı yapma konusunda çok kötüyüm :(
sütlaç yapayım derken çorba gibi bir şey yapmıştım, kurabiye yapayım derken de taş :(

biscotti yapayım derken bir tepsi taş yapmam... bir daha da denemedim zaten.

internetten bir yemek tarifi bulmuştum. haydi deneyeyim dedim, değişik böyle kabaklı mabaklı bir şey...

yalnız tarifte bildiğimiz şeker falan var. bir taraftan düşünüyorum "yahu bu şeker ne ayak bu yemeğin içerisinde!" diye. bir yandan da "e, koyduklarına ve tarifi de burada paylaştıklarına göre, herhalde bir bildikleri vardır."

neyse, yemeği yaptım. nimete denmez ama bildiğin leş oldu çıktı. yenecek gibi değil, saçma sapan şekerli bir kabak... olduğu gibi çöpe döktüm. bir daha da öyle fantastik tariflerin yanına yaklaşmadım. aklı başında şeyler deniyorum. henüz pişman olmadım.

10 yaşındaydım, kuzenim, ikizim ve ben evde tek kaldık. dolma vardı yemekte cacık ne güzel olur diye düşünüp cacık yapalım dedik. yapıyordum hiçbir sorun yoktu fakat yoğurdun kaymaklı olduğunu öğrenene kadar. * yarım saat kendimizi zorlaya zorlaya bitirmiştik dalga geçmesinler diye. bir cacık ne kadar kötü olabilir demeyin, oluyor.

tatli yapma anım var. şöyle ki;
birgün teyzemin bir dostu bana "çok güzel yemek yapıyorsun. senin tatlıların da güzel olur. bana trilice yapta yiyeyim. çok severim." dedi. bende o iltifatin bana verdiği özgüvenle hemen kabul ettim. ertesi gün hiç trilice yapmamis olan ben, malzemeleri aldım başladım yapmaya. trilice fiyasko oldu. rezil olmamak adına çareler aramaya başladım ve evin karsisindaki pastaneden 4 dilim alıp ben yapmışım gibi yolladım. tabi bunlar öve öve bitiremediler. pastane trilicesi gibi olmuş. harika olmuş falan diye. benim olmayan bir başarıyla iltifatlari kabul edip ovundum ama o günden sonra bir daha trilice yapmadim hatta önünden dahi gecmedim.

birkaç saat önce kurabiye yapıcam dedim. normalde kurabiyelerimi severler. ama ne yazık ki zamanlama sorunum var. yaktım.

düşünün ki 3 aydır sevgili olduğunuz beyfendi sizin için 2000 kilometre gelmiş, misafiriniz ve siz onun için ilk yemeğinizi yapacaksınız. ama gaza gelip 2 3 arkadaşınızı da çağırmış bulunmuşsunuz. ve o yemeği ilk defa yapacaksınız. yoook yetmedi mi? öncesinde shotları da kafaya arka arkaya dikerseniz, yiyeceğiniz tek yemek yanmış köfteler ve çiğ patatesler olur, benden söylemesi.

dip notum da şudur ki, yaklaşık 1 buçuk sene sonra korkarak aynı yemeği yine yaptım, bu kez her şey lokum gibi oldu.

mandalina aldım, çok mandalina aldım sonra onlarla tavada kek yaptım, keki yaktım, sonra yaktığımı anlamayıp çiğ kaldı üstü diye bir de fırına attım, sonra baktım ki yanmış.