birinden vazgeçme eşiği

iletişim kurmuyorsa uzak durmakta fayda var. bu saatten sonra a deyince gelinlik hayali kuramam.

“ birinden vazgeçmek, birini terk etmek” öncesine göre kesinlikle çok kolay yaptığım hatta yapmaktan gurur duyduğum eylemdir.

insanlar büyüdükçe ( özellikle 25 sonrası) kimse için kendisini parçalamaması gerektiğini hatta herkesin sevilerek iyileşemeyeceğini öğreniyor. gerçek hayat birilerinin kaleme aldığı dizilerdeki ya da roman sayfalarındaki gibi değil. okuduğumuz/izlediğimiz karakterler birilerinin yaşamak istediği hayallerin yansıması.. gerçek değiller..

dolayısıyla böyle bir ütopyaya aldanıp, gerçek dünyada bunları aramak sizi üzer, umutsuzluğa düşürür ve hayata olan inancınıza saldırır. dolayısıyla gerçek olmadığını bildiğiniz şeylere özenip, kimsenin böyle duygulara sahip olmasını beklemeyin. aradığınız bu olursa, yanılabilirsiniz.

eskiden cocukluğumun verdiği masumiyet ve iyi niyetle bir erkek için her zaman çok çabalardım. hepsinin yanlış hareketlerine sevgi ile karşılık verirdim ki iyileşsinler.. ama sonuç?

benim cümlelerimle şöyle:

“ bir insan içindeki karanlığı beslemekten zevk alıyorsa, ona dünyanın en iyi sevgisinide verseniz iyileştiremeyebilirsiniz çünkü sevdiği karanlıkta kalmaktır.”

bu yüzden artık insanların bana uymadığını fark ettiğimde - sevsem dahi- , yolumu ayırıyorum. benim vaktim kıymetli. her insanın vakti kıymetli. bize istediğimiz duygusallığı sağlayamayan insanla yaşamayı seçmek, kendimizi suistimal etmek olur. kim kendisini mutsuzluğa hapis eder ki?

bu yüzden bu başlık en ağır seçenek gibi dursa da, herkes için en iyi seçenektir.

anlayışsız olduğu zaman ve huzur vermediği vakti vazgeçebilirsiniz. zira huzur çok önemli bir olaydır.

toparlanamayacak kadar kırılmışsa kalbiniz -bunun olmasının tek sebebi de karşı tarafın hiçbir zaman sizi o kadar sevmemiş olmasıdır- işte o zaman vazgeçersiniz. sevginin yerine derin bir hüzün çöker, sonra yas tutmaya başlarsınız, bir vakit geçer ve içinizde yeniden bir ilkbahar başlar.

yaşayan birini öldü varsaymak ve öyle yaşamaktır.

kimden vazgeçtiğine göre değişir.

sana verdiği zararı tolere edemediğini fark ettiğin an oluyor genelde. zarar vermesi yetmiyor vazgeçmek için ama bir noktada bu zararın altında ezilir hale gelince dank ediyor bazı şeyler.

yaşla doğru orantılı olarak azalan eşiktir, bir süre sonra da eşik meşik kalmıyor senle mi uğraşacam eşiği geliyor.

valla dun aynisi basima geldi. orta yas krizinin acisini etrafindan cikarmaya calisan bir arkadasa resti cektim. biraz yola geldi ama, her seyi koparacak seyleri soylemis olmanin rahatligini hissedince daha once yapmadigim icin kendime kizdim. aslinda o kadar kolaymis ki. omuzlarimdan bir yuk kalkti. artik etrafimda olacak ya da olmayacak, umurumda degil. ben caba gostermeyecegim. zaten dunyadaki zamanimiz kisitli. yasim ilerledikce etrafimda daha az insan kaliyor ve bu iyi bir sey. eliyorsun. sen de baskasi icin elenecek insansin belki ama duzen boyle kurulmus. safra atiyorsun ve hafifliyorsun. sirf uzun sureli bir dostluga halel gelmesin diye kendinden daha fazla odun vermek zorunda kalmamak super.

onun seni sevmediğini yada güvenmediğini hissetmek....
bu seni içten çok incitecektir.

o artık sensiz mutlu olduğu zaman.

artık onsuz mutlu olduğum zaman.

eğer birine karşı bir şey hissetmiyorsanız (nefret dahi) onu hayatınızda tutmak için bir sebep kalmaz. mesele onun kim olduğu değil, size ne yaptığı ve sizin ne hissettiğiniz. ki genelde olumsuz duygular yaratan insanlardan vazgeçmek daha zordur.

bütün sevginin, aşkın, çabanın, emeğin aslında boşuna olduğunu anladığım zaman.

birinin hayatında varolmamın bir kıymeti olmadığı zaman. sessizce, kimseyi rahatsız etmeden yok olup giderim.

her sabah uyanınca gelen işi bırakma eşiği ile vs atabilecek eşiktir.
" artık demir almak günü gelmişse zamandan meçhule giden bir gemi kalkar bu eşikten" dedikten sonra o eşiği takmayacaksın. babam ve oğlum filmi karakterlerinden salim gibi ezip geçeceksin.

o birine bağlıdır. sizde edindiği yer kadardır.

onca çabanıza rağmen karşı taraf yerinde sayıyorsa vazgeçmiyorsunuz, kendinize olan saygınızdan dolayı vazgeçmek zorunda kalıyorsunuz.

"bu benim geleceğimde olamaz" idrakine vardığım zaman.

verdiğim değeri göremediğim an vazgeçiyorum. eskiden bi süre uzatır, çabalar oldurmaya çalışırdım. gerçi hala bu huyumu tam aşamadım ama en azından farkına varınca vazgeçiyorum artık.