çocukken sahip olmak isteyip sahip olamadığınız şeyler

araba

aküllü araba ( allah inşallah bana gerçeğini nasip eder)
bisiklet ( kullanmayı da bilmiyorum ama hâlâ isterim.)
scooter
paten
kaykay
tüllü etek ( bir de rengarenk olanları var ya uff yakardı ortalağı .)
çocuklar için olan gelinlik ( aslında fazla istemiyordum en fazla 1 2 defa istemişimdir.)

kedi, bisiklet,

bale yapmak isterdim. bir de tütü etekler

akülü araba ya. ışıklı falan böyle çok hoş. eğer yaşıma uygun böyle bir şey olsaydı kesinlikle alırdım hiç düşünmeden :d

barbie bebek seti

g.i. joe oyuncaklari.sonra bir de mon ami 64lü pastel boya seti.bunlar hep zengin cocuklarinda olurdu.

:(

(bkz: money money money)
hatta;
biz o kadar fakirdik ki sifonumuz yoktu tuvaletten çıkarken ağzımızla sifon sesi yapardık.
-biz o kadar fakirdik ki annemler daha çok para takılsın diye 4 kere evlenmiş beni de 7 kere sünnet ettirmişler.
- biz o kadar fakirdik ki tuvalet kağıtlarını kurutup defter yerine kullanırdık.

dayı.

amcam vardı ama dayım yoktu. sınıfımdaki çoğu insanın dayısı vardı ben de dayım yok diye üzülürdüm.

o zamanlar anlamışım dayı sahibi olmanın kıymetini diye iğrenç facebook politik şakası yaptığım için özür dilerim.

çocuk olarak haliyle çok şey isteyip hiçbirine sahip olamamışım. hiç barbie bebeğim olmadı, istediğim o kot ceket hiç olmadı, sınıfta herkesin aldığı o test kitabını çoğu zaman alamadim. o zamanlar şimdiyi bambaşka hayal ederdim işin en acısı şu anda da istediğim çoğu şeye sahip olamıyorum. istediğim insanla olamıyorum, mutlu olamıyorum, doğalgazı gönlümce açamıyorum çok pahalı, hiçbir zaman bu gidişle kendime bir araba alamiycam. ay sonunu düşün ay başını düşün bu nedir yav kardeşim yav.

yazmaya başlasam burdan te kuzey kutbuna yol olur.
malum olduğu üzere 70'ler çocuğuyum, biz bir şey isteyecez de bize alınacak.
lan biz istemekten tırsardık.
babannem sağ olsun arada eti puf alırdı.
tüm çocukluğum salıdan salıya alınan bir tane eti puf.
sonra ne oldu, hiç birini almak istemedim.
travma falan olmadı, şu an ihtiyacım olanları alıyorum daha ne.
salın geçmişi.

13 yaşımdayken bir teknem olsun istiyordum. sonra annem ve babam 100 bin euro verip bana bir tekne satın aldılar. öyle mutlu oldum ki; siz bu mutluluğu anlayamazsınız.

duckduckgo.com/?q=yat+al%C4...

bir köpek.. tüm hayatım boyunca bunun için aileme neredeyse yalvardım ama ailem köpek sevmesine rağmen, apartman dairesinin köpek beslemek için elverişli olmadığını, köpeğin hijyen açısından büyük sıkıntı olduğunu ve en önemlisi onun günlük rutininin zamanla yük olacağını öne sürerek asla isteğimi yerine getirmedi. 28 yaşında bir kadınım hala bir köpeğim olsun istiyorum yani benim içimde sayılı ukteden biridir bu durum. yapabilecek ortama ve donanıma sahip olmamıza rağmen, başkalarının ön yargıları sebebiyle hep bu isteğim ötelendi.


ciddi anlamda köpek sahiplenmek için ayrı eve cıkabilirim ve bu hamleyi yaptıktan sonra, eve doberman bile almayı kabul etseler dönmem geri.

muhtemelen ben kamyonu kapıya dayayıp, ben kendi evime çıkıyorum diyene kadar ciddiyeti anlamayacaklar.

evet sevgili normal sözlük üyeleri olan arkadaşlarım, köpek sahiplenmek için ayrı eve cıkmayı düşünen bir manyak gördünüz mü? - şu an onun yazdığı metini okuyorsunuz.

oyuncak tren.
yıllar sonra fuar için gittiğim dubai'de çok uygun fiyata bulup alıp. salona kurdum. çufçuf dolandı tüm salonu. sonra eve temizliğe gelen kürt kadının beş yaşındaki oğlu ellemeye korkarak çevresinde durup hayran hayran bakınca toplayıp, annesinin itirazına rağmen ona verdim.

ben istediğim her şeye sahip oldum. o yüzden bu maymun iştahım. sıkılırım ve sonra derim ki nexttt

barbie kocam olsun istemiştim ama fazla üretilmiyordu ben ufakken, olanlar da tipim değildi.

sevgilim olsun isterdim. olmadı.
nasip değilmiş.
belki böylesi daha iyi oldu.

barbie bebek evi

babamın doğum günü sözü vardı bateri alacaktı... hala aklıma gelir takılırım ve hala tamam söz deyip güler. * o bateri almayınca ben de vokal olmuştum kendi kurduğum grupta.

paten çok isterdim ama hiç söylememiştim istiyorum diye. alamayacaklarını biliyordum çünkü o günlerde.