depresyondan çıkmak için öneriler

evden çıkmak her zaman iyi gelir

hoşunuza giden bir hobi ile uğraşın yada edinin. sevdiğiniz türde bir kitap okuyun, hayal dünyanızı yazıya dökün, yemek yapmayı seviyorsanız mutfağa girip şansınızı deneyin, çizim yapın, dışarı çıkıp çiçek/manzara/hayvan vs fotoğrafı çekin, hayvanları sevin , dizi,film izleyin . bir şekilde çıkarsınız. hala olmuyorsa gerekli psikolojik desteği alın.

gece uyuyup gündüz olabildiğince hareket etmek. tabii biraz depresyonunuzun seviyesine bağlı biraz kendinizle ilgilenmek ve şımartmak. size iyi gelecektir.

şöyle ki: 1-) her şeyden önce kendiniz var. kendinizin dünyayı algılama biçimi, anlama biçimi, kendinizin, kendi kendinizi anlama ve yorumlama biçimi var.

2-) bir de dış dünya var. kitaplar, filmler, akrabalar, arkadaşlar ve iş arkadaşları, okul hocalarının size dair anlayışları var.

işte mümkün olduğu kadar bu iki şeyden herhangi birine çok fazla ağırlık göstermeyin. çünkü içeriden bir şeyler alacağınız gibi dışarıdan da bir şeyler almanız şarttır. bu işler böyle olur.

salt kendi kabuğuna çekilmek kadar salt insanların senin hakkındaki düşünceleri ile hareket etmek de matah bir şey degil.


insan, hayatı, toplumun içinde neş'et ederek yaşar. etkileşim bizde yeni ufuklar açar. gerek kendi kendimizle olan etkileşimimiz gerek bizden dışarısı ile olan etkileşimimiz iç dünyamızda yeni ufuklar, yeni terkipler (sentezler) açar.

kolay değil. zorluklar hemen yanibasimizda. ama unutmayalım ki evrende işleyen bir yardım ve iyilik kanunu var. kanıtı: evrenin kendisi, var olması ve işlemesi. her günün farklı bir bilinmezlik ve fırsata potansiyel gebe olması.

"ama benim için her gün aynı geçiyor." o halde düşüncelerimizi ve eylemlerimizi farklilastirmaliyiz.

son olarak: tabii ki bu yazı belli türdeki durumlara hitaben yazıldı. depresyon karışık bir durumdur. bu kadar.

sonuna kadar yaşayın sonra zaten bitince çıkıyorsunuz. yok hobiymiş, yok kitap okumakmış vs bunlar o an kafanızı dağıtıyor ama bu gibi uğraşlar bir süre sonra heyecan vermediğinden yine depresyona giriyorsunuz * bu sebeple ya doktora gidin yada doktora gidin. doktora gitmek depresyon çıkmayı hızlandırır.

iyi niyetle öneride bulunanları anlıyorum fakat insanlar bunları yapmaktan keyif almadığı, yapacak enerjiyi kendinde bulamadığı için depresyona giriyor. ya da semptomları hissediyor. bir yandan da öneri alıp, o önerileri yapınca kendinizi iyi hissediyorsanız sizinki tanı konulacak bir depresyon hali değildir. olsa olsa "bu dünyaya ait değilim" şımarıklığıdır.

psikolojik rahatsızlıklar böyle uydurma öneri alınacak ya da basite indirilecek hadiseler değil gerçekten de. üzgünüm, bu dönemde ve bu ülkede gerçek bir rahatsızlık yaşıyorsanız, gerçek bir uzmandan yardım almak dışında yapabileceğiniz çok fazla şey yok.

depresyon yaşama sevincini öldüren bir hastalıktır. zamanla insanları ölüme bile sürükler.
velhasıl şu sözü aklıma getirdi ; ölmek mi istiyorsun? git o zaman at kendini denize. beş saniye sonra hayatta kalmak için çırpındığını fark edeceksin. sen kendini öldürmek istemiyorsun. sen içindeki bir şeyleri öldürmek istiyorsun." (esaretin bedeli) yani hayat yaşamaya değer. yeter ki içimizde bir takım arzu ve pişmanlıklarla yaşamasını bilelim.

bizi biz yapan şeylere 4 elle sarılmak gerekiyor galiba.
yazabiliyor musun, yaz. çizebiliyor musun, çiz. herkesin ama herkesin kendini ifade edebileceği bir alan, bir yol mutlaka vardır hayatta.
yetenekli olmaya gerek, yeter ki sevdiği bir uğraş olsun. o depresyon kuyusundan ancak damarınızdaki kan ne için atıyorsa onun peşini bırakmayarak çıkabilirsiniz.

yaz, oku, çiz, şarkı söyle, bir çıkış yol ille de bulunur. ölümden dönsen de bulunur.

bana nick altı girin. yeminle dm den sizi mutluluğa boğarım. ne dert kalır ne tasa...

depresyona karşı elimizde büyük bir koz var. hiç girmemek.

çalışın.

yürüyüş yapın.

yatta dinleyin. klibini de izleyin tabii.

mekan mahal değiştirin. başka işler yapın.

öncelikle bu çok zordur. kılını kıpırdatacak halin yokken, kemiklerine kadar acı çekerken karşında oturup sana nasihat verenleri dinlemek de oldukça sinir bozucudur. öncelikle psikiyatrist ve psikolog ile görüşülmeli. ilaçlar, terapi vs sizi yataktan çıkaracak ilk adım. ilaçlar uyumanızı sağlar, beyin kimyasallarını dengeler. sonrası ise terapi ile hallolabilir. ancak rn önemlisi sizin çabanızdır. her zaman kendinizi meşgul etmelisiniz, yeni şeyler öğrenmek sizi en çok meşgul edecek şeyler olur. çevreniz size en büyük acıyı veriyorsa imkanınız varsa onları terkedin yoksa onlarla ilişkinizi en aza indirin veya onlara haketmedikleri dikkatinizi vermeyi bırakmayı deneyin. şunu unutmayın her insan olduğu kadardır. sizi sevmesinizi yanınızda durmasını anlamasını bekliyorsunuz ama olmaz o insan o o kadardır, yapmıyorsa beklemeyi bırakmak sizin için en iyi karardır. bazıları ise sevse de gösterdiği bu kadardır onu da zorlamayın. siz kendi düşüncelerinizi eğitin burada psikoeğitim okumak, sorunlarınıza çözüm üretebilir. yani psikiyatrist ve psikolog sizi daha da iyi yönlendirecektir. maddi durumunuz yoksa, devlet hastanesi psikiyatri ilaçlar her türlü ilk adım için enerji verebilir, gerisi de psikoloji okumaları ile kendinize yardımcı olun. insanlara anlatmak istiyorsanız anlatın, sormasını beklemeyin. çekiniyorsanız internette anonim hesaplar üzerinden arkadaş edinin en azından anlatmak için. yani durup düşününce birçok şey bulunabilir ama şunu unutmayın birçok psikolojik rahatsızlık genlerden geliyor olabilir, kimyasal bozukluk olabilir bir ilaç tedavisi gerekli mi onun anlaşılması lazım. ve hayatı çok da ciddiye almayın,nefes alıyoruz bir kere varsın gittiği yere kadar gitsin, elimizden geleni yapalım, anlamsız gelebilir ama yine de yapalım bakalım ne olacak. iyi şanslar

mutluluk, huzur ve neşe veren kitaplar okuyabilirsiniz.

2 haftadır deneyimlediğim ve başta oldukça zorlandığım bir süreç... depresyon sebebine göre bir iki gün kendinize izin verin, üzüntünüz, acınız varsa yaşayın. bu süreç sonunda kendinizi geliştirebileceğiniz veya yapmaktan zevk alacağınız şeyleri yapmaya zorlayın kendinizi. sosyal medya detoksu yapabilirsiniz bu süreçte. modunuzu düşürecek herhangi bir şey izlemeyin-dinlemeyin. siz istemedikçe arkadaşlarınızla sizi depresyona iten durumu konuşmayın, konusunu dahi açmayın. dışarı çıkın yürüyüş yapın, gökyüzüne bakın. tek başınıza kalmayın. size iyi gelen insanların yanında olmak her zaman depresyonu daha kolay atlatmanıza yardımcı olacaktır. evet büyük ihtimalle kimseyle görüşmek-konuşmak istemiyorsunuz ama sürekli bu durumda olmanın size bir faydası olmayacak. hayatı kendinize bu şekilde zehir etmeye gerek olduğunu düşünmüyorum çünkü hayat bu kadar uzun değil.

bir işle, uğraşla, hobiyle falan uğraşmaktır. kafayı ne kadar böyle işlerle meşgul ederseniz o kadar çabuk çıkarsınız depresyondan.

çıkın yürüyün hemde kilometrelerce strese bile iyi geliyor. o yorgunlukla bir uyursunuz ohh mis.
geçmiş olsun.