depresyonla başa çıkma yöntemleri

depresyonla başa çıkmaktan vazgeçmek

bir süredir bu sorunla başbaşayım. çaresi anladığım kadarıyla kabullenmek. insan olduğumuzu, hayatta her şeyin iyi gitmeyeceğini kabullenmemiz lazım. güçlü duruyor olabiliriz ama en sağlam zırh bile bakıma veya değiştirilmeye ihtiyaç duyar. kendinize kötü davranmayın. kendinize ne kadar değerli olduğunuzu hatırlatın ve her ne kadar zor olsa da hareket haline geçin. bir şeylerle uğraşın, yürüyün ama yeter ki hareket halinde olun. psikiyatristimin de dediği gibi en güçlü antidepresanı kullansanız dahi hareket haline geçmedikçe bu sorundan kurtulamayacağız. eğer konuşmaya içinizi dökmeye ve sizi anlayan birisine ihtiyacınız olursa kim olursanız olun yazabilirsiniz bana <3

ben kendimizi kandırmamız gerektiğini düşünüyorum. çünkü dünya kötü bir yer. depresyonda olmak bence çoğunlukla gerçeğin farkında olmaktır. yapılması gereken sorun yokmuş gibi davranmak ve optimizmi benimsemek. insan kendini kandırabildiği kadar varolur.

bu konuda uzman değilim ama genelde sosyal olmaya zorluyorum kendimi. tanıdık tanımadık herkese laf attığım, aşırı bir sohbet etme çabasına girdiğim zamanlar kısaca. normalde pek insan sevmem, keyfim yerindeyse tek başımayımdır da bazen sıkılıyorum işte.

dürüst ve cesur olmakla başlayan yöntemlerdir.

çıkamadım. prozac ve remoran la düzeyli bi ilişki ile çıkmaya çalışıyorum. aynı zamanda da kindini ığrıştırıcık birşiylirli mişgil it diyenlerle de ilişkime son veriyorum

herkesin taktiği farklıdır. savaştır çünkü. tecrübe gerektirir. komutan gerektirir. öğrenildikten sonra gerisi size kalmış. savaşarak öğrenilir kısaca. en iyi şeylerden biri de birbirine tecrübelerini aktarmaktır. sonuçta aynı cephedeyiz.

kesinlikle saçını kestirmek

hayatınızın merkezine kendinizi almak. kabullenmek. hayatınıza ve kendinize olan inancınızı yeniden bulmak.

hayatın kısalığını kabul etmek olabilir. belli bir yere kadar . çünkü depresyon geldi mi gelir ve uzun süre gitmeyebilir normaldir. başa çıkılmıyorsa doktora görünülmeli inat yapmaya gerek yok

antidepresan, psikoterapi. zamanla da geçebilir ama destek almakta fayda var, sonuçta bi hastalık.

depresyonla başa çıkmanın yolu ilaçlar değildir arkadaşlar ben 3 kere intihar ettim bakırköyde 1 ay yattım ful sabah öğlen akşam ilaç verip sizi uyutuyorlar günlük 10 dakika görüşme yapıyorsın onda da seni dinlemiyorlar kendi soracaklarını sorup gönderiyorlar ben şuan çıkalı 1 sene oluyor 2 ay önce ilaçları bıraktım şuan gayet iyiyim birşeyim yok ilaçlar sizi mal yapıyor haberiniz olsun iyi akşamlar

spor yapmak ve bir hobi edinmek depresyona cok iyi geliyor. tecrübeyle sabit. tabi agir seyreden depresyon icin degil bu tavsiye. insan hayat gayesini kaybetince daha kolay giriyor depresyona. hayatta bir amaç edenmek sart.

depresyonla başa çıkmak için, öncelikle depresyonun ağırlığı bilinmeli, tespit edilmeli. bunun için de belirtilere bakarsınız ya da zaten artık iyiden iyiye bir rahatsızlık hali baş gösterir ve doktora gidersiniz. artık genel bir tat alamama ve mutsuzluk halinin ötesinde yemeye, uyumaya kadar sirayet eden ve eklemlerinize ağrı olarak çöken, ara ara hayattan göçüp gitmeyi kurduğunuz bir durumdaysanız, sizi herhangi bir hobi, spor faaliyeti vb güzin abla tavsiyeleri kesmez. bazı durumlarda yatarak dahi tedavi olmak gerekebilir.

antidepresanlar, psikoterapiler elbette depresyon denilen illetle başa çıkmak için en önemli silahlar. psişeniz size büyük acılar verecek kadar bozulduysa, mecburen ilaç desteği alırsınız ki tek başına ilaçlar da yeterli değildir, bütüncül bir yaklaşım gerekir.

ilaçlar, psikoterapi, beslenme biçiminiz, takviye edici gıda ve gerekse vitamin desteği, hareketli yaşam, sizi zinde tutacak en az bir hobi.
biraz da kendinizi zorlayarak, bebek adımları ile günlük görevler edinerek vücudunuzu hareket ettirecek, aklınızı işe akıtacaksınız başka yolu yok. evet, kendinize hedefler belirlemeli ve günlük görevleriniz olmalı.

örnek vereyim; depresyon sürecinde biriken dağ gibi bir bulaşığınız olduğunu düşünün, lavabonun içine yığılmış, tezgaha dizilmiş en az yüz tabak ve koca koca tencereler. depresyon size şunu düşündürecektir "ben bunu bitiremem, bakar mısınız orada yüz tabak var! manası yok, bu tezgah asla temizlenmeyecek, o kadar gücüm yok"... ne kadar karamsar bir düşünce biçimi. bir günde bir tabak yıkamak, geriye 99 tabak kalması demektir. diğer gün bir tabak daha, kalır 98... işte böyle başlayacaksınız, bir anda hepsini bitirmek hedefiyle değil, sadece yapmak, "düzenli yapabilmek" hedefi ile, az da olsa. böylelikle depresyon kısırdöngüsünü kırmayı başarabilirsiniz.

depresyon kısırdöngüsü de şöyle bir şeye benziyor = isteksizlik - hareketsizlik - hantallaşma - daha çok hareketsizlik - hantallaşma - daha çok hareketsizlik - daha çok hantallaşma
"geç olsun da, güç olmasın" demiş atalarımız, o hesap bir yerinden başlamalısınız.

yola çıkmak.

üstüne gidin. yeni meşguliyetler edinin ve onunla savaşın.keep fighting.

çıkmayın. direnç göstermeyin, akışına bırakın. yapın patlamış mısırınızı, açın filminizi izleyin. tabii bu benim yöntemim, herkes için aynı etkiye sahip olmayabilir. ulan ben böyle aşk acısını yendim be var mı ötesi!
not: accık da puding

çikolata yemek

ilaç tedavisi olmadan depresyonun atlatılması çok zor, bir psikolog adayı olarak söylüyorum.

-düşmanımızı tanıyalım

herbirimizin hayatında stres olacak. stressiz hayat, heyecansız, boş hayattır. devamlı bir şey kaybetme stresi olacak ki, kazandığımızda değeri olsun.

zaman zaman bu stres oranı, her zaman maruz kaldığımızın ötesine geçebiliyor. öly olur ya, her şey üst üste geliyor. sayıyoruz, bu şöyle oldu, bu gitti, bu terketti, bir de üstüne iş geldi, vs, vs.

öncelikle bu dönemin geçici olduğunu farketmemiz gerek.

-nasıl kurtuluyoruz?

yüzer gibi.

yüzerken kendinizi bıraktığınızda su üstünde kaldığınızı, ancak saçma sapan çırpınışların su yutmalara neden olduğunu biliyorsunuz.

zaten hali hazırda maruz kaldığımızın ötesinde bir strese sahibiz, bir de bunun üzerine "neden bu kadar stresim var?" stresini eklemiyoruz.

hayatından ders çıkarabilen varlıklarız. bunu uyguluyoruz. daha önceki zor zamanlarımızı, ve o zamanların şu anki hayatlarımızdaki etkisine bakıyoruz. *

her şey geçti, bu günler de geçecek.

-bu dönemde

kendimize yardımcı olalım.

daha fazla strese neden olacak maddelerden uzak duralım.

kendimize iyi davranalım, bedenimize, onu sevdiğimizi gösterelim.

1 saat yürümek, spora gitmek, bir şişe şarap yerine portakal sıkıp içmek, sürece çok daha iyi gelecektir.

ayrıca bu tür günleri, etrafınızdaki insanları tanıyabilmek için de kullanabilirsiniz. sizi gerçekten seven, sayan kişiler bu dönemlerde sizi daha fazla dinleyecek, yardımcı olmaya çalışacaktır.

hadi mutlu depresyonlar.