depresyonla başa çıkma yöntemleri

önemli silahımız yakalanmamaktır efendim. tıpkı kovid gibi insanlara karşı maske ve sosyal mesafe koyarsan olmuyorsunuz.

(bkz: rko)

depresyon da bir sinir sistemi hastalığıdır. hastaysak tıpkı öksürüp hapşırdığımızda yaptığımız gibi bir bilene, işin uzmanına, okumuşuna danışıp yardım edip edemeyeceğini öğrenmeliyiz.

azer bülbül.

atlarla zaman geçirin.
at hayvanı insanı rahatlatır.

kendini susturmaktır, şöyle oluyor, anlatayım:

bindiğim metro o kadar doluydu ki cam, pencere hiçbir şey göremiyorum. boyum da kısa, her yer kara kara mont, kaban. bana bir darlanma gelir gibi oldu, nefes alamıyorum sanki. hemen toparlandım kendime bir ayar çektim:
- kes lan! bir de panik atak çıkarma başımıza!

neyse laf dinleyen biriyim de 10 saniyede atlattım buhranı.

düştüğüm çukurdan sadece kendim çıkabilirim. bi hafta insanlarla çok konuşmazsam bi şekilde toparlıyorum.

çıkmaya hazır değilseniz ?çıkamadığınız ve çıkmanız için bazen en dibe batmış olmanız gereken ruhsal çöküntü durumu. herşey beyinde bitiyor ve her şey insanın kendi elinde lakin beyninizde bir takım hormonları en yaparsanız yapın salgılama becerisine sahip olmak çok zor. bu durumda en yakın psikiyatrist ya da psikoloğa başvurmak gereklidir. ayrıca her insan minör majör depresyona sahiptir. yok yoga yapıyorum, yok spor salonunda bench basıyorum, yok efendim bilmem kaç kg ağırlık kaldırıyorum düzenli spor yapıyorum ile olan şeyler değil. en başt kendinizi kabullenmeniz ve çevrenizdeki olan bitenle kavga etmeyi bırakmak gerekir. ve bence tevekkül etmeyi öğrenmek ve öğrenmeye çalışmak bir başlangıç olabilir. antidepresanlardan korkmak ve kullananı ayıplamak saçmalıktır. sigara ve alkol ve kullandığınız her türlü ilaç zaten sizin ayarlarınızla oynamaktadır. yani önce kendiniz istemelisiniz. ve çalışan insan depresyona girmez değil girer ama girdiğini bilmez vakti olmaz. öyle işte ...

mümkünse hiç girmemek.

depresyon mu o da ne deyip yaşamak.

bir uzmanla görüşmek.

serdar ortaç, aydilge, buray, tarkan gibi sanatçıların şarkılarını dinlemek.
buradan

çok düşünmemek.

kendi kendinize koyduğunuz bir tanı değil ise öyle bir yöntem yoktur. şımarıklık ile depresyonu karıştırmamak lazım.
mutlaka bir uzmandan destek alın.

kabul edin, inkar asla etmeyin. imkanınız varsa uzmana görünün. depresyon derinlere iniyor açık yara bırakıyor, hayatınız geri kalanını kötü etkiler düzeldim sanırsınız fakat depresyon hep oradadır bazen pasif bazen çok aktif gösteriyor kendini. sizin de insan olarak önemli olduğunuzu, bu dünyada bir yeriniz olduğunu asla aklınızdan çıkarmayın. allah'a emanet olun.

depresyon zengin işi.
fakirler depresyona girmez, canı sıkkındır hanımı çay koyar geçer.

acıları, anıları bir kenara bırakmak. yazmak, çizmek, okumak kendini keşfetmek. yalnız kalıp yüzleşmek. geçer mi bilmiyorum ama bu döngüye girildiğinde çıkması o kadar kolay olmuyor.

benim depresyonumla annemin başa çıkma yöntemleri çok komik. bugün yatağımda her zamanki gibi bütünleşmiş yatarken annem mutfağa çağırdı. bir de diyor ki süprizim var. neyse gittim baktım. benim çok sevdiğim bir peynir var. biraz pahalı. annem babama o peynirden aldırmış. “sen seviyorsun diye en sevdiğin peyniri aldırdım. kahvaltıya kalkarsın artık”diyo* gel de sevme bu kadını.

hareket etmek. o da bir şekilde rahatlatmazsa en temizinden psikolog ve psikiyatra gitmek.