depresyonla başa çıkma yöntemleri

tek bir mucize yöntemi olmayan fakat iyileşme yolunda pek çok faideleri olan yöntemlerdir. en iyisi terapiye gitmek ve yardım almaktır. evde kendi imkanlarınızla yapabileceğiniz ufak şeyler de vardır daha iyi hissetmenizi sağlayacak. mesela önce hissettiğiniz duyguya ve kendi durumunuza saygı duymak, hatta anlayışlı ve şefkatli olmak. siz bir sebep bulun ya da bulmayın ama hissettiğiniz şeyi bastırmak yahut hissettikleriniz yüzünden kendinizi suçlamak ya da inkar etmek yerine onları kabullenmek ilk adım olarak son derece iyi gelecektir. depresyonda olduğumu kabullendiğimde üstümden koca bir yük kalkmış gibi hissetmiştim. "evet depresyondayım, ben kendimi iyi hissetmiyorum ve böyle hissettiğim için suçlu değilim"i kendime seslice söylediğimde başlamıştı bence iyileşme. aşırı klasik ama hayatta bana daha iyi gelen başka bir şey olmayabilir; yürüyüş yapmak. depresyonda olan kişi asla çıkmak istemez yürüyüşe biliyorum. (kendinize çok yüklenmemek kaydıyla) canınız istemese de sadece iyi geleceği için, çıkıp yürümek daha iyi hissettirecektir. o yürüyüşlerde içeriye doğru da bir kapı açılabilir, günden güne kendinizle ve baş edemediğiniz şeyle temas etmeye başlayabilirsiniz. bir de küçük de olsa bir şey yapmış olmak ve kendinizle kalmış olmak insana hep iyi geliyor. depresyon zor bir süreç fakat içerisindeyken öyle hissetmesiniz de geçip gidebilen bir şey. kaybolan neşeniz, sizi sonsuza kadar terk etmedi, geri gelecek. korkmayın. umut hep var.

elinize bir makas alıp kağıt doğrayın inanılmaz rahatlatıyor. bunun dışında kitap okumak ve kimseyi rahatsız etmeyecek bir yolda yüksek ses müzikle araba kullanmak.. bunlardan birini yaptıktan sonra bir cafeye oturup kendinize güzel bir kahve söyleyip için ve içerken kendinize şunu söyleyin.
‘sen kendin için değerlisin ve bu hayat senin, bu günlerde geçecek biraz sabır’

olmuyorsa zorlamayın. istekleriniz her zaman gerçekleşmeyebilir , üstünde fazla düşünmeyin.

bu hayatta kimin getirdiği değil kimin götürdüğü önemlidir.
boş boş insanları da salın iplerini de bırakın gitsinler.

anlamaya başlamak.

kendi kendine sürekli ben depresyondayım diye tekrarlamamakla başlanabilir.

bir ruh sağlığı uzmanına gitmek. zaten iyileşme süreci burada başlıyor: sizde bir sıkıntı olduğunu fark ediyor ve bunun için adım atıyorsunuz.

ben hayatımda hiç depresyona girmedim, psikolojim bozulmadı yaş 36.

harika bir hayatım da olmadı, herkes gibi benim de dertlerim var. küçükken evimize haciz gelmişti örneğin -babam fabrikatör olupta iflas etmedi, memurdu babam borcunu ödeyemedi ondan haczettiler eşyalarımızı- çok sıkıntılar çektim, ailecek çektik. ama hiç yıkılmadım, karamsarlığa düşmedim, kendimi bırakmadım.
babam 5 sene önce kollarımda öldü, ona kalp masajı yapmaya çalışırken, ambulans gelene kadar.

şu an özel bir şirkette beyaz yakayım, yani hala harika bir hayatım yok.

intihar olabilir, kesin çözümdür.

2-3 bira ve eşliğinde slow şarkılar

kaçma yöntemleri en sık başvurduğu yol sanırım. bir şey yokmuş gibi davranarak dikkatimi dağıtırım dizi izlerim ama uzun vadede bunu yapmak insanı yıpratıyor.

saçlarınızı annenize kestirirseniz depresif modunuz yuzde kırk azaliyor. tisortlerinizi pancarla boyayınca da ciddi bir azalis seziyorum. zeki müren dinlerken salata yapmak ve üstüne ceviz atmak da gercekten insanı hayata geri kazandiriyor işleri yaparken bu fani dünyadaki her şeyin bir sonu oldugunu dusunmekten de kacınılmamalı.

tık tık

yoktur.

acıyı sonuna kadar yaşamak.

kendi başına halledemiyorsan profesyonel bir hekimden yardım almaktır.

toprakla uğraşmak.

kabullenmektedir. depresyona girme nedenlerini önüne alıp tüm olanlarla yüzleşip bu yaşadıklarını kabul edip yoluna bakması gerekir kişinin. boş kalmamaya çalışmalı o kişi ve kendini oyalayacak ortamlara girmeli. ve içinize attığınız tüm acıların birikip sizi daha kötü hale getirmesini beklemek yerine birilerine anlatın, yazın ve çizin. beklettiğimiz her şey bize hüzün olarak geri dönüş yapar. acılarınızı yaşamayı öğrenin ve sonrasında tecrübe diyip önünüze bakmayı da.

yüz üstü yatağa yatarak geçmesini beklemek dışında depresyondan çıkma yöntemi yoktur. aksini iddia eden hiç depresyona girmemiştir.

bazen buhran gelir içimizde...yeşerir, bilmeyiz ! kıymetini ve içimizdeki sanatsal acının tadını fark etmeyiz. breh canlar ! o'dur ! san-attır. hem çaresi, hem gerekçesi.