depresyonla başa çıkma yöntemleri

(bkz: profesyonel destek)

tabi ki bir uzmandan yardım almak:)))
kesinlikle psikoterapi:))))))
mutlaka uzmana danışın:)))
psikolojik destek çok önemli:)
tabi o seans ücretlerini boşver destek al sen uzman desteği:)

depresyon tanımlı bir hastalık olduğu için tek başına baş etmen biraz zor olabilir ama depresyona girmeyi önlemek,daha doğrusu tetikleyicileri ortadan kaldırmak mümkündür.spor,hobi edinmek ve doğa yürüyüşlerine çıkmak gibi verimli aktiviteler ile kendinizi daha huzurlu hissedebilirsiniz.sağlıcakla kalın <3

not:ben psikolog değilim lütfen yanlış anlamayın,sadece kendi psikoloğumun bana söylediklerini söylüyorum :)

kadınlar için saç boyatmak ya da saç kestirmek.

çikalata yemaliyim.

çevrenizde sürekli ve aşırı derecede ego kasan insanlar varsa; onları kendine hakim olamayan birer hasta gibi düşünün. bu kişiler çok yakınınızsa, beyin yapılarını çözmeye çalışın. hangi etkiye ne tepki veriyorlar, bunu anlamaya çalışın. hemen kötü düşünmeyin çünkü bazı insanların beyni gerçekten hasarlı oluyor. bazı şeyler ellerinde olmuyor.

şehirden uzaklaşıp insanın kendini doğaya vermesi depresif duyguları köreltebilir.

"depresyon, konuş/a/madıklarımızın bizim yerimize konuşmasıdır. ruhsal/fiziksel sıkıntı dediğimiz şeyler, sesini bize duyuramayan iç çocuğun bizimle iletişim çabası, iç çocuğun bizden yardım çağrısı.

plato “hastalıkların tedavisindeki en büyük hata, bu ikisi birbirinden ayrılamayacağı halde, beden için ayrı, ruh için ayrı doktorların olmasıdır” der. bedenimizde her ne oluyorsa bu, ruhumuz bize bedenimiz üzerinden ulaşmaya çalıştığı, bedenimiz üzerinden bir şey söylemeye, kendisini göstermeye çabaladığı içindir. ruhumuz bizimle iletişim kurmak için bedenimizi araç olarak kullanır.

depresyon, kişinin kendi kendisini sabote etmesidir. kendi kendimizi sabote etmesini bize kendi kendimizi sabote etmeyi öğretenlerden öğrenerek içselleştirmeseydik bugün depresyon nedir bilmezdik. çocuklarını asla eleştirmeyen kabilelerin yetişkinlerinde depresyon, anksiyete vs yok."(bkz: nihan kaya)
kendinle konuş. kendini kendine aç ve ne hissettiğini önemse. içinde yaşayan çocuğun çağrısına kulak ver.

depresyon profesyonellerce tedavi edilmesi gereken bir rahatsızlıktır. ülseriniz, faranjitiniz, topuk dikeniniz olduğunda nasıl ki doktora gidiyorsanız depresyonda da ilk olarak doktorlara danışmalısınız. gelgelelim bu rahatsızlık sizi doktora gitmekten de alıkoyabilir. bu yüzden depresyondaki birine değil de yakınında depresyonlu biri bulunan kişilere tavsiye vermek daha uygun olabilir.

fakat yine hafif bir bunalım, bir karamsarlık içinde olanlara tavsiye vermek gerekirse rutinlerinden vazgeçmesinler. iki eliniz kanda olsa kalkıp yapacağınız günlük, haftalık, aylık rutinleriniz olsun. kendinize yeni alışkanlık ve rutinler uydurmaktan çekinmeyin. temizligi daha düzenli yapın mesela ya da her gün yarim saat yürümek gibi takıntılarınız olsun. o anlamsız görünen angaryalar insanı hayata sıkıca bağlıyor. küçük de olsa bir görevi tamamlamış olma hissi insana kuvvet veriyor. küçük şeylerden başlayın. kendinize zulmetmeyin. kendinizi kendinizden, acımasız eleştirilerinizden ve kendinize yönelik ağır ifadelerden küçük kardeşinizi başkalarından korur gibi koruyun. size sizden yakın kim olabilir?

terapi ve ilaç tedavisi ile beraber journaling diyebilirim. eğer psikodinamik terapiyi seçerseniz journaling çok büyük fayda sağlıyor. seanslarda bazen ne diyeceğinizi bulamıyor, boş boş duruyorsunuz. o sessizlik bazen faydalı olsa da, eğer journaling yapmışsanız daha çok konuşacak şeyle geliyor, hislerinizin daha çok farkında oluyorsunuz. bir de his adlandırması çok önemli. şuradaki linkten duygu adlandırmasına bakarsanız kendiniz hakkında daha ayrıntılı açıklamalar yazabilir, böylece hislerinizin daha farkında olabilirsiniz. bunun dışında bir de vücudu hareket ettirmek önemli. maalesef bazı günler yataktan kalkacak enerjim ve motivasyonum olmuyor ama 5 dk açık havada yürüsem iyi geliyor. benim için asla yararı olmayan şeyse atomic habits tarzı kitaplar okumak. kitap yararı olana oluyordur elbette ama benim için hiçbir faydası olmadı, tam tersine suçlu hissettim. tabi bu bana ait bir şey.

depresyona girdim diye bilimum tüm sosyal medya hesaplarında duyuru yapmamak.

çikalata.
net.

doktora gitmek. psikolojik destek almak. çünkü depresyon çikolatayla falan halledilebilecek bir şey değil. ciddi bir hastalık. hadi bunu anlayalım artık.

sanırım ne yaparsa yapsın çıkamayanlar var. onların beyninde bir şey bozuk oluyormuş. ilaçsız asla düzelmiyormuş. spor yap, hobilerine vakit ayır vs. dandik tavsiyeler işe yaramayabilir.

depresyonda iken apati olduğu için hareketi başlatmak her ne kadar zor olsa da yapılabilirse dışarı çıkmak, dışarda vakit geçirmek en iyi çözümlerden biridir bence.

rutin edinmek, halihazırda varsa bunu korumak. ağlaya ağlaya da olsa sabah kalkıp o işleri yapıcan, başka yolu yok.

kronik hale getirmemek, kronikleştikten sonra o sizle başa çıkıyor.

cidden „depresyonum gececek“ düsüncesiyle bir uzmana gitmiyorsaniz, bir sey beklemeyin. yillar süren depresyon ve ataklarimi kendim düzelttim. sikayet ettiginiz sey eger sizi gercekten rahatsiz ediyorsa, kurtulucaginiza inaniyorum. bence neden hayatta oldugunuzu, sizi baglayan mutlu eden seyleri bir dusunun. uzucu ve mutlu seyleri de not alin , nedenlerini ve cözümlerini bir düsünün. farkindalik olusunca insan artik onemsemez hale geliyor.

psikiyatriste gidin. biliyorum ilaçlar hakkında herkesin ön yargısı var, benim de vardı ama şimdi geriye dönüp baktığımda iyi ki diyorum. -çoğu şeyi hatırlamamama rağmen-

spor (özellikle sabah aç karınla en az 20 dk yürüyüş): yapacağınız şeyler için cesaret verir.
müzik dinlemek
kitap okumak
meditasyon
yoga, pilates
sevdiğiniz bir arkadaşınızla kahve/ çay içmek
çocuklarla oyun oynamak( çocuklar en iyi öğretmenlerdir.)
evi temizlemek( temizlik imandan gelir)