ğ'nin kaldırılması gerekliliği

'ğ', sanılanın aksine okunan, sesi olan bir harftir. çoğu kişi kolayına geldiği için (bkz: dil ekonomisi) bu sesi yutsada, bu ses vardır.

örneğin, 'geçerliliği' derken 'geçerlilii' demiyoruz. gerçekten bir ses farkı var. önceki veya sonraki harfin sesi de değil.
harfi okurken tek başına da çıkartabiliyoruz. ilkokulda alfabeyi öğretirken 'yumuşak g' diye öğretmeseler, insanlar bu kanıya varmayacaktı.

bu mantığa göre, cümle sonundaki şimdiki zaman ekinin de kaldırılması gerek. (örn. 'geliyo')
hatta türkçenin fonetiğini zorlayan büyük bir olay daha vardır: 'geleceğiz > gelicêz'.

sesi denemek istiyorsanız birkaç örnek:
- bağlam, ağ bağlantısı, lağım, mübalağa (ğ vurgulanır, mübālâ gibi okunmaz),

öyle bir şey yok harf silmek kolay mı.

türkçe; bize öğretilenin aksine, yazıldığı gibi okunan bir lisan değildir aslında. diksiyon derslerinde "ğ" sesinin üzerine özellikle basılır. konuşurken, "ğ" hiçbir zaman okunmaz zaten. belli kuralları vardır....

-a ünlüsünün "ğ" ile birlikte kullanımı
a + ğ + ünlü: sadece a, ı, u ünlüleri gelir.
a + ğ + a: söyleyişle iki a ünlüsü birbirine ulanır. (tek a sesi 2 sesbirim uzunluğunda okunur.)
a + ğ + ı: söyleyişte ı sesi düşer. a sesi 2 sesbirim uzunluğunda okunur.
a + ğ + u: bu dizimde türkçede tek sözcük vardır. o da latinceden dilimize geçmiş olan ağustos sözcüğüdür. sesletimde,a sesinden u sesine ulama yapılarak okunur.
a + ğ + ünsüz: ğ düşer, a ünlüsü 2 sesbirim uzunluğunda uzar.
örnekler: kağan (ka:n), ağız (a:z), ağustos (austos)
not: gelecek zaman eki "-acak", 1. tekil kişi, 1. çoğul kişi ya da ad belirtme durum eki ile birlikte kullanıldığı zamanlarda a + ğ + ı dizilimi ile karşılaşır.
örnekler: yapacağım (yapıca:m), çalışacağım (çalışıca:m)...

-e ünlüsünün "ğ" ile birlikte kullanımı:
e + ğ + ünlü: sadece e, i ünlüleri gelir.
e + ğ + e ve e + ğ + i: söyleyişte ğ, y sesine dönüşür.
e + ğ + ünsüz: söyleyişte ğ, y sesine dönüşür.
örnekler: eğer (eyer), beğenmek (beyenmek), meğer (meyer)...
bu kurallara istisna gösteren tek bir kelime vardır. "değil"... yazılışta: değil. söyleyişle: di:l

diğer altı ünlü sesleri de tek - tek yazmaya üşendim açıkçası. demem o ki; ğ sesi asla konuşurken telaffuz edilmez. beraber kullanıldığı harflere göre ya düşer ya da yerini y sesi alır.

kalkarsa çok alarsın.

ğ kalkarsa adım olabilemez.
kendinize gelin.

türkçede ğ diye bir ses olmadığı doğru. öte yandan türkçenin yazıldığı gibi okunmadığı iddiası da yanlış. her sesi işaretlemek zorunda kalsak zaten yazı yazamazdık. yazının kendisi bir standardizasyondur, basitleştirmedir.

#224210

yumuşak g'nin kaldırılması gereklilii. başlık böyle olmalı. başlık baştan kokmuş. bunu da mı biz söyleyelim. olmuyor böyle.

alfabeye harf ekleyelim bazı sesler eksik derken bir de harf silme çıktı. hep azaltma eksilme yolundasınız faydasız harf yok eklenecek harfler var q mesela.

ben istemem.adım da soyadım da mahvolur.

büyük harflisi için katıldığım başlık.
adam hiç bir zaman ilk harf olmayacak,
ne gerek var,
büyük yumuşak g'ye.
yumuşak dedim,
aklıma muzip bir espiri geldi,
ama yapmıycam,
çünkü ben öyle biri değilim.

kardeşim siz hiç r'leri söyleyemen insanları düşünmüyor musunuz?

r zaten yok, ğ de kalktı, ee ne kaldı hasan'a?

biliyoğum diyor r'leri söyleyemeyen, ğ çıksa dünyamızdan, ne yapacağız?

biliyom mu diyeceğiz? en azından ğ'li şekilde, elimizde şarap, altımızda don, tok bir sesle, şöyle konuşabiliyoruz:

+seni beklighğiyoğum, neğhedesin? işte dediğin gibi saatinde buhğgadayım, hazığhım ve seni bekliğhyovum...

böyle diyoruz.

ayıp be kardeşim.

az buçuk öğrendiklerimden yola çıkarak diyebilirim ki "ğ" harfi kendinden önceki sesi yarım ses daha uzatmak için kullanılır. "yağmur" misal, okunuşu "yaamur" şeklindedir. a harfini daha uzun okuruz, hadi attık diyelim "yamur" mu diyeceksin? bir de "yağğğğğğmur" diye uzatmaya çalışanlar, vurgulayayım derken "y" ile karıştıranlar vardır ki şiddetle uzak durunuz.
kaldırılmasına gelirsek, bence gereklidir efenim.

niye ki?
şapkaya mı oturmuş?
ehiehieh..

kalsın ya bi zararı yok. w ve x eklenmeli ama.

üniversitede "türk dili" dersine giren hocamın açtığını sandığım başlık.* kendisi ğ nin bir harf değil sadece bir işaret olduğunu savunuyordu. öğrencilerinize harf olarak öğretirseniz eğer iki elim yakanızda tarzı bir şeyler söylemişti hatta. yahu hocam çok haklısınız, bence de harf değil, önüne gelen harfi 2 ses kadar uzatıyor sadece. ama ben bunu 1. sınıf çocuğuna nasıl anlatayım? alfabe hala 29 harf, ğ de bunlardan biri. bu çocuk demeyecek mi "ğ harf değilse niye 29 tane diyoruz örttttmeniiiiiim?" diye. "şşşt çocuklar aramızda kalsın herkes harf sanıyor, bu sırrı bir biz çözdük" mü diyeyim?
kısa vadede zor bir gereklilik bu. böyle bir şey olursa da 7'den 70'e herkese tek tek haber vermek lazım. "ğ mücahitleri" adında ekipler ile kapı kapı gezip artık 'yumuşak g' diye bir şeyin olmadığını, alfabenin 28 e düştüğünü anlatmak lazım. zira okulda "k" sesini çocuklara öğretmek için canla başla uğraşıp, çocuk eve gidince o k sesinin bir anda ke olması bile büyük kabus bizim için.

bu sebeple buradan hocama seslenmek isterim. hocam, henüz buna hazır değiliz. şu elinizin yakamızda olması olayı biraz ayıp olmuyor mu sizce de? zaten belimiz doğrulmuyor birde siz yapmayın lütfen.*

ayrıca yapmazsam içimde kalacak, eğer ğ alfabeden çıkarsa 28 harf kalacak. dua edelim "o" askere gitmesin.***

kasım şeren bunu beğenmedi.

bugün ödev kontrolü yaparken kızımın “kuğu” için yazmış olduğu “ku” yu görünce kahkalarla güldüğümü hatırladım şimdi. kesinlikle olması gereken bir harftir. yoksa kağıta kaat, ağıza aazz dememiz gerekirdi.

türk dili üç ana kısma ayrılır. eski türk dili evresi(orta asya/ mö ikinci bin yıldan ms 11. yüzyıla kadar) , orta türk dili evresi ( 15. yüzyıl sonlarına kadar) ve geç türk dili evresi (20. yüzyıl başlarına kadar). özellikle ilk iki evrede ğ birçok kelimede ve gırtlaktan gelen bir vurguyla kullanılıyordu. gargara yaparken çıkan ses gibi.

batı türk lehçelerinde sert ünsüzler gitgide sertleşmiş (b’lerin p olması gibi), gırtlaksı sesler de daha çok ağız boşluğunda yuvarlanan sesler haline gelmişlerdir. ğ de bundan nasibini almıştır. boğa yerine boa olarak telaffuz ediyoruz. daha kolaya kaçılıyor.

bunun sebepleri dilin yazılı olarak kaydedilmemiş olması, ağızdan ağıra aktarım sırasında halkın telaffuzları kolaylaştırması ve batıya gidildikçe diğer dillerden özellikle farsçadan etkilenilmesi.

bana kalırsa ğ kaldırılmamalı. ben telaffuz ediyorum. 1920’li yıllarda kullanılan ses varlığımızın kayda alınmış olması çok değerli.

doğurgan doğanın sağaltan ağzını soğurarak çağların yığınıyla göğün, dağın, toprağın, yağmurun, sıcağın ve soğuğun yoğurduğu türkçeyi öğrenmek zahmetine katlanamayan çiğ dimağların sığındığı değersiz, kuru bir dağdağa haline gelmiş başlık. türk ve türkçe, sığ ve bayağı sularda doğmamıştır. çiğ ağızlarda da çiğnenebilmez. ehil değilsen elleşme!