341.
‘ kendi kendine konuşanlara neden deli diyorlardı? kendi kendine susanlar çok mu akıllıydı?’
sıradan bir gün / yekta kopan
sıradan bir gün / yekta kopan
devamını gör...
342.
‘gençlik, ilk yağan kara benzer; çok yağar ama çabuk erir’
dönüşsüz yolculuklar kitabı/ ethem baran
dönüşsüz yolculuklar kitabı/ ethem baran
devamını gör...
343.
kur'an der ki, allah doğuda ve batıdadır; onun için
de, nereye dönersen dön, allah'ın dediği olur.
de, nereye dönersen dön, allah'ın dediği olur.
devamını gör...
344.
ilk kez öldürdüğünde bir değil sanki bin kişiyi öldürmüş gibi olursun. yeni doğmuş ve annesi tarafından emzirilen o bebeği öldürmüşsündür. babasının başını okşadığı o çocuğu da, bir genç kıza aşkını ilan eden o delikanlıyı da zavallı bir kadının kocasını da, savaş giderken ailesi tarafından uğurlanan o masumu da... bütün bu kişileri öldürmüş olursun. ikinci kez birini öldürdüğünde alt tarafı bir tek kişiyi öldürmüşsündür. üçüncü kez ise kimseyi öldürmüş sayılmazsın.
ihsan oktay anar - amat .
ihsan oktay anar - amat .
devamını gör...
345.
"o iyi insanlar o güzel atlara bindiler ve çekip gittiler"
-yaşar kemal
-yaşar kemal
devamını gör...
346.
siz bilmezsiniz albayım: insanlık tek başına kollarımda can verdi. yanında kimseler yoktu.
(tehlikeli oyunlar)
(tehlikeli oyunlar)
devamını gör...
347.
hayallerimde bile yenik düşüyorum.
-oğuz atay
-oğuz atay
devamını gör...
348.
" affedilemez bir günahtı ne de olsa. allah kişileştirilemez,insana ait vasıflarla tasavvur edilemezdi. bu sebepten, allah'ın ne parmağı olabilirdi ne kanı. zeliha tüm çocukluğu boyunca hayal gücüne ket vurmakta zorlanmıştı; madem allah'ı insanlaştırmak yakışık almıyordu, ne demeye insanlara has sıfatlarla adlandırılıyordu ki? her şeyi görürdü ama gözleri yoktu; her şeyi duyardı ama kulakları yoktu; her yere erişirdi ama elleri yoktu... sekiz yaşındayken zeliha bütün bu bilgilerden yola çıkarak tek bir sonuca varmıştı: yaradan yaradılanlara benzeyebilirdi, ama yaradılanlar yaradan'a benzeyemezdi...yoksa tam tersi miydi? "
devamını gör...
349.
kimse sessizliğimize aldanmasın yıldırım lar gök gürültusunden once hedefe varirlar
devamını gör...
350.
"çünkü tüm lükslerimiz önce ihtiyacımız oldu, sonrasında ise bağımlılığımız."
(pia mater)
(pia mater)
devamını gör...
351.
"eğer hayat gerçekten güzel olsaydı herkes büyük bir sevinçle uyanır ve hiç istemeyerek uyurdu; oysa durum bunun tam tersi."
devamını gör...
352.
bir kimsenin ruhsal anlamda doğum yapması, iradenin yaratıcı gayreti ile olur ve bu da insanın kendi elindedir.
o zaman neden korkuyorsun?
sen bir başka insanoğlu doğurmayacaksın,
yalnızca kendini doğuracaksın !?
(bkz: etik-estetik dengesi kişiliğin gelişiminde)
(bkz: soren kierkegaard)
o zaman neden korkuyorsun?
sen bir başka insanoğlu doğurmayacaksın,
yalnızca kendini doğuracaksın !?
(bkz: etik-estetik dengesi kişiliğin gelişiminde)
(bkz: soren kierkegaard)
devamını gör...
353.
devamını gör...
354.
devamını gör...
355.
adının anlamı dünyayı kucaklasa, taşta büyümezdi barış.
uçurtmayı vurmasınlar
uçurtmayı vurmasınlar
devamını gör...
356.
insanın ağrısı, sancısı olduğunda hiç olmazsa bağırabilirdi, ama sürekli olarak trajik bir biçimde komedi oynamak zorundaydı. sinirleri yay gibi gerilmişken gülümsemesi, neşeli görünmesi gerekiyordu, bu sahte neşenin ne çabalara mal olduğunu, kendine hakim olmak için her gün nasıl kahramanca bir güç harcadığını kimseler anlamıyordu.”
(bkz: korku)(bkz: stefan zweig)
sayfa 41
(bkz: korku)(bkz: stefan zweig)
sayfa 41
devamını gör...
357.
"yüzeyden bakınca göremezsiniz. ama biraz derinlere inerseniz, içimde koskoca bir ümitsizliğin hüküm sürdüğünü görürsünüz.
ne tür bir ümitsizlik diye mi soruyorsunuz?
şöyle diyelim: zihnime sahip olamıyorum;
yabancı ve sefil düşünceler saldırıp zihnimi işgal ediyor. sonuç olarak kendimi küçük görüyor, dürüstlüğümden kuşku duyuyorum. yaşama nedenimi artık bilemiyorum, bir amacım kalmadı. yaşlanmakta olduğumu aklıma taktım. her gün ölüme biraz daha yaklaşsam da ondan giderek daha çok korkuyorum. böyle de olsa, bazen intihar etmeyi de aklımdan geçiriyorum."
nietzsche ağladığında, ırvin d. yalom
ne tür bir ümitsizlik diye mi soruyorsunuz?
şöyle diyelim: zihnime sahip olamıyorum;
yabancı ve sefil düşünceler saldırıp zihnimi işgal ediyor. sonuç olarak kendimi küçük görüyor, dürüstlüğümden kuşku duyuyorum. yaşama nedenimi artık bilemiyorum, bir amacım kalmadı. yaşlanmakta olduğumu aklıma taktım. her gün ölüme biraz daha yaklaşsam da ondan giderek daha çok korkuyorum. böyle de olsa, bazen intihar etmeyi de aklımdan geçiriyorum."
nietzsche ağladığında, ırvin d. yalom
devamını gör...
358.
“kumar masasını hatırla.öteki kaybetmeden,beriki kazanamaz.ensendeki saçı yoldurup tepene ektirebilirsin.burnunu törpületebilir,memelerini silikonla doldurabilirsin fakat ölümsüzlüğe paran yetmez.piyasa buna hazır değil.dünya sisteminin lordları için bizim sağ kalmamız daha çok kâr getirecek olursa, modern bilim hepimizi kurtarır.aksi takdirde,normal ölüm yoluyla,kapitalizmin şehitleri listesine gireceğiz...”
murat menteş - antika titanik
murat menteş - antika titanik
devamını gör...
359.
adam intihar etmek ile sevdiği kadına çiçek göndermek arasında kararsızdı zaten çiçeği kabul etmemesi de bir çeşit intihardı . son umudu olan çiçeği gönderdi fakat çiçekler ziyan olma korkusu ile kurumuşlardı . ruhu öldürülmüş bir insanın bedeninin yaşaması çekilecek bir çile değildi . ruhunun ızdırabı göz yaşlarından bedeninin acısı kan kusmasından belliydi bunları dindirecek olan onsuz olsa sevdiği kadının gülüp mutlu olmasıydı
devamını gör...
360.
zaman geçtikçe, birlikte yaşarken ve genetik değişimler olurken, vicdanımızı giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna buladık, bu da yetmiyormuş gibi, gözlerimizi içimizi gören birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla inkar etmeye çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç çekincesiz gözler önüne serer hale geldi. bu genel olguya bir de basit zihinlerde işlenen suçun yol açtığı pişmanlığa çoğu zaman kadım korkular da eklenince, bunun sonucunda, suçlunun işlediği suçun cezası, öyle böyle demeden, hak ettiğinin iki katı olur. * *
devamını gör...