kitaplarda en sinir bozan durum

herşeye tamamımda, yanlış baskıyı görünce kan beynime gidiyor resmen. bütün hevesim kaçıyor.

ruhsal betimlemelerin cılkının çıkartılmasıdır.

bitmesi...

imlâ hatası

mizanpaj

sonunu tahmin edebilmek.

gereksiz ve uzun benzetmeler.

political correct yada sjw lik çabası. en son bir riordan kitabında suriyeli ve türbanlı bir valkry yazılmış olduğunu gördüm. sonra işte kitabı duvara fırlattım vs.

asıl kızın çok salak olması

hevesle başlanılan kitabın sarmaması ama buna rağmen bitirmek için okumak...

hayvan gibi punto kullanılması.

kitaplarla ilgili sinir bozucu durumları tek bir madde altında toplamam mümkün değil. o zaman hep yaptığım şeyi yapayım ve maddelemeye başlayayım:

1. elbette ki basım hataları: bazı yayınevlerinin bu hatayı yapma konusunda çok inatçı olduğunu gözlemleyebiliyoruz. mesela “r” ve “ı” harfleri birbirini takip ettiğinde bunu “n” harfi olmak yazmak. bunu bazı yayınevlerinin birçok kitabında görebilirsiniz ve bu çok sinir bozucu olup kitabın bütün tadını kaçırabilir.

2. kitapta boş sayfaların olması : bazı kitaplarda yine bir basım hatası yüzünden çok sayıda sayfa boş çıkmış olabiliyor. kitap birden 180. sayfadan 197. sayfaya geçiyor ve içinizde küfürler birikmeye başlıyor.

3. yanlış punto seçimi: bası kitaplarda puntolar o kadar küçük oluyor ki bilmediğiniz bir dili çözmeye çalışır gibi okuyorsunuz. bazıları da insana büyük puntolarla yazıyor ki bu da çocuk kitabı okuma hissiyatı uyandırıyor insanda.

4. açılıp kapatılmayan parantez / tırnak: bence en sinir bozucu olan maddedir. açık kalan parantez ne zaman kapanacak diye beklemenize neden olur, kitap sonuna kasar kapanmasını beklersiniz, cereyan yapar.

puntoların karınca duası gibi olması... çok sevdiğin bir kitap da olsa puntosu çok ufaksa zor okunuyor be

sayfaların birbirine yapışması

birçoğu kitaptan kitaba değişmekle birlikte ihmal edilebilir şeylerdir. ama bir tanesi var ki sinir bozması için kitabın sadece evrensel olarak algılanabilir şeklinde olması yeterli.

bir yere uzanmış kitabınızı okuyorsunuz. okuduğunuz muhtemelen heyecanlı da bir şey ama gözleriniz hafiften kayıyor. arada göz kapaklarınızın kapandığını fark etmenize rağmen ısrarla "bari şu bölümü bitireyim" diye direniyorsunuz. o sırada, yani siz tüm dikkatinizi satırlara verdiğiniz sırada, evet tam o sırada burnunuzun üstüne paaat diye bir şey düşüyor. burnunuzun direği ve gözlük kullanıyorsanız göz çevreniz okuduğunuzun kitabın ağırlığıyla doğru orantılı olarak sızlıyor. o tok sesle birlikte sinirlenip gözlerinizi birden açıyorsunuz ki her yer karanlık, yüzünüzdeki ağırlıkla uyuyakaldığınızı fark ediyorsunuz. yüzünüzden kitabı kaldırdığınızda etraf aydınlanıyor. bütün bunlar da sadece bir iki saniye içinde olup bitiyor. inadınızın durumuna göre de bu vurdulu kırdılı sahne dört beş defa tekrarlanıyor. ne tipo'su ne çeviri hatası, şunun kadar sinir bozucu başka bir olay bilmiyorum.

sırf şu sebepten kendimi hep tavana yansıtılabilir ve el ya da baş hareketiyle çevrilebilir bir kitap düzeneği icat ederken hayal ediyorum. sonra vazgeçiyorum, kesin biri yapmıştır bunu diye. burnum yamuldu yamulacağı kadar zaten, höf. *

hikayenin vıcık vıcık bir aşk hikayesine evrilmesi.

bir kızın üç erkeğe aşık olup bu üç gerizekalınında amaaan ruhumuz pezevenk diyip haftayı günlere bölerek hikayeye devam etmesi.

kitabın eninin aşırı dar olması ve bu sebepten ötürü tek elle okuyamamak. elinizde elips yayınevinden çıkma bir kitap varsa daha iyi anlarsınız bu durumu

havada kalmış bir son ile bitmesi.

eksik sayfa olması.