köyde yaşama isteği

yazın bir hafta köye gidip gelen ve köyde tek yaptığı yeşilliklerden story atmak olan tiplerin hevesidir.

hayvancılık ve tarım bilgim fazla yok ne yazık ki.

ha olsa yapar mıydım? belki birkaç sene önce sorsanız yine evet diyebilirdim ama şu an için hayır. şu ekonomide zorunlu değilsen ekip biçmek hiç akıl karı iş değil.

yine de mümkün olsaydı şayet, dedemin zeytinliği ile uğraşıp doğanın daha içinde bir yaşam sürmek fena olmazdı sanırım.

köyde yaşamanın zorluğunu bilmeyen insanların istediği şey

köyde balkonda otururken karşılaştığım başlık. köyde büyümüş 11. sınıfa kadar okula köyden gidip gelmiş biri olarak söylemek isterim ki boş bir istek. anca şehir gürültüsünden bunalmış insanların yapacağı boş olduğunu düşünüyorum. köydeyseniz daha çok çalışmak zorundasınız. köy işleri sanıldığı kadar kolay değil. en basitinden kendi domatesini biberini yetiştirmek bile çok da katlanılası değil. şehirden gelenler daha çok bunu bir hobi, dinginlik aktivitesi, yeni bir uğraş olarak görürler fakat göründüğü gibi değildir. insanlarla anlaşması en az şehir kadar zordur. köylüler birbiri ile çok uğraşır maalesef. dışarıdan taşınmış biri görseler haklarında 30 şey sıralarlar olur olmadık. elbette sakinlik, rahatlık varsa güzeldir köyde yaşamak fakat her ay yatan paran ya da birikimin varsa.

bunun bir getirisi olmalı, o da köyde seks yapmak.

(bkz: köylü seksi)

hangi köy, hangi iklim? köyde değil de kuzguncuk gibi bir semtte kendime ait bir evim varsa, o civarda güzel bir işim varsa niçin olmasın?

bir buçuk sene önce yerleştim köye. halimden mutluyum. o sese kulak verin. evet kötü yanları yok mu var ama şehirden çok farkı yok. eskiden evimin banyosu bankaya şu sızdırdı şimdi yan odaya. şehirde elektrik gidince mutlaka yetişmesi gereken bir iş oluyordu şimdi dolabi çok açmayın diyorum. mis gibi hava bol bol vakit. ben seviyorum bu hayatı. tek eksiğim deniz. denize yakın bir köy bulunca keyfime güncelleme yapacağım.

koluma filan böcek çıkarsa tiksinirim. onun dışında bir de internet olması lazım.
tuvalet de evin içinde olacak.
bu şartlar sağlanırsa olur.

3-4 gün şehirden uzak bir sitede kaldım. sessizlikten insansızlıktan kafayı bozdum kafayı. şehrin ışıklı ve kalabalık sokaklarına alışmışım. kalsın kardeşim köy möy!

para derdinizin olmaması gerekir bu hayatta.
yoksa yapamazsınız.

insanlık gelişip şehirleştikçe bu kişiler inatla şehirleşmeye karsi çıkıyor. köy hayatı iki üç facebook postunda gördüklerinizden ibaret değil. böceği var pisliği var, oturup muhabbet edecek insan bulamazsınız çünkü genellikle küçük yerleşke olduğu için herkes birbirinin kuyusunu kazma peşindedir. bir de şehirde büyümüş bir insansanız köyün sessizliğine, kasvetine gelemezsiniz. bir ihtiyacınız oldugunda dandik köy bakkalında yoksa ihtiyacınızı karşılayamazsınız. davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş. bu hayatı deneyimlerseniz ne kadar kötü olduğunu anlayacaksınız.

yeşillerin içerisinde evimin çimenlere açıldığı pembe beyaz çiçekler oh miss.. şeklinde devam eden hayalim çok seviyorum

istanbul’un toplu taşımasına binince bastıran istek.
zaten en çok bu duruma tahammül edemeyenlere
‘dön köyüne o zaman’ derler. haksız da sayılmazlar

bak bak neler yazmışlar.

çoğuna g*tümle güldüm. anksiyetem tuttu.

arkadaşlar öyle bir isteğiniz varsa rica ediyorum istek olarak kalsin eyleme dönüşmesin.

köy hayatı öyle sanıldığı kadar kolay değil. hele ki allahın s*kt*r ettiği, kör itin öldüğü yer ise hiç bulaşmayın bu işlere.

ben bulaştım, ben düştüm kurtulamadım, çoluğumuz var çocuğumuz var çoluğumuz var ama konu değil. kurbağalar vak demiyor üstüme atlıyor lan, atar gider yapıyor. kaplumbağa gördüm o gün. düşünün o hayvan bile köyden 2x hızla koşarak uzaklaştı.

ahır kokusu, otu, pisliği eksik olmuyor. he tek güzel yanı sessizlik. yemişim sessizliği tak tıkacı kulağına al sana sağır sessizliği.

bahçe işleri öyle sanıldığı kadar kolay değil, çapala, ilaçla, dik,ek,biç gavur kukusu gibi yanan sıcakta yiyorsa yap bunu.

yemin ederim akıl işi değil, yapmayın etmeyin. elinden telefon düşmeyen, toprağa yalın ayak basmayan, internetsiz yaşayamayan, tırnağı kırılınca zırlayan çıt kırıldım kızların, eline kazma kürek almamış tiplerin ben "köyde yaşamak istiyorum yiağhh" dediğini görünce delleniyorum.

şehir hayatı cennet cennet, şehir çok güzel abeyyy, tam size göre. kalın orda.

-köyün delisi.

bunu söyleyenler, kurulu düzenleri olmasa yapacaklar ama işte kurulu düzeni bırakmıyorlar.ilginç.

aman şimdi köyde yaşamakta ne var. her şey kolay. siz hiç yazın yaylaya gidip gece kulübeden dışarıdaki tuvalete gitmek zorunda kaldınız mı? gündüz o tuvaletin altında açılan b*k çukurundan korktunuz mu? ulan ya bu tahtalar tam ben s*çarken kırılır da b*kların içine düşerim diye gerilimli bir halde tuvaketinizi yaptınız mı? peh, şimdi nenem de yaşar köyde.

şehirli insan şımarıklığı.

köyden bildiriyorum ey sözlük üyeleri, öyle düşündüğünüz gibi bir şey değil. az önce bir taraflarımı sivri sinekler kemiriyordu. sabah biraz doğayı dinleyeyim diye gittim bahçeye hamak kurdum erik ağaçlarına. dalların arasından sızan güneş ışınlarını izliyorum, kuş sesleri, hafif meltem de var. tam dedim huzur bu; hamak ağırlığımdan mı yoksa düzgün mü bağlayamadım bilmiyorum ip koptu bir de tüm ağırlığım omzuma verildi. omzumu da incittim. sıcak su olmadığı için soba gibi bir şey var onu yakınca sıcak su akıyor. gittim bir de elimi yaktım. şimdi ankara'ya bilet bakıyorum.

taşrada zaman havada asılı kalır, yaşamı bu sayede iyiden iyiye uzamış; daha hissedilir olarak algılarız. orada uyaranlar dış ve iç doğa ile sınırlıdır. dönebilecek olduğun yer evvela kendi içindir. tüm bunlara rağmen bütünüyle taşralı olmaya gençken heves edemez, yaşlılığa erteleriz. elbette ki bu bir tercih meselesidir fakat çok fazla da ertelenmemeli. çünkü iki yokuş tırmanıp soluk soluğa kalmak, aman düşersem kemiklerim yavaş kaynar; bu ölümüm olur diyerek dağ kaya tırmanamamak benim için pek de mantıklı gelmiyor.

bi süreden sonra benim ne işim var burda diyeceksiniz