köyde yaşama isteği

köyün içinde yaşamak kolay değil.
köylü milleti beyaz yakalıyı alır da canına okur.
hayat öyle dizilerdeki gibi değil, kimse köyün kapısında karşılamadığı gibi senin olana da çökmeye çalışırlar.
en güzeli köy dışında, insanın dazla olmadığı ufak bir arazide olacak.

diyorum ki / inan durak tas

diyorum ki
toplasak tası tarağı
kapatsak telefondaki tüm hesapları
hiç kimsenin bilmediği bir köye yerleşsek.
yolları tozlu
evleri gecekondulu
küçük bir bahçesi
bahçesinde köpeği
yemişler dikelim fidandan
biraz da domates falan
aksam erken yatıp
sabah ezanıyla uyansak
ilk önce bahçeye inip
çiğ düşmüş biberleri toplasak
ağaçları sulayıp feslegenleri okşasak
ayagımız topraga bassa
gelen geçenle selamlaşsak.
etrafımızda kuş sesleriyle
balkonda bir kahvaltı
kahvaltıda tereyağlı köy yumurtası
sokakta top oynayan birkaç çocuk
çocuk seslerine karışan sokak satıcıları.
ikindi vakitlerinde asma çardagı altında
komşularla semaverde çay sefası
çilek kokusu getıren meltem esintileri ve
kucaklaşan gönül sohbetleri..
akşam olunca çeksek perdeleri
sobayı yakıp kestane atsak
kıvrılıp miskin bir kedi gibi yerdeki mindere
iliklerimize kadar uykuya dalsak.
diyorum ki gitsek buralardan
ardımızda lüzumsuz telaşlar
heybemizde yeni huzur.
tek derdimiz yumurtlamayan tavuk
çürümüş domates
çiçeğine dolu vurmuş kiraz olsa
ne trafik gürültüsü
ne bir yere yetişme arzusu
tüm bu kargaşayı şehirlere bıraksak
ağrıyan başımızı,
yorgun ayaklarımızı alıp
kirlenmiş ruhumuzla
yola koyulsak..
diyorum ki
gitsek buralardan
ne varsa bizi yaşamaktan alıkoyan
arkamızda bıraksak...

yapması zor havası güzel olay.

avrupada köyde küçük yerde yaşarım. neden diye soracak olursanız yazlıkta bile tesisatından osuna sıkıntı olurken avrupa köyünde bu tür sıkıntılar olmaz.

köy insanı her yerde samimidir. mesela birleşik krallığın kuzey kısmında (köyde değil bildiğiniz şehir bölgesi bakın) otobüs beklerken yanınızdaki tonton teyze sizinle konuşur ve alışveriş olsun genelde de konuşma şeklinde love vardır (hi love - birnevi canım). ha bu arada da sohbeti bariz ingiliz olmayan bir tiple yapıyor.

ürünlerin organiği yerlisi illa ki vardır.

çok bunaldınız atlarsınız trene bir saat merkezi bir konumdasınızdır.

avrupanın havası da abartıldığı kadar kötü değil bence. tamam bir akdeniz havası değil ama yazları sıcak güzel, ilkbaharı çok çiçekli (ki birleşik krallıkta türkiyede gördüğümden ve hissettiğimden daha çok baharı sonbaharı hissettim)

dediğim gibi bu avrupa güzellemesi değil ama doğayla iç içe olacağım diye neden kendimi 21. yüzyıl modernliklerinden kolaylıklarından mahrum bırakayım.

ha dediğim gibi köyün insanıyla hiç derdim yok ama internet çekmeyince, evde bir tamirat/tadilat gerektiğinde çile çekeceksem neden köyde yaşayayım?

kanal istanbul ayağına bizim köyü ortadan kaldırmasalar belki orada yaşamak isterdim ama olmadı trakya'nın bi köyü olsun isterim. bizim köy istanbul'un bi köyü. anadolu köyü gibi değilse de çocukluktan aşinayım köy hayatına.
şu an bulunduğum yeri de seviyorum. merkezi değil, istanbul'un bi sınırı gibi belki ama yeşili bol, yolları geniş bir yer.

yaşam coşkusu verir libido yükseltir.

türkiye nüfusunun % 6.8i köylerde gerisi (%93.7) şehirlerde yaşıyor. nüfusu sadece 2 (iki) kişiye düşmüş köyler var. oysa cumhuriyetin ilk yıllarında köy nüfusu tüm nüfusun %80'ydi.
köy yaşamı iyi bir şey olsa köylü evini barkını bırakıp şehre gelmez. öyle romantik olmaya gerek yok. köy yaşamı "ayy ne güzel" denecek bir yaşam değil. burada öykünenler üçüncü gün kaçar. denemesi bedava. ben üç gün dayanmıştım. benim olduğum evde sıcak su olacak. normal su olacak. kanalizasyonu olacak. şimdi evime iki hamam böceği girdi diye banyomu yıktırıyorum. köyde yıktıracak banyo da yok.
boş romantizm yapmayın pliiz.

26 yaşıma kadar hiç köy görmemiş,üst 2 nesli şehirli * olan biri olarak işim dolayısıyla 8 yıl neredeyse her allahın günü 2 3 saatimi köylerde geçirdim. bu köylerde öyle şehre çok uzak falan köyler değildi. maksimum 40 km. bu süreçte anası babası kendini köyden zor atmış şehirli çocuklarının ooy koy çok gozol yooo. koye yorloşiciiimm abiiyyy. gibi güzellemelerini sürekli dinledim. ekmek param olmasa asfalttan bir adım atmam dediğimde de kıymet bilmez oldum.
ananız babanız köyden hiç ayrılmamış sizi o şartlara adapte büyütmüş ise şehirde yaşamak cidden ahmaklık. fakat bir nesil önce şehre adapte olmanın zorluğunu atlatmış minnoş kırılgan evlatlar yetiştirmiş bir ailenin köye dönmesi ancak ütopya olur.
biz şehirlilerin daha patron mobbingine tahammülü yokken köyde akıl hastasına deli,bedensel engelliye sakat falan deniyor ve tüm bunlar çok normal, bu yeni normale nasıl adapte olacağını bilmiyorum. anadolu irfanından habersiz şu aşırı çıkışlar beni benden alıyor artık.
abiyyy kesin köye yerleşin ama bir an önce bak. bana da oradan mektup atın. çünkü muhtemelen internet ve telefonunuz çekmeyecek.

hiçbir zaman olmadı. olmayacak da.

sadece yetişmiş ürünleri görünce insanın içine düşen istek. ürün yeriştirebileceğini, sonra da onları satarak para kazanabileceğini düşünen bazı sivri zekalı beyaz yakalar var. işte "alacaksın 100 koyun, üreteceksin sonra satacaksın senede 250.000 tl garanti para." diye geziyorlar ortalıkta ama onların bulduğu bu dahiyene yöntemi köyde yaşayan kimse düşünmemiş, kimsenin aklına gelmemiş, senelerce koyunculuk yapıp 700 tane koyunu olan adam düşünmemiş gibi davranıyorlar ya ben ona çok uyuz oluyorum. sanıyorlar ki köylü keyif yapıyor, üretmek istemiyor, üretse zengin olacak. yok arkadaş öyle bir şey.

köyde ortalama bir gün geçirdikten sonra kendiliğinden kaybolan istek.

kalabalıktan ve insanlardan bıktıktan sonra gelen istek dir. köyde yaşamanın da olumsuz tarafı herkes sizi tanır küçük yerde.

tatil köyünde yaşama isteği olarak bende vuku bulan durum. bunun dışındaki durum çok imkansız. köy yorucu, pis. iş çok, insan yok.

benim gibi köyü olmayan insanlarda çok da belirmeyen istek. yavrum alismadik neticede don durmaz. kadikoyde bahçede salatalık yetiştirmeye benzemiyor hiç. yersiz organik gazları bir tarafa bırakmak gerek. fast foodun dibine vur sonra de ki organik domates. bu ne perhiz bu ne lahana turşusu.

geçici bir hevestir.
köyde bir müddet kalınıp şehire dönülünce hissedilir ve anlatılır.
sürekli köyde yaşayan için köy hayatı o kadar cezbedici değildir.

pembe popoluların yapamayacağı iştir.
sabahın köründe kalkıp önce hayvanla sonra bahçeyle uğraşıp bunların üzerine günlük rutin işleri yapmak biraz şey ister.

elek duvara asılmışsa ancak daimi keyif almak mümkündür. geçirdiğimiz pandemi iki karış toprağın insan için ne demek olduğunu hatırlattığından özellikle ege köylerinde tarla fiyatları arşa fırlamıştır .

şuan bu hayatı yaşıyorum böyle bir 20 sene daha yaşarım

benim hayatta ki en sevdiğim işlerden dir. köy de çoğu kişi beni tanımasa da ailemi eşrafımı tanır iletişim kolaydır samimiyet vardır.

o insanlar sanıyorlar ki; hep köye tatile geldikleri gibi yaşayacaklar. bir aylık hevesiniz var. durun durduğunuz yerde