köyde yaşama isteği

hiç istemiyorum. iki çapa yaptım mi elimin içleri patlıyor.

şu günlerde tövbe estağfurullah dedirten istektir. ara sıra vursa da etkisi köy işlerinin çilesini çekmiş kişilerde beş saniye bile sürmez.
tamam temiz hava, organik beslenme falan iyi ama sabahın köründe de fındık toplamaya kalkmazsın yani. heleki hava yağmışsa çekilecek çile değil. karadenizde özellikle ağustos ayı köye gidenler için çile ayıdır.

cok minnos, cok tatli bir istek. tabii istek de kaldigi surece o ayri. zira bu reform niteligindeki yeni hayat icin alinan her aksiyon, ozellikle yeni yetme bir koylu adayi icin macera filmi tadinda olacak biraz. bitmeyen isler, tecrubesizlikten edinilen hayli agir deneyimler, maddi manevi olusan kayiplar…
ha bu arada bizzat ıceriden bildiriyorum sozlukcum oyle atip tutmuyorum. yani durumum, disi seni/ ici beni yakardan bir miktar hallice. cok degil ama bi tık. tiny miny bir tık…

sıfır konfor...
ayrıca gürültünün ve kaosun bağımlısı olmuşuz farkında değilsiniz
sessizlik rahatsız ediyor kimi zaman
horozu köpeği traktörü sabahın köründe başlar
yollar çamur
sıcak havalar

bit derdi
kene derdi
dedikodu
neler neler....
geçin bu fantazileri
soba yakmaya çalışırken üflediğiniz nefes gözünüze kaçan duman daha neler neler...

salak insanlarda olan istektir. kendi ecelinizi mi istiyorsunuz aga, gül gibi şehir var işte? gerçi bizim millet kendi ecelini kendi hazırlıyo, bizim millete norveçteki evleri, hayatı, eğitim sistemini, rifahı verin yine köyün b.klu pasaklı hayatını tercih eder. seçimlerde %52'den biliyoruz zaten.

biraz muge anli izleyince kaybolacak istektir.

tamam izlemediniz de hic duymadiniz mi koylerde olanlari? tabi marjinallesmek istiyorsaniz o baska.

ileride eşimle emekli olalım. kafamızı dinlemek için ege, akdeniz taraflarında sakin küçük bir kasabaya yerleşelim. etrafımız ağaçlar ve hayvanlarla dolu olsun. imkanlar kısıtlı olmasın, şehirde bulunan çoğu imkan olsun. oh mis gibi. hayallerimden biri.

karavanla tatile gitme isteğiyle eşdeğerdir.

aydınlanması yaklaşık 15 dakika sürer
sonrasında da unutur gidersin, köle gibi çalışmaya devam.

insanlar köyde yaşama isteği diyince böyle youtuberların, eski oyuncuların minnoş minnoş evlerde yaşadıkları hayatı düşünüyor
ne bileyim kadın emlak zengini, harici olarak kira geliri kendisine bol bol yeterken böyle bi' yaşamı seçmiş, chill chill takılıyor.

rahmetli dedemlerin köyü düşünüyorum
kesif bir ahır kokusu, mahalle meydanına çıktığında dik dik bakan emmiler, süpermarket yok bi' şey yok, bakkala talimsin
internet desen muhtemelen çöp.

yok ya.

yenişarbademli (ısparta) ilçesini öneririm. 2600 kişilik nüfusu, yemyeşil bir coğrafyası, sırtını batı toroslar'a yaslamış şirin mi şirin bir ilçemizdir. aslında köymüş, ama hücceten ilçe yapmışlar. köyde yaşıyorum derseniz kimse alınmaz.
a101 ve aksoy elektrikten ibaret alışveriş merkezi, kocişinize, ya da cicişinize, "dün akşam kardeşler kıraathanesine gitmiştik, bu akşam değişiklik yapıp kardeşler kıraathanesine gidelim" diyebileceğiniz bir kafeye, sucuklu tost ya da kaşarlı tost yiyemeyeceğiniz kapalı restoranta, akp, chp ve iyip'in yanyana büro açtığı (başka çareleri yok garibanların) bir cumhuriyet caddesine, sıkıntıdan patladığınızda size pansuman yapacak bir sağlık ocağına, karakola ve bir ziraat bankası şubesine sahip (atmsi bilem var) gelişkin bir köyümüzdür.
hadi tası tarağı, taşınabilir internet sağlayıcısı ve jeneratörünüzü toplayıp yenişar bademli'ye...

azıcık kafası basan kentsoylularca hayalperest hevesler kapsamında değerlendirilir.

fakir ve onurlu insanlar arasında yaşamak, ahlaksız ve hırsız zenginler arasında yaşamaktan daha değerli diye düşünmüştür.

bana da gelmişti bu istek bir süre önce. önce ankara'nın sonra istanbul'un uzun uzun tadını çıkartıp ben şehir denen şeyden şehir de ben denen şeyden yorulunca güzelim urla'nın güzelim bir köyüne yerleştim. iyi ki de yerleştim.

kavun tarlasından cennete çevirdiğim kocaman bir bahçenin içinde tam da kendime göre bir hayatı kurdum ve çok mutluyum. ne siren sesi, ne trafik derdi, ne tesadüfen tanıdık statüsüne girenler, ne o ne bu tatsız hiçbir şey yok. sadece kuş sesleri, arada köpek havlamaları, rüzgarın dans ettirdiği çamların sesi, alabildiğine yıldızlı gökyüzü, çiçekler, börtü böcek vs. oturduğu yerden her şeyi bildiğini zanneden bazı ahkam kesme meraklılarına göre büyük hata... ama hiç de değil.

şöyle bir detay var buradaki hayatımın en güzel yanı olarak; en yakın arkadaşım 300 m ötede oturuyor ondan sonraki de bir 300 m daha sonra. bahçelerimiz birer çitle ayrılıyor. hepsi bin yıldır tanıdığım, güvendiğim, sevdiğim ve beraber yaşlanmayı istediğim arkadaşlarım; hepsi seçilmiş arkadaşlıklar yani. he bir de köy merkezinin 1 km dışında olmak var. bu köylülerle direkt teması engelliyor.

bahçemde evden yedi adımla gidebildiğim bir atölyem var, istediğim zaman muhabbet edecek, istediğim zaman çalışacak, istediğim zaman yalnızlığın tadını çıkartacak bir hayatı adım adım kurdum yani. çok mutluyum! demiş miydim?