köyde yaşama isteği

hiç istemiyorum. iki çapa yaptım mi elimin içleri patlıyor.

şu günlerde tövbe estağfurullah dedirten istektir. ara sıra vursa da etkisi köy işlerinin çilesini çekmiş kişilerde beş saniye bile sürmez.
tamam temiz hava, organik beslenme falan iyi ama sabahın köründe de fındık toplamaya kalkmazsın yani. heleki hava yağmışsa çekilecek çile değil. karadenizde özellikle ağustos ayı köye gidenler için çile ayıdır.

cok minnos, cok tatli bir istek. tabii istek de kaldigi surece o ayri. zira bu reform niteligindeki yeni hayat icin alinan her aksiyon, ozellikle yeni yetme bir koylu adayi icin macera filmi tadinda olacak biraz. bitmeyen isler, tecrubesizlikten edinilen hayli agir deneyimler, maddi manevi olusan kayiplar…
ha bu arada bizzat ıceriden bildiriyorum sozlukcum oyle atip tutmuyorum. yani durumum, disi seni/ ici beni yakardan bir miktar hallice. cok degil ama bi tık. tiny miny bir tık…

sıfır konfor...
ayrıca gürültünün ve kaosun bağımlısı olmuşuz farkında değilsiniz
sessizlik rahatsız ediyor kimi zaman
horozu köpeği traktörü sabahın köründe başlar
yollar çamur
sıcak havalar

bit derdi
kene derdi
dedikodu
neler neler....
geçin bu fantazileri
soba yakmaya çalışırken üflediğiniz nefes gözünüze kaçan duman daha neler neler...

salak insanlarda olan istektir. kendi ecelinizi mi istiyorsunuz aga, gül gibi şehir var işte? gerçi bizim millet kendi ecelini kendi hazırlıyo, bizim millete norveçteki evleri, hayatı, eğitim sistemini, rifahı verin yine köyün b.klu pasaklı hayatını tercih eder. seçimlerde %52'den biliyoruz zaten.

biraz muge anli izleyince kaybolacak istektir.

tamam izlemediniz de hic duymadiniz mi koylerde olanlari? tabi marjinallesmek istiyorsaniz o baska.

ileride eşimle emekli olalım. kafamızı dinlemek için ege, akdeniz taraflarında sakin küçük bir kasabaya yerleşelim. etrafımız ağaçlar ve hayvanlarla dolu olsun. imkanlar kısıtlı olmasın, şehirde bulunan çoğu imkan olsun. oh mis gibi. hayallerimden biri.

karavanla tatile gitme isteğiyle eşdeğerdir.

aydınlanması yaklaşık 15 dakika sürer
sonrasında da unutur gidersin, köle gibi çalışmaya devam.

insanlar köyde yaşama isteği diyince böyle youtuberların, eski oyuncuların minnoş minnoş evlerde yaşadıkları hayatı düşünüyor
ne bileyim kadın emlak zengini, harici olarak kira geliri kendisine bol bol yeterken böyle bi' yaşamı seçmiş, chill chill takılıyor.

rahmetli dedemlerin köyü düşünüyorum
kesif bir ahır kokusu, mahalle meydanına çıktığında dik dik bakan emmiler, süpermarket yok bi' şey yok, bakkala talimsin
internet desen muhtemelen çöp.

yok ya.

yenişarbademli (ısparta) ilçesini öneririm. 2600 kişilik nüfusu, yemyeşil bir coğrafyası, sırtını batı toroslar'a yaslamış şirin mi şirin bir ilçemizdir. aslında köymüş, ama hücceten ilçe yapmışlar. köyde yaşıyorum derseniz kimse alınmaz.
a101 ve aksoy elektrikten ibaret alışveriş merkezi, kocişinize, ya da cicişinize, "dün akşam kardeşler kıraathanesine gitmiştik, bu akşam değişiklik yapıp kardeşler kıraathanesine gidelim" diyebileceğiniz bir kafeye, sucuklu tost ya da kaşarlı tost yiyemeyeceğiniz kapalı restoranta, akp, chp ve iyip'in yanyana büro açtığı (başka çareleri yok garibanların) bir cumhuriyet caddesine, sıkıntıdan patladığınızda size pansuman yapacak bir sağlık ocağına, karakola ve bir ziraat bankası şubesine sahip (atmsi bilem var) gelişkin bir köyümüzdür.
hadi tası tarağı, taşınabilir internet sağlayıcısı ve jeneratörünüzü toplayıp yenişar bademli'ye...

azıcık kafası basan kentsoylularca hayalperest hevesler kapsamında değerlendirilir.

fakir ve onurlu insanlar arasında yaşamak, ahlaksız ve hırsız zenginler arasında yaşamaktan daha değerli diye düşünmüştür.

bana da gelmişti bu istek bir süre önce. önce ankara'nın sonra istanbul'un uzun uzun tadını çıkartıp ben şehir denen şeyden şehir de ben denen şeyden yorulunca güzelim urla'nın güzelim bir köyüne yerleştim. iyi ki de yerleştim.

kavun tarlasından cennete çevirdiğim kocaman bir bahçenin içinde tam da kendime göre bir hayatı kurdum ve çok mutluyum. ne siren sesi, ne trafik derdi, ne tesadüfen tanıdık statüsüne girenler, ne o ne bu tatsız hiçbir şey yok. sadece kuş sesleri, arada köpek havlamaları, rüzgarın dans ettirdiği çamların sesi, alabildiğine yıldızlı gökyüzü, çiçekler, börtü böcek vs. oturduğu yerden her şeyi bildiğini zanneden bazı ahkam kesme meraklılarına göre büyük hata... ama hiç de değil.

şöyle bir detay var buradaki hayatımın en güzel yanı olarak; en yakın arkadaşım 300 m ötede oturuyor ondan sonraki de bir 300 m daha sonra. bahçelerimiz birer çitle ayrılıyor. hepsi bin yıldır tanıdığım, güvendiğim, sevdiğim ve beraber yaşlanmayı istediğim arkadaşlarım; hepsi seçilmiş arkadaşlıklar yani. he bir de köy merkezinin 1 km dışında olmak var. bu köylülerle direkt teması engelliyor.

bahçemde evden yedi adımla gidebildiğim bir atölyem var, istediğim zaman muhabbet edecek, istediğim zaman çalışacak, istediğim zaman yalnızlığın tadını çıkartacak bir hayatı adım adım kurdum yani. çok mutluyum! demiş miydim?

sabah kalkıp tezek kokulu oksijeni ciğerlerine çekeceksin. mis.

şehirlerde mahalleler iyice betonlaştığı için doğaya yakın olma ihtiyacıyla oluşabilen istek. halbuki müstakil yada yarı müstakil bahçeli evlerin olduğu mahalleler yaygın olsa pek çok insan köyde yaşama isteği duymaz bence. ayağını çime basarsın, diktiğin fidanların meyve vermesini izlersin, hafta sonları mangal yakarsın, bir köşede sebze yetiştirirsin ve ihtiyacını karşılarsın gibi geliyor bana.

normalde insanları hayalleri konusunda teşvik etmeye çalışırım. ama türk toplumunun gerçek yüzünü gördükçe köylüler arasında yaşamanın şehirde yaşamaktan daha tehlikeli olabileceğini düşünmeye başladım. yukarıda bir yazar bahsetmiş, özellikle güvendiğiniz bir tanıdığınızın yada akrabanızın olmadığı köylere taşınırken çok dikkatli olun. çok kıytırık sebeplerle öldürülürsünüz ve cesediniz bile bulunmaz. dışardan iyi gibi görünen akrabanız bile işin için ilkel dürtüleri ve menfaati girerse acımayabilir. köylüleri niçin öldürmeliyiz şiirini bir okuyun, biraz da müge anlı izleyin, sonra hala türk toplumundaki köylülerin çoğuna güveniyorsanız buyurun. ben mesela sürdürülebilir tarıma meraklı olsam da asla bir köye taşınmaya cesaret edebileceğimi sanmıyorum. en fazla ilçeye taşınırım. gerçi zaten köye taşınıp tarıma başlamak için çok ciddi meblağlar gerekiyor. şehirde maaşlı çalışan çoğu vatandaş verimsiz bir tarla bile alamaz.

köydeki sıkıntılardan bihaber insan beyanı. şehre uzak, elektrik su desen ya var ya yok, gaz desen zaten köyde gazın ne işi var? otobüs desen ya gelir ya gelmez, ekmek yok her sabah kendin pişireceksin, meyve sebze desen onu da bostan varsa bostandan alacaksın yoksa şansına küseceksin.

köy değil kasabadır o. köy olsa duramazsin.

genellikle beyaz yakalı ve emekli olacak memur hayalidir. daha önce köyde yaşamamış olması muhtemeldir.

bir kere köyde yaşamak demek rezillik demektir. eğer bakkal varsa şükredilmelidir. gerçi bakkal varsa bile içindeki çoğu şeyin tarihi geçmiş ya da geçmek üzeredir. nerede, nasıl davranması gerektiğini bilmeyen insan bütünlüğü ile yaşamak demektir. akşam evinizde sakin sakin otururken bir anda üç beş kişinin selam sabah bile vermeden gelip karşınıza oturmasıdır. evi istediğiniz kadar sineklik takın, ilaçlatın. akşam ışığı iki dakika açsanız bile nereden geldiğini bile bilmediğiniz böceklerle dolar ev. gün doğar dogmaz uykunuzun en tatlı yerinde inek mölemeleri, keçi meelemeleri ve horoz sesiyle uyanirsiniz. arabanız yoksa zaten sıçtınız. herhangi bir sağlık sorunu yaşadığınızda ne dolmuş bulursunuz ne araba. ölseniz kimsenin ruhu duymaz.

gerçekten köyde 1 hafta yaşamış insan bile köyde yaşamaya tövbe eder.

köydeki insanlar genellikle aksiyon eksikliği hissettikleri için saçma sapan şeyler yapıyorlar. benden söylemesi. misafirperverliklerine falan da aldanmamak lazım. tamamen köyde sürekli birbirlerini görmekten gına geldikleri için yeni birini görmenin heyecanı ile kafayı bulup, öyle ne varsa seriyorlar önüne. üç gün kalın mesela, ondan sonra görün misafirliği.

insan beyni manipülasyona açık olduğu için ve ilk izlenime abartılı bir değer atfettiği için doğadaki en ahmak canlıdır. o yüzden böyle boş hayallerle kafasını demlemeye bırakması şaşırtıcı değil.

he. köy hayatı süper. herkes ne halt yiyorsunuz diye sürekli sizi gözetler. sonra trafikteki eds'leri falan özler bulursunuz lan kendinizi. akıllı olun.

hakkınızda öyle iftiralar atarlar birbirlerine, hele bir de köyün yabancısı iseniz, ortak düşman ilan edilirsiniz. bunlar hep can sıkıntısından ha. can sıkıntıları çok ileri boyutlara varırsa da artık hayal kurmayı seviyorsunuz ya, başınıza gelebilecekleri hayal ediverin bir zahmet.

zaten kadınsanız, iki kere akıllı olun. üstüne bir de güzelseniz, tımarhaneye yatın daha iyi.

kesinlikle köy değil de kasaba olarak güncellenmesi gereken istek. zira pek çok şehir çocuğu yukarıda bahsedilen sebepler ve çok daha fazlası yüzünden köyde yaşamakta zorlanır. çiftçilik yapmak, börtü böcek, kanalizasyon olmaması gibi sebepler zorlu olsa da en zorlu yanı aslında köylülerdir. zira köylüler türkiye yada almanya fark etmeksizin genellikle sıkıntılı tiplerdir. bu sebeple (bkz: köylüleri niçin öldürmeliyiz) diye şiir bile yazılmış. o yüzden illa biraz daha doğaya yakın yaşamak istiyorsanız, ya tanıdıklarınızın olduğu bir köyde veya kasabada yaşamayı deneyin, yada 3-5 tanıdığınızla şehir dışında yan yana arsa alıp bahçeli ev yaparak bu isteğinizi giderin.

köy içi bile olsa şehir insanına göre dağ başı gibi gelecek yerde tanıdık olmadan yaşamak zor. köylüler sıkıntı çıkarmasa hırlısı var hırsızı var. dengesizin biri evinize dalıp sizi öldürebilir. karınıza kızınıza göz koyabilir. ayrıca fazla dikkat çekmeyeceğiniz bir yere gidin. yörenin insanı biraz açık fikirli yada sizin meşrebinize yakın olsun. mesela verimli arazileri var diye istanbul'dan ankara'dan kalkıp adapazarına gitmeyin. hele akp'li veya dinci değilseniz sakarya tarafına hiç gitmeyin bence.