normal sözlük yazarlarının ilk aşkları için yaptıkları

kolye almıştım. çocuktuk bakkaldan aldık onu da.

ağladığında teselli etmiştim. 11 yaşındaydık.

sevgili zeynep hanım yeni bilgisayar almak için biriktirdiğim tüm parayla size yemek ısmarladım. umarım geceleri rahat uyuyorsunuzudur.

cesaret edip karşısına çıkmak.
bir işe yaramadı ama olsun.

lösemi hastasıymış kendisi küçükken. öğrendiğim anda löseve gönüllü üye olmuştum. bana kattığı tek iyi şey bu zaten.

okuldan kaçıp sigaraya başlamıştım yaş 14...

sevgilisinden ayrıldığı gece ilan-ı aşk etmiştim.

tabi hatun renkten renge girdiğinde heyecan yaptı sandım meğer krize girmiş.

dikkatini çekmek için tekme atıp kaçmıştım.

henüz böyle bir şey olmadı ama yaparız bir şeyler sorun değil.

vermeye gittim, almadi.

kokulu mektup kağıdına akrostiş şiir yazıp bir güzel zarflayıp kendisine vermiştim. ortaokuldaydık, masumduk, âşıktık. sonraki beş sene bir daha mektup yazmam gerekmedi çünkü hep yanımdaydı o.

sınıf öğretmeni veli ziyatetlerin de bulunucaktı bende love'nin evine gidebilmek için hocam ben sizi götüreyim öğrencilerin evlerine demiştim ve onun evine gitmiştim .yaş 13-14

öğle yemeği yemeyip resim ödevini yapmıştım, beğenmemişti.

uzaktan sevdim işte öyle.

başkalarıyla sevişmeyi bırakmıştım.*

10 yıl beklemiştim. sonunda o bana geldi ve ben istemedim. çünkü hiçbir şeyin kafamdaki kadar mükemmel olamayacağını anlamıştım. uzaktan sevmenin tadı hiçbir şeyde yok maalesef.

ilk okulda yazılan şiirler, yapılan kurlar sonucu yenilen tokatla biten bir aşktı benimki..

yanı başımda duran gerçek aşkımı görememek.

onun dikkatini çekebilmek için mahallede en uçuk kaçık hareketleri ben yapıyordum. çatıdan çatıya zıplamalar, inşaatın 3. katından kuma atlamalar falan. birgün annemle komşuya onların evine gitmiştik. bana herkesin içinde “sen mal mısın ?” diye sormuştu. bu da böyle bir anımdır.

ne yapmadın ki diye sor. ne kapısının önüne düşmelerim ne ağlamalarım ne ergenliğimin zirvelerinde intihar teşebbüslerim kalmıştı. 13 yaşındaydım ilk aşkımla tanıştığımda 19 yaşında vazgeçtim ondan. sonra yaşadığım her şeyin bir takıntı ve ergenlik sonucu olduğunu gördüm. beni defalarca kez başkaları için terk etse bile geldiğinde hep kabul ederdim. en fenası şeydi buluşmuşuz sabah, gezmişiz sokaklarda sonra ben arkadaşlarımın yanına geçip bir süre onlarla vakit geçirdikten sonra eve dönüş yolunda parkın bankında başka bir kızı öperken görüp kafamı çevirip eve dönmüştüm. çok büyük salaklıktı. sevmiyormuşum seni, görüyorsan bunu, zehirli lanet bir aşkmış çocukluktan belli yaşıma kadar süren. araya başkaları girdi mi elbet girdi ama hep içimin bir köşesinde dürterdi kalbimi o yüzden en uzun ilişkim bir ay sürmüştü ondan sonra. araya başkaları girdiği için sonradan düşününce onu sevmediğimi sadece takıntı haline getirdiğimi farkettim.