normal sözlük yazarlarının ilk aşkları için yaptıkları

sevdiğim için üzmek zorunda kalmıştım. tabii bu bana hiç yakışmadı. ergendim, hayat lay lay lom geliyordu. çok aptalmışım hakkatten.

devamsızlık yaptığım gün sonrası defterini istemiştim. içine de not yazmıştım. ilkokul 3. sınıf *
kalpler çiçekler... sepet sepet yumurta, sakın beni unutmaaa...
sonunu da bağlayamıyorum. böyle de bir anımdır işte.

11 yaşındaydım. aşk nedir, çıkmak nedir bilmezdim. sevgilisi olanlara da hayretle bakardım. ne yapıyor ki bunlar çıkınca diyerek. sonra günlerden bir gün biri tarafından arkadaşı aracılığıyla mektup alıyorum. bakıyorum. o da ne? bir çıkma teklifi. o an büyük nefret duyuyorum. nasıl diyorum nasıl bana çıkma teklifi yapabilir. gidip tokat atıyorum. çocuğu aynı zamanda o gün fark ediyorum. okulla arası çok iyi olan bir çocuk değildi. onu fark ettikten sonra duygularım tepe taklak olmuştu. yollarını gözlemeye başlamıştım resmen. onu görmeye çabalıyor, takip ediyor. karşılaşmaları tesadüfmüş gibi gösteriyordum. evet ben aşık olmuştum. bu çocuğu görmek için can atıyor aynı zamanda çocuğa da nefret ediyormuşum gibi göstermeye çalışıyor rahatsız ediyordum. kimseye onu sevdiğimi söyleyememiştim bile. bir iş yaparken sürekli onu düşünüyordum. evinin oralardan geçiyordum onu görmek için. teneffüslerde arkadaşlarımı onun olduğu yerlere fark ettirmeden geçiriyordum. okul çıkışında da denk getirip birlikte yürümeye çalışıyordum. bir gün yürürken durduk. benden ne istiyorsun dedi. şey dedim. ney dedi. öyle tatlı bir andı. dün gibi aklımda. şimdiki aklım olsa çok daha farklı tepkiler verirdim. buralarda eminim yoksun ama özür dilerim ilk aşkım.

sene 2001 ya da 2002 .hocadan yenilen dayak . sınıftan bir arkadaşıma söylemiştim o kızı sevdiğimi. daha ikinci sınıftaydık. çocukta seviyormuş belli ki gitmiş hocaya yetiştirmiş. sağlam iki tane tokat, bir tane tekme yedim. sonra yallah duvar dibine duvarı seyretmeye. aradan biraz zaman geçince hoca evimize gelmişti özür minvalinde ama yaşanan travma yaşanmıştı tabi.

öğretmenlerin fütursuzca öğrenci dövdüğü dönemlerde onun için öğretmenden dayak yemiştim. ben dayak yerken acaba üzülüyor mu diye göz ucuyla bir baktım hiç oralı değildi. bir kaç gün sonra onun yiyeceği dayağı yemiş olmanın verdiği cesaretle ona açıldım ve yaptığım fedakarlıktan bahsetme gafletine düştüm. "sen salaksın, öğretmenimiz beni dövmezdi zaten" dedi. düşününce haklıydı da hocanın hiç kız dövdüğünü görmemiştim ama o an aşık olduğum kızın sağlı sollu tokarlar yediğini, duvara fırlatılıp yere düşecekken bir tokatla dengeye gelip ayakta durduğunu düşününce dayanamadım araya girdim.

hayat zor zaten ama çirkin biriyseniz daha da zor.

bornova’dan konak’a 72 nolu otobüse binmek için koşmuşluğum vardır. kentkart istemeye utandığım dönemdi. sonraları kabak çiçeği gibi açıldım tabi. okula giderken turnikeden zıplar olmuştum. bu arada o koşuda sadece iki yerde dinlendim.biri adliyenin orası,diğeri cumhuriyet meydanı. ikisinde de polis durdurdu. ulan salak polisten rica etsene dedim yıllar sonra. hoş geçen sene böbrek sancısı çekerken arabamı yediemin deposuna acımadan çektiler,araba gitti eve gidemiyorum,memura hasta olduğumu söyledim,hastanenin görev sınırları dışında olduğunu söylediler ,götüremezlermiş. neyse yine yiğit özgüre bağladım. bu kadar.

köye gitmeyi sevmediğim halde o gidiyor diye ben de gidiyordum daha ne yapıyım ben onun için

ev telefonundan onun telefonunu çaldırırdım, msn'e girmesi için onun yüzünden babam telefonumu elimden almıştı. ama biz çözüm bularak yine konuşmuştuk...

köyün tek genç kızıydı kendisi. ben de yaz tatillerinde o köye gidiyordum. sevgiliydik ama bir sorun vardı. köyde yaşamakta olan 5 adet embesil genç ( yanlış anlaşılmasın, genelleme yapmıyorum, sadece o köydeki o 5 embesilden bahsediyorum.) benim sevgilime aşıktı. sonra bir gün köyde beni bir köşeye çekip dövmeye kalkıp 5'i birden '' biz o kıza aşığız '' demişlerdi. beni eleselerdi kendi aralarında nasıl bir rekabete gireceklerdi hep merak ettim doğrusu.

okul harçlıklarımı biriktirip, turkuaz mavisi ortası kırık bir kalpli kolye almıştım. ona verdim, kırık kalp ne? dedi kırık değil o dedim ortasından kırdım bir yarısı sende bir yarısı bende duracak demiştim.

bana teklif eden 2. kızdı. (1. teklif edeni kaba bir dille reddetmiştim) şimdi ise başkasıyla evli ama gördüğüm üzere çocuğunun adı benim adımla çok benziyor.

anaokulundayken, yılsonunda yaptığımız program için hocanın kavalyesi olarak belirlediği kızı, program başlamadan önce arkadaşlarım tehdit etmişti. belki de ettirmişimdir. bilemiyorum...

şıpsevdi sakızların kökünü kurutuyordum onun için. ferhat bak işine kardeşim. bak ben sevdiğim bebe için sakız çiğnerim. öyle gözü karayım işte.
sakız olayına dönecek olursak kendimce fal bakıyordum. olay bundan ibaret.

nefret ettiğim hâlde okul hentbol takımına girmiştim. yanlışlıkla ilk defa türkiye yarı finaline çıkmıştık. nasıl bir gazsa.
bi de sevgilisini fitleyerek ayrılmalarını sağladıktan sonra üzülmesine dayanamayıp tekrar barıştırmıştım. saf enayilik.

mustang logolu şapka aramak bulamayınca titanic kaseti almak

kıyafet almak.

eskiden bir de "claire's" vardı ankamall'de, oradan çanta ve şapka almıştım.

annem stilist olduğu için olsa gerek, çıktığım kızların giyim tarzına hep dikkat ettim. hatta gerektiğinde "bunları giy" diye giysi aldım kendilerine.*

hiçbir bok yapmadım kendimden ödün verecek kadar aptal değildim hiçbir zaman

ılk okulda yorganında altında günlüğüme ağlayarak şiir yazardım onun için 2 sene önce günlüğu kahkaha atarak okumama neden oldu o zamanda attım günlüğü.

- hayalini kurduğum sınıfa transfer olmaktan vazgeçmek
- an be an aşk acısı çekmek

çok afedersiniz ama “seks”

masumiyetimi kaybettim. o güne kadar manitişimin seks oyuncağı olmak bir kenara dursun, dokunmak fikri bile geçmemişti aklımın ucundan.

şişede durduğu gibi durmuyomuş alkol.. o zifaf gecesinde öğrendim ben bunu. siyah iç çamaşırlarının arkasına saklanmış bir canavar düşünün, karşı koyamadım.

ilk defa aşık olmuştum. katlandım o meme cehennemine. aşk insana neler çektirmiyorki.. bende payıma düşene razı geldim.

hissizim artık. karşı koyamadığım bir güce kapılıp, teslim olmanın verdiği burukluk hala düşüncelerimin arasına sızan bir su birikintisi gibi. kıyılarıma vurdukça içimde olan biteni süpürdü gitti sığ sulara.

o günden sonra hiçbir zaman kendime gelemedim. hayatın bana biçtiği rolü üstlendim. böylece gençliğimin en güzel yılları o koldan bu kola atlamakla geçti. dexter misali seviştiğim kadınlardan intikam alıyordum. masum pipişim ortalık malı oldu.


kadınlar için artık bir erkek fahişeye dönüşmüştüm.

çok üzücü. sad story.

dershaneden kaçmıştım akşam babama mesaj atmışlar başım yine belaya girdi tabi.