normal sözlük yazarlarının ilk aşkları için yaptıkları

bir insanın sevebileceği en güzel şekilde sevdim

16 yaşında gecenin yarısı babamın arabasını kaçırıp 300 km yol gidip kapısına doğum günü hediyesini ve çiçek bıraktığım doğrudur. ömür boyu mutlu olmasını temenni ettiğim nadir insanlardan biridir kendisi.

ilk aşk ilkokul aşkıdır. renkli istop oynarken önce onun adını söylerdim.*

ayrılmak.

maalesef hala ilk aşkım olmadığı için hala cevap veremediğim durumdur.

belki sonra be sözlük !

okula gitmek

sınavda kağıdı göstermek.

aptal gibi aylarca platonik takılmak.

eninde sonunda yakınlık kurup açıldım tabi.

fake hesap acip muhabbet kurmak. sonradan ben oldugumu zaten fark ettigini ogrendim.

ilkokulda aşık olduğum çocuk sıra arkadaşımdı ve aramız baya iyiydi ama o benim adaşım olan diğer dönüş yolunu seviyordu ve gelip bana anlatırdı hep. çocukken biriktirdiğimiz kartlar vardı çikolataların içinden çıkan, seriyi tamamlayınca barbi bebek vs hediye edileceğine inandığımız. neyse hasan gidip o kızda hangi kart eksik onu öğreniyordu bir şekilde, sonra gelip bende varsa istiyordu, kıza jest yapıp etkileyecek. bende kıramıyordum hiç, veriyordum topladığım kartlari, diğer kıza gideceğini bile bile. bakıyorum da hala aynı şapşallığımın izlerini taşımam da cabası. ah bu ben.

gofret almıştım.*

parkta beraber oynarken onunla oynamıyorum diye yüzüme taş atmıştı..
senelerdir burnumda o taşın izini taşıyorum..
aslında o taşla birlikte ondan da bir anı kaldı bana..

ilk bir olsun yaparız.

eski sevgiliyle görüştüğünü öğrenip buna rağmen kısa bi aradan sonra devam etmek ve gereksiz tavırlarını çekmektir .

kışın denize girmek

okula erken giderdim ve 40 dakika kapıda durup onunla günaydınlaşmak için beklerdim.

aynı ödevden 2 tane yapardım

güvendim. daha ne yapayım?

(bkz: sevmek) başka da bir bok yapmadım çünkü sevmenin her şeyden üstün olduğunu zannediyordum.

çok sevdiğimiz zaman nedense onu bütünüyle hakettiğimizi düşünürüz. bunun ne kadar büyük bir hata olduğunu da karşılık bulamadığımızda ya da terk edildiğimizde anlarız. sevmek tek başına yetmiyor; görünen görünmeyen silahlarla bir mücadeleden zaferle çıkman gerekiyor. güçlü olman gerekiyor, istediğini almak için cesur olman gerekiyor.

çok sevmek insanı zayıflatır. ben sevdiğim kızla biraz göz göze geldiğimde betim benzim atardı, tansiyonum düşerdi. sürekli rüyamda gördüğüm için, gece uykularına bir de ikindi uykuları eklemiştim. okuldan geldiğimde, belki rüyamda görürüm, güzel bir kurgunun parçası olurum diye bir iki saat kestirirdim. bir insanı böyle severseniz, başka birisiyle adı anıldığı anda ya da şüphelendiğiniz anda hayatınız darmaduman olur. sevgiyi bile dizginleme gücüne ihtiyacınız vardır.

sevmek yetmez, sevmek yetmedi, keşke sevmeseydim.

ilk sevgilimin babasının iş yerine bir kilo baklavayla gidip ''ben senin kızınla ciddi düşünüyorum'' demiştim. allah'tan baba anlayışlı biriydi de kan dökülmedi. ama ne gülmüştük yahu...