normalleşmiş garip olaylar

haksızlıktır.

oldukça uzun bir zamandır bu dünya üzerindeki varlığımı el yordamıyla ve kör topal sürdürüyorum. ama son yıllarda ülkede her alana yayılan haksızlık dalgasına tahammülüm kalmadı. çünkü haksızlığa uğrayan insanlar artık şaşırmıyor, hayal kırıklığına uğramıyor.

tahammülüm kalmadı dediğime de bakmayın ben de aynı durumdayım. tevhid-i tedrisattan beri öğretmenlik yapıyorum. ve ben hiçbir şey olamadığı için öğretmen olanlardan değilim. bu mesleği çok istedim ve yaptığım süre boyunca da çok severek yaptım. eğitim fakültesinde okudum. mesleğin gereklerini yerine getirmek için çok okudum, çok çalıştım. ve çok iyi değilse de kötü bir öğretmen olmadım.

bu hafta içi proje okullarına öğretmen atama sonuçları açıklandı. yazdığım yedi okuldan hiçbirine atanamadım. son tercihim olan okul şehrin en küçük, en gelişmemiş ilçesindeki bir okuldu. buraya da atanamadım.

puana göre atama yapılacak diye bir söylenti duyduk. inanmadık ama yine de olur mu olur dedik. benim yerime atanana öğretmenin puanı benim yatı puanımda, meslek yılı olarak benim dörtte birim kadar çakışmış, anadolu liselerine sınavla atanma hakkı kazanmamış bir öğretmen. benim aksime.

tercihlerinizden hiçbirine atanamadınız yazısını görünce hayal kırıklığına uğramadım. şaşırmadım. hatta fark ettim ki bu benim beklediğim sonuçtu. ve tek kriterin üye olduğumuz sendikalar olduğunu biliyordum içten içe.

her şey normal benim yalnız ve güzel ülkemde. amlatacak çok şey var bu normalleşme konusunda ama ben kendi açımdan içimi dökeyim dedim.

(bkz: torpil)

her yerde var ve bunun siyasi parti ayrımı da yok.

köylü kurnazlığı yapmak ve yapmayana enayi demek

kimseye doğal gelmemesi gereken olaylardır.
normalleşmeyin! çünkü normalleştikçe mürebbiye kılıklı kadınlarla,ambar memuru tipli erkekler arasındaki ilişkiler biçimi olur hayat..
sıkıcı ve bunaltıcı..
gri ..
siz deliliği seçin..
ne demiş özdemir asaf;
ben çiçeklileri, renklileri, delileri severim..
bir de delilikleri..

kadın ve çocukların öldürülmesi ama iyi halden çıkan, gözaltına bile alınmayan zanlılar.

alışmamız korkutuyor.

küçük memelerin varlığı

eskiden yoktu böyle tahta meme
köyden gelirdi memeler
taze, kıvamlı ve büyük

analar oğullarını vermezlerdi tahta memelilere
ille de büyük olmalıydı
büyük demek anaç demekti
kadın demekti

neyse, şiir gibi oldu bu da…

bin liranın yüz lira olması.

şarkının en tiz yerinde mikrofonu dinleyicilere uzatarak "şimdi sıra sizde" komutu içeren el hareketleri eşliğinde detone olmamak adına dinleyici patlatan loser müzisyenler var mesela.
kimse garipsemiyor bunu. "madem çıkamıyorsun transpoze etsenize gerizekalılar", diyemiyor kimse. herkes devam ediyor dalgasına. binlerce insanın detone sesi yığılıyor omzuma adeta bir yük gibi. durduk yere sinir sahibi oluyorum.
bıraktım gerçi bu olayları ben de. techno festivallerini seviyorum artık. fast ve tech.
pullar yapıştırıyorum yüzüme allı morlu. bebelac bir insanım.
bir de jazz seviyorum. burjuva ve nemli.
her şeyi de normalleştirmeyin artık. rahatsızız.

köylu yazardan ironilerin tanımları bu listeye cok rahat girer.*

hizmet adı altında kamu malını cebellezi etmek.
250 bin lira maaş alıp 350bin lira kira vermek.