toplumdaki mutsuzluğun sebebi

sürekli çalışma ama elde edilen paranın uçup gitmesi , tatil nedir bilmemek (parayla alakası yok parası olanda tatilden anlamıyor daha çok yorulup evine dönüyor) , rahatlayayamamak , toplumumuzdaki aile yapısı, yetişme biçimi ( neredeyse işe girene kadar anne sütüyle beslenecekler var), cahiliz , demokrasi (ya da meclis mi desem/ anlayışı tam oturmadigi için bir kişi tarafından yönetilme alışkanlığı, son olarak genlerden midir nedir kafadan kontak bir milletiz huzur bize eğreti duruyor o yüzden mutsuzuz galiba.

parasızlık

mutluluk için bir sebep bulamamaları

(bkz: kıdemli türk yetkililer türklerin mutsuz olduğunu söylüyor)
(bkz: türkiye'deki herkesin öfkeli ve mutsuz olması)
(bkz: dinin mutsuzluk vermesi)




yaralı bilinç: geleneksel toplumlarda kültürel şizofreni - daryush shayegan

(bkz: faşizmin estetiği/@çürümüş şeyler var danimarka krallığında)
(bkz: anomi/@çürümüş şeyler var danimarka krallığında)
woke culture: #3009802
kitsch: #2978448
ölümseverlik
türkiye toplumu ve ölümseverlik
(bkz: postmodernizm)
(bkz: nihilizm)
(bkz: post-truth)
yalanlarla yaşayıp mutlu olmak vs gerçeklerle yaşayıp mutsuz olmak: #2984302

uzun boylu bir sebep, bilinmeyen bir şey değil aslında..!

topluluk halinde bireyselleşememeleri.
ya bireysin ya toplum! baskısı.

oysaki bireysel * olup topluma dahil olmak da vardı hoşgörü ile, sevgi ile kabul edilmek de vardı hayallerde.

para yok.
sen ver o toplumun hepsine kendi bahçeli evlerini, altlarına rahatça alabildikleri arabalarını.
istediklerini yiyebildikleri, içebildikleri bir hayat.
doya doya gezme fırsatı sun mesela...

bak bakalım mutlu oluyorlar mı olmuyorlar mı?

not: he bütün bunlar rağmen mutsuz olacak, melankoli meraklısı salaklar olacaktır.
onlar zaten tedavi edilemez.

2000'li yıllardan günümüze baktığımızda toplumsal yozlaşmanın ne kadar acı bir şekilde arttığını görmemek için kör olmak gerekir. bunun devamında politik yozlaşma da etkilenince, halkın mutlu olması gereken bütün sebepler ortadan kalkmış oldu

22.104 ....

doyumsuzluk, güvensizlik, kendini yalnız hissetmek, değersiz hissetmek. dünyaya fazla değer vermek. bunların hepsi de inançsızlık ya da inanç zayıflığından kaynaklanır:

"onlar ki, inanmışlar ve allah'ı anmakla kalpleri huzur ve doyum bulmuştur. çünkü bilin ki kalpler, gerçekten de, ancak allah'ı anarak huzura erişir." (rad suresi,28. ayet)

sebepleri çok "uzun" olan sebep.

(bkz: sekssizlik)

mutlu olmanın öğrenilen bir şey olduğunu öğrenememiş olması desem nası olur ki. dedim gitti.

insana saygı yok, insan değerli bi varlık değil..
medeniyet yok hayat bitti bitecek oralardayız..

paraları yok. yoksullar.

ekonomik sebepleri göz ardı etmemekle birlikte ekonomik refah sağlandığı zaman da devam edecektir mutsuzluk. mutluluk bir durum, eylem ya da söylem karşısında gelip geçen bir durumdur, asıl olan mutsuzluk ya da nötr olma durumudur. mutluluk öyle fazla abartılıyor, abartılırken de kapitalist sistemin bir getirisi olarak tüketime bağlanıyor. bireyler her gün kendilerine ihtiyaçları olduğuna inandırılan metaları almak için soluksuz çalışıyorlar. bir rüzgar var ve çoğunluk bu rüzgara karşı konulamayacağına o kadar inanmış ki çaba bile sarf etmeyip savrulup gidiyor. bir durup nefes alıp sorgulayıp farkına varılsa bazı şeylerin daha farklı olacak aslında. mutsuzluğun sebebi olarak farkında olmama, ne istediğini bilmeme durumu yatıyor bence.

mutsuzluk aslında bireysel bir şey değil sistemin bize dayattıklarıyla alakalı.
iç huzurumuzu bulmaya çalıştıkça dışarıdan gelen beklentilerle boğuşmak zorunda kalıyoruz.
bu da ister istemez tatminsizlik ve huzursuzluk yaratıyor.
sürekli bir şeylere yetmeye çalışırken aslında kendimize yetemediğimizi fark ediyoruz.
hayatın anlamını başkalarının onayında aradıkça içimizdeki boşluk daha da büyüyor.

günümüzde birçok insan mutsuzluktan şikayet ediyor. bu mutsuzluğun nedenleri arasında ekonomik sorunlar, sosyal ilişkilerin zayıflaması, stresli yaşam koşulları ve yönetim şekli gibi pek çok faktör sayılabilir. ancak tüm bu dışsal faktörlerin yanı sıra, asıl problem bireyin eylemsizliği en büyük sebeplerden biridir.

bireyler, kendi hayatları üzerinde kontrol sahibi olmadıklarını hissedip pasif bir şekilde her şeyi zamana bırakıyorlar. bu durum, özgüvensizlik, korku ve hareketsizlik gibi sonuçlara yol açıyor. birey, toplumun bir yansıması olduğu için, kendi yarattığı mutsuzluk sarmalı toplumu da etkiliyor.

diğer temel nedenler arasında korku, çekingenlik, motivasyon eksikliği ve toplum baskısı yer alıyor. çözümse oldukça basittir: konfor alanından çıkıp eyleme geçmek. hayallerini gerçekleştirmek, istediğin işe sahip olmak ve daha iyi bir toplum yaratmak için bu yönde adımlar atmak gerekir. başkalarını suçlamak yerine, bireysel değişimle bu dönüşümün parçası olmak çok daha etkili olacaktır. eğer birey kendi derisini değiştirirse, toplum zaten pozitif yönde tepki vermeye başlayacaktır. son olarak var olduğumuz sürece hayallerimiz, çürümüş bir sistemin enkazından bir çiçek gibi her zaman yeşerebilir.

şebeke suyundan gerekli verimi alamamak.

hakettiginden cok sey istemesi.
herkes bir baskasinin nelere sahip olduguna, kendisinde olmadigina odakli mutsuz oluyor.
kimsede demiyor ki, o sahip oldugu sey icin ne riskler aldi, ne bedeller odedi diye.
bu toplumlar icinde gecerli.