yazarların kendileri hakkındaki düşünceleri

bazen boş teneke çok ses çıkarır misali, bazen tamamen boş, bomboş.

kusursuz delirdim.

"bu çocuk adam olacak, ama ne zaman adam olacak, kendisi bile bilmiyor!"

şölen gibi adamım..

kötülüğün, cazibeyle buluştuğu yer.

canım kendim.

ben hep şeyi düşünürüm acaba ben olsam benim gibi biriyle arkadaşlık yapar mıydım?
çok samimi olmazdım belki de çünkü düşün bak sen sensin ve seni biliyorsun kafanın içinden geçenleri anlıyorsun. bu çok fantastik oldu.
bu arada ben bir kaç yerde fantastik yerine inşallah fantezi yazmamışımdır.
çok kötü gaflarım var. bir defasında seray şahiner'den bahsetmek isterken seray sever demiştim edebiyatla fazlaca içli dışı bir insana.
onun dışında iyi denebilecek bir insanım. yumuşak böyle pofuduk. kızsam da çok öyle büyük tepkiler vermem. birini üzünce içim acır.
tam bir safım. allah beni ne yapmasın.

özünde iyi biri ama hiç bir zaman ne yapıp yapmayacağını kestiremiyorum biraz dengesiz sanırsam.

ismet özel sevmezsin ama bir gençlik ölümü saklı kaldı sende birader..

fevriliğin, sabırsızlığın, tez canlılığın hep başına dert olacak, oldu da. empati yoksunu egoist, narsist.

şu hayatta doğru dürüst başarabildiğim bir şey olduğunu sanmıyorum.

çok boş yapıyorsun be epsilon. bir de cok karı kiza yürüme. kimseyi ekmeğinden etme. bırak bu sözlüğü.

guzel kızları üzme.

sevgilerle,
kendin.

türküde de dediği gibi. içim eriyip bitiyor ama gülmekten de geri durmuyorum asla.

çok iyiyiz beeee

who is candy larry?

kelime oyunları yaparak espri üretmek hoşuma gidiyor ama kötü espri sınıfına girmesi ve olumsuz tepkiler almak hoş değil.

not: internete öylesine yazdım ve gerçekten böyle bir çift varmış. *

(bkz: flapjack)

yaşamı bir oyun olarak görüyorum sanki. hayatımın belirli bir döneminde dogmalarımdan kurtulmak için çok uğraştım ve sonrasında geldiğim yer burası. bir tiyatro sahnesindeki oyunculardan birisiyim. tamam en azından özgürüm artık ama tiyatro sahnesinde. nasıl çıkılır bu oyundan bilmiyorum. insanlara uyum sağlayamıyor ve hayatın sahteliği karşısında herkesten tiksiniyorum. ama çıkamıyorum bu ouroboros çemberinden.

çok süper bi insan olduğumu düşünüyorum. tek kusurum obez olmam. onu da çözücez. şimdi neden çok süper bi' insan olduğumu anlatıcam. çünkü neden anlatmayayım? sordunuz madem, anlatırım.

çok süper olmam 538953 tane kusurumun olmasından kaynaklanıyor arkadaşlar. hayatım bir film olsa ve ana eksende ben olsam, muhtemelen benimle duygudaşlık kurarak bana iç burulması ile karışık sempati duyarsınız. ama sizin iç burulmalı sempatinizi de kabul edecek değilim yani. çünkü kendime bakınca iç burulmalı sempatiden fazlasını görebiliyorum.

herkes kendi yükünü taşır, herkese de kendi taşıdığı yük çok ağır gelir. çünkü senelerdir taşımaktadır. kimseyle de sidik yarıştıracak da değilim. ben kendi yükümü çok süper taşıdığıma inanıyorum. ağladığım ve mızmızlandığım zamanlar oldu tabii ama, benim aklımda kalanlar bolca itlik serserilik, güzel şarkılar ve ufak maceralar, bolca dans ve alkol, sahilde uyumalar, sayfalarca kitap, bir sürü sigara. bence hiç fena değil.

yani 26 yaşına gelene kadar bir yerlere kapatılmaktan kaçabilmemi de çok büyük bi' başarı olarak görüyorum. kendi deliliği ile serbest bırakılması gereken biriyim. o yüzden komple kendi deliliğimi de başarılı bi delilik gibi görüyorum.

doğduğu andan bu yana mutsuz olan bir insan olarak * yaşamıma bu kadar dans ve müzik ve arkadaş ve eğlence dahil edebilmiş olmamı da başarılı buluyorum.

kendimde "düzeltmek" zorunda olduğum şeyler bitmiyor. 60 kilodan 120 kiloya çıktığım bi süreç var mesela, şimdi onu düzeltmem bekleniyor. ya siz beni tedavi etmeye kalkmasanız obez bile olmiycaktım ben. terapilerim falan da devam ediyor. hala sabırla kendimle uğraştığım için de süper bi' insan olduğumu düşünüyorum.

hayatta anlamlı bulduğum bir sürü şey var. üstelik benim kadar depresyonla iç içe birinin nihilizmden uzak olması mümkün olamazdı. olamadı da zaten. o yüzden aslında anlamlı bulmak söz öbeği doğru olmuyor. ben her allahın günü yeniden yeniden anlam yaratmak zorunda kalıyorum. bu azmim ve yaratıcılığım yüzünden de kendimi çok süper buluyorum. fak yu sevgilisinden ayrıldı diye hayata küsen ıssız adamlar. kendime inancım çok yüksek arkadaşlar, hamam böcekleri ve ben, biz auschwitzden sağ çıksak yine dans edip romantizm peşinde koşardık herhalde. bunu da süper buluyorum.

bu tanım bir şarkı ile bitmeliydi

rahmetli vedat okyar'ın tabiridir, "güzel adam" derdi...
onu üzerime alınabilirim.
içimde kötülük olmaz, kin beslemem asla.
sadece hayatımdan çıkartırım kızdıklarıma, bu kadar.

yaptıklarım, yapacaklarım sadece beni ve benimle birlikte o an orada olanları ilgilendirir.
tamam, toplum normlarına göre biri olamıyorum ama bu kötüyse size göre kötü :)
bana göre "umrumda değil".
sadece 50-60 yıl yaşayacağımız bir hayat bu.
onda da sokaktaki pişman yaşlılardan olmak istemiyorum, kusura bakmayın.
her şeyi "normal" yaşamak size göre iyi olabilir.
ben son nefesimi verirken "gülümseyerek" ölmek istiyorum.
hiç bir pişmanlığım kalmasın arkada, ne istiyorsam onu yapayım.
siz yine eleştirin, sıkıntı yok.
a-aaaa kralarthurhazretleri şunu yapmış falan diyebilirsiniz, diyorsunuz da.
ben muhtemelen size "yanlış" gelen şeyler yapacağım ve çok da eğleneceğim kusura bakmayın :)