yazarların kendileri hakkındaki düşünceleri

nasıl biri olduğumu düşünüyorsan öyle biriyim. *

benim bu neşem var yaa. bu güler yüzüm.. bu güler yüzüm bir gün beni gülmekten öldürecek..

bir gün bir 'an'da kendimi ararken gördüm kendimi. yokuş aşağı koşar gibiydi, bu hissi bilir misiniz? kontrol asla sizde değildir. heran yuvarlanacağım korkusuyla cebelleşirken diğer yandan bacakların boşalırcasına kendini bırakma ya da temkinli olma çabası.. nafile, dedim ya kontrol asla sende değil.
bir ara kayboldum sandım yokuşun sonu karanlıktı çünkü ve asla tanıdık değildi bu karanlık bana. gölgeler daha bir gölge, karanlık dahada koyu.. halbu ki sanki en başta bilindik bir yere gidiyor gibiydim. galiba ben hep gibiydim.
sonra yolda neyi aradığımı unuttum. bir kaç banu ya sordum 'sen çok yanlış gelmişsin' dediler (birbirlerine kaş göz yapıp serin bir telaşla baktılar bana önce tabi.) ve eklediler. 'şurada bir yokuş var gördün mü? heh işte onu çıkacaksın. orada kime sorsan gösterir zaten.'
bu hissi bilir misin? (ee o kadar okuduysan senli benli olmuşuzdur artık. hem ben kim sen kim yanılsamalar diyarının rollerinden öteye değiliz ya. ) sürekli bir yere yetişmeye çalışıyorsun da yetişemiyorsun hep onlar senden daha hızlı gibinin bıraltığı bir his..
burada dur dedi bir ses. burada kaybol. hem sen zaten bulunmaya değil kaybolmaya gelmedin mi?
o an adımı unuttum, aradığımı unuttum, seni unuttum, en kötüsü ne biliyor musun yokuşu bile unuttum, karanlık deyip durduydum ya oranın hissini de unuttum..

not; üzgünüm, eğer bir anlam arıyorsan bu cümlelerde malesef yok.

bir türlü sağlıklı kalamıyorum. her ay bir grip, nezle, soğuk algınlığı ile beraber geliyor. artık bir düzel be adam burnum tıkalı olmadan nefes almayı özledim.

benden bir bok olmaz ama çok iyi arkadaş olur. dost olmaz.
arkadaş olur.

sorununu çözer, sana para verir, seninle çıkar oturur, sana her şeyi hiç laf etmeden ısmarlar.
bu kadar.

başka şey beklememek lazım.
bu adam kendine bir dünya yaratmış, orada yaşayıp üzülüyor- içiyor- sıçıyor.