yazarların yalnız olma nedeni

tam tersi olamaz mı? belki yalnızlar yazar oluyordur kim bilir..

karşı cinse karşı çok mesafeli ve ciddi davrandığım için. sanırım bu odunlukla yalnız kalmaya devam edeceğim.

kaygı bozukluğu *

biz yalnız değiliz üstad, onlar çok kalabalık. dediğim basliktir.

yalınız olmak yanlış bir yerde olmaktan iyidir der susarım

insanlar birbirine tahammül edemiyor. bir zaman sonra en sevdiğin insan bile sana fazla gelmeye başlıyor, yalnızlık ihtiyacı doğuyor ve adım adım herkesi uzaklaştırarak yalnız kalınıyor.

iyi niyetlerimizi, sevişlerimizi, sabrimizi daha nice halis duygularimizi olmayacak insanlar icin harcayip bitirmemizden mutevellit yalniziz. tabi tum bu guzel hislerin yitirildigi noktada da bas gosteren yegane unsur, "tahammulsuzluktur". ıste bu da bize kalandir...
insan insanla sinanir, buyur, ogunlasir. yeri gelir insanla imtihan olunur, yeri gelir imtihan kisinin ta kendisi olur. sinanirken yaralanir, aci ceker, dibe çöker. her aci imtihani biraz daha kendi icine yoneltir, beşerden ve beşerden gelenden uzaklastirir. uzaklasmak da yaramaz esasinda. cunku insan ruhu sevmeye muhtactir, sevgi gormeye muhtactir. samimiyete, tatli soze, deger vermeye/deger gormeye asiktir hele. ama iste tahammulsuzluk, hanesindeki yitirilenler, ice donmenin verdigi o bencillik biriyle bir olmaya pek musaade etmez. halbuki insan sevseydi iyilesirdi. bir de sevildi mi ve bunu hisset mi dunyasi yesillenecekti ama. iste ama!..

tabii ki. hemen suçu çevreye atarım. kesin göz koydular. kesin nazar girdi. bi' maşallah çok yakışıyorsunuz diyen olmadı, gözlerini devire devire haset haset baktılar.

hep işte bu yüzden yani. yoksa ben ruşen amcanın oğlu sedat gibi pırtlantayım.

çünkü diğer yalnızlar birbirini bulduğu için...

çünkü önce kendimizi bulmamız ve sevmemiz lazım.

çünkü diğer yalnızlar artık yalnız değil. (bkz: o neydi gız)

#1931777 katılıyorum sana büyük bilge hem de sonuna kadar. asil ve soylu bir yarış atı gibi, sadece galip olanı oynamamız gerekiyor. loser'lıktan yaka silktik artık.

sevilmedigimiz begenilmedigimiz merak edilmedigimiz ve istenmedigimiz icin

egolardan sebep ..

sahip olduklarımızın bize sahip olmaya çalışmasından ve buna müsade etmemizden sebep ..

bunun pek çok sebebi var aslında. teknolojinin gelişiminden sonra insanlar artık ilişkilerini ve birbirlerini önemsememeye başladı. mesela birinde istemediği veya hoşlanmadığı bir davranış gördüklerinde bunu karşısındaki insana söyleyip uyarmak yerine başkasına yöneliyorlar. insanlar fazla sabırsız artık sanırım.

etrafınız kalabalıktır ama siz yalnız hissedersiniz. kimse olmasa bile ben bana yettiğim için yalnızlık sıkıntısı çekmiyorum.(bkz: canım kendim)

tahammülsüzlükten.

yalnız kalmamak için birilerine tahammül etmek çok ezikçe bir davranış olurdu zaten.

insana ve canlıya değer vermediğimizden olsa gerek. artık varsa yoksa para.

çünkü ruhumuzun ahengini ve kalbimizin güzelliğini hak edebilecek bir bireye rastlamayacak kadar iyiyizdir.
ama umudunuzu yitirmeyin. siz masumiyetini ve güzelliğini her gün yitirmekte olan bu dünyada güzel kalmayı başarabiliyorsanız inan ki sizin ruhunuzun ahengini değiştirecek ve kalbinizin tüm güzelliğini hak eden birileri karşınızda belirecektir.
umut ve sevgiyle.